Του Πάρι Μουτσινά, Γεωπόνου
Μισό αιώνα μετά, η εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο εξακολουθεί να συγκινεί και να μαγεύει τη νεολαία, η οποία δεν έχει βιώσει τα γεγονότα. Το Πολυτεχνείο είναι πια Μύθος, γιατί πρώτον τα χαρακτηριστικά των εξεγερμένων ήταν ο αυθορμητισμός, η ανιδιοτέλεια και υψηλή ενσυναίσθηση της Ελευθερίας που δεν έδωσαν χώρο σε κομματική η άλλη χειραγώγηση.
Δεύτερον οι φοιτητές ήταν άοπλοι απέναντι σε ένα σκληρό στρατιωτικό καθεστώς της χούντας, χωρίς συναίσθηση του κινδύνου και με υψηλό αίσθημα ευθύνης ότι ανοίγουν το δρόμο για μία ελεύθερη Ελλάδα.
Τρίτο το σύνθημα, «ψωμί παιδεία ελευθερία», που λοιδορήθηκε από κάποιους, ήταν βγαλμένο από την ψυχή των εμπνευστών της εξέγερσης με βαθύτερο νόημα και ουσία από της τρεις αυτές απλές λέξεις.
Το «ψωμί», που συμβολίζει την αξιοπρεπή διαβίωση των Ελλήνων, ιδιαίτερα των νέων, σήμερα δεν είναι εξασφαλισμένο, υπό αυτή την έννοια, σε μία χώρα βαθιά εξαρτημένη και κατά βάσει εισαγωγική, αφού ουδέποτε έχει γίνει επεξεργασία του προσήκοντος παραγωγικού μοντέλου, για την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας με την αξιοποίηση των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων. Το ΑΕΠ σχεδόν σταθερό από το 2011 μέχρι σήμερα, η απουσία δημιουργίας οικονομικού και πολιτισμικού πλούτου, ο μαρασμός της χώρας και το οξύ δημογραφικό της πρόβλημα, ο εκπατρισμός των ελπιδοφόρων νέων της κατά εκατοντάδες χιλιάδες, αποτυπώνουν γκρίζο τοπίο για το μέλλον και την προοπτική της Ελλάδας.
Η «παιδεία» από πυλώνας που θα εξασφαλίσει ολοκληρωμένη μόρφωση ήθος αξίες και αρετές που να κοσμούν της νέους μας, με πρότυπα ελεύθερων δημιουργών, έγινε πεδίο κομματικών πειραματισμών χωρίς έμπνευση και σχέδιο που εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα.
Τέλος η «ελευθερία» έμεινε γράμμα κενό, αφού τα δικαιώματα της ελεύθερης έκφρασης και της ελεύθερης βούλησης των πολιτών, βασικά στοιχεία του δημοκρατικού διαλόγου, καθώς και η διασφάλιση της λαϊκής συμμετοχής στις αποφάσεις που την αφορούν είναι έννοιες άγνωστες στην κυβέρνηση και στο σύνολο του πολιτικού συστήματος. Η πόλωση, ο διχασμός, οι παρακολουθήσεις πολιτικών αντιπάλων και πολιτών κλπ. Συνήθη φαινόμενα της πολιτικής, δεν συνιστούν το καλύτερο πεδίο άσκησης της δημοκρατίας.
Η Αυτοδιοίκηση, που αποτελεί το προνομιακό χώρο έκφρασης και δράσης των ενεργών πολιτών, έχει παραδοθεί στην απόλυτη εξουσία Δημάρχων και Περιφερειαρχών, χωρίς καν την υποχρέωση απολογισμού των πεπραγμένων
Το Πολυτεχνείο και ιδέες του μετά τη μεταπολίτευση προσαρμόζονται και αξιοποιούνται κατά το δοκούν και με βάση της ανάγκες του πολιτικού συστήματος της, κυβέρνησης, κομμάτων και αξιωματούχων της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Ο κύκλος της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας έχει κλείσει οριστικά και κύκλος πολιτικής πρέπει να ανοίξει, ώστε να λήξει επιτέλους ο χορός της αυθαιρεσίας και των κοινωνικών αδιεξόδων. Ο κύκλος πρέπει να αλλάξει ριζικά, το νοσηρό μίγμα της πολιτικής και του πολιτικού διχασμού, ώστε η επίλυση των εθνικών θεμάτων (παραγωγική ανασυγκρότηση, παιδεία, εξωτερική πολιτική, περιβάλλον κλπ.) να είναι αποτέλεσμα μιας ευρείας εθνικής διαβούλευσης, για την αναβάθμιση της πραγματικής πολιτικής, που θα ελέγχει και θα τιθασεύει τις δυνάμεις της αγοράς και θα περιορίζει το διαβρωτικό ρόλο του πολιτικού χρήματος.
Τότε μόνον υπάρχει ελπίδα να βρουν δικαίωση και απαντοχή οι θυσίες και τα οράματα των αγνών και αφανών αγωνιστών.
