Της Έλενας Αντωνοπούλου
Η Ρωσία εισέρχεται σε μια περίοδο ένδειας και απομόνωσης. Είναι όμως αρκετό για να ρίξει τον πρόεδρο Πούτιν;
Η επίθεση κατά της Ουκρανίας φαίνεται να έχει μέχρι στιγμής στοιχίσει στη Ρωσία χιλιάδες θανάτους στρατιωτών χωρίς να υπάρχουν ακριβείς πληροφορίες. «Είχαμε τεράστιο αριθμό απωλειών: σε μόλις μία εβδομάδα χάσαμε τον ίδιο αριθμό στρατιωτών με την αποστολή στη Συρία μέσα σε οκτώ χρόνια» δήλωσαν στην ιταλική εφημερίδα «Corriere della Sera» ρωσικές στρατιωτικές πηγές.
Πληροφορίες επίσημες δεν υπάρχουν αν όμως είναι αλήθεια θα πρόκειται για έναν τρομακτικό αριθμό, ο οποίος αποκαλύπτει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ο στρατός του Κρεμλίνου, παρά τη συντριπτική υπεροχή του τόσο σε στρατιωτικά μέσα όσο και σε αριθμό ανδρών. Τελικά ο πρόεδρος Πούτιν πόσο θα επηρεαστεί; Ακόμη και τώρα που γράφουμε αυτές τις γραμμές δεν ξέρουμε τι θα γίνει την επόμενη ώρα.
Αναφορές από τα στρατιωτικά μέτωπα μέσα στην Ουκρανία λένε ότι οι ρωσικές μονάδες έχουν αλλάξει τακτική και ότι τώρα η γραμμή επίθεσης γίνεται πιο δυνατή γιατί «Ο Πούτιν επιθυμεί διακαώς μια στρατιωτική νίκη και την επιθυμεί σύντομα. Στόχος η κατάκτηση του Κιέβου.
Είναι ο Βλαντίμιρ Πούτιν σταθερός στον θρόνο του που κυβερνά την αχανή χώρα του για δυο δεκαετίες; Ή θα ισχύσει και για αυτόν ο άγραφος νόμος για τους αυταρχικούς ηγέτες και τους δικτάτορες, των οποίων η μοίρα είναι συχνά συνυφασμένη με στρατιωτικές περιπέτειες; Ο Πούτιν εξακολουθεί να ελέγχει πλήρως όλους τους μοχλούς εξουσίας και διαθέτει επίσης έναν σκληρό πυρήνα στην κοινή γνώμη, που υποστηρίζει τις επιλογές του κυρίως χάρη στη δύναμη και τη διείσδυση της προπαγάνδας του. Συμφωνούν οι Ρώσοι με τους βομβαρδισμούς; Σύμφωνα με πληροφορίες ο βομβαρδισμός στο Κίεβο προκάλεσε σοκ σε πολλούς Ρώσους γιατί έχουν και συγγενείς και φίλους στη γειτονική χώρα.
Η χώρα εισέρχεται σε μια εποχή οικονομικής δυσπραγίας και απομόνωσης από τον κόσμο. Χιλιάδες συλλήψεις έκαναν τα σώματα ασφαλείας μέσα σε λίγες μέρες, σε αυθόρμητες διαδηλώσεις. Ρώσοι άνθρωποι του πνεύματος ζητούν την παύση του πολέμου. Ειρηνιστικές θέσεις έχουν ολιγάρχες, όπως ο Φρίντμαν και ο Ντεριπάσκα, αντιπολεμικές απόψεις έχουν οι 300 τοπικά εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των προσωπικοτήτων του αθλητισμού και της ψυχαγωγίας. Και τέλος χιλιάδες άνθρωποι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ζητούν να σταματήσει η επιθετικότητα.
Σημειώνουμε τις ανθοδέσμες που κατατέθηκαν μπροστά από την πρεσβεία της Ουκρανίας στη Μόσχα.
Από το IN και το αφιέρωμα της Ν Μπαστέα αντιγράφω: Ο Βαλέρι Σολοβέι, πολιτικός επιστήμονας και ιστορικός δηλώνει: Η κατάσταση είναι προορισμένη να επιδεινωθεί, ο πόλεμος στην Ουκρανία επηρεάζει τη συνείδησή μας και το βιοτικό μας επίπεδο και θα έχει σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες, που μπορεί να οδηγήσουν σε πολιτική κρίση». Ο Σολοβέι θεωρεί τη δυσαρέσκεια των ελίτ, των ολιγαρχών και των επιχειρηματιών σημαντικό και αποφασιστικό παράγοντα: «Αυτή τη στιγμή δεν είναι έτοιμοι να μιλήσουν δυνατά, αλλά αν συνεχιστεί η παρέκκλιση θα μπορούσαν να ενωθούν. Εχουν σχέσεις με ορισμένες πολιτικές ομάδες και μαζί μπορεί να ασκήσουν τεράστια πίεση στον Πούτιν. Αλλά αυτό δεν θα συμβεί σύντομα, το καθεστώς είναι ισχυρό και σφίγγει τη μέγγενη της καταστολής, έχει ήδη δείξει ότι δεν είναι διατεθειμένο να ανεχθεί οποιαδήποτε διαφωνία».
Είναι επίσης το ζήτημα των μηχανισμών ασφαλείας, επί των οποίων ο Πούτιν διατηρεί επί του παρόντος πλήρη κυριαρχία: «Θα κινδύνευε εάν οι ελίτ αντιληφθούν ότι δεν έχει πλέον την υποστήριξη των υπηρεσιών και ταυτόχρονα ξεσπάσουν μαζικές διαδηλώσεις» λέει ο Αμπάς Γκαλιάνοφ, πρώην συντάκτης ομιλιών του Πούτιν, ο οποίος τώρα εργάζεται ως ανεξάρτητος πολιτικός σύμβουλος. «Αν τον έβλεπαν αρκετά αδύναμο και αν πείθονταν ότι μπορούν να κινηθούν χωρίς κίνδυνο, τότε οι ελίτ θα μπορούσαν να προδώσουν τον Πούτιν. Αλλά δεν είναι κάτι που θα συμβεί αύριο».
Η ανθρωπότητα παρακολουθεί με μεγάλη αγωνία τις εξελίξεις.
Κλείνω με απόσπασμα από άρθρο του Νίκου Δήμου στο Βήμα.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι κρατώντας όλα τα χαρτιά στα χέρια του, μη έχοντας κανέναν σοβαρό πολιτικό αντίπαλο (ο Ναβάλνι στη φυλακή, οι αντίθετοι δημοσιογράφοι επίσης – μερικοί, όπως η Πολιτκόφσκαγια, είναι και στο χώμα), αραδιάζει ειρωνικά εξάμετρα τραπέζια συνεδριάσεων για… δύο άτομα (τι ρεζιλίκι ήταν αυτό με τον Μακρόν στο μακρόν τραπέζι!). Μπορεί ανά πάσα στιγμή να ξεκινήσει έναν πόλεμο, ακόμα και με πυρηνικά όπλα, και να εξολοθρεύσει τη μισή οικουμένη. Παίζει με την τιμή του αερίου. Είναι ασύδοτος και ακαταλόγιστος. Και φυσικά, με απόλυτη μαεστρία, κερδίζει όλα τα παιχνίδια. Απορώ πώς υπάρχουν σχολιαστές που γράφουν κατεβατά αναλύσεων με σοβαρά επιχειρήματα τη στιγμή που αυτός σπάει πλάκα.
Ακριβώς λοιπόν επειδή φοβάμαι μη γελοιοποιηθώ κι εγώ, έγραψα μόνον καλαμπούρια. Από εκεί και πέρα ο Θεός ας μας λυπηθεί…
