Του Αλέκου Χατζηκώστα, Δημοσιογράφου-συγγραφέα
Η είδηση μπορεί να μην «έπαιξε» στα κεντρικά ΜΜΕ, όμως έχει τη σημασία της. Δείχνει τα αποτελέσματα του πολύχρονου εγκληματικού αποκλεισμού του «νησιού της Επανάστασης», της Κούβας, την αντίθεση της συντριπτικής της πλειοψηφίας των χωρών του κόσμου, αλλά και τους υπεύθυνους. Ας γίνουμε συγκεκριμένοι:
Με συντριπτική πλειοψηφία 187 ψήφων υπέρ, δύο κατά (ΗΠΑ και Ισραήλ) και μία αποχή (Ουκρανία), η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών (2/11) ζήτησε για άλλη μια φορά τον τερματισμό του οικονομικού, εμπορικού και χρηματοπιστωτικού αποκλεισμού που έχουν επιβάλει στην Κούβα οι ΗΠΑ για πάνω από 6 δεκαετίες.
Το ψήφισμα A/78/L.5, που υποβλήθηκε από την Κούβα, «προτρέπει για άλλη μια φορά τα κράτη στα οποία υπάρχουν και εξακολουθούν να εφαρμόζονται νόμοι και μέτρα αυτού του τύπου, να λάβουν το συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα και σύμφωνα με τους νομικούς κανονισμούς τους. τα απαραίτητα μέτρα για την κατάργησή τους ή την ακύρωση τους».
Το ψήφισμα ζητά επίσης από τον Γενικό Γραμματέα να συνεχίσει την προετοιμασία ετήσιων εκθέσεων σχετικά με τις επιπτώσεις του εμπάργκο, όπως η φετινή έκθεση (A/78/84), η οποία χρησίμευσε ως βάση για τη συζήτηση.
Πρόκειται για άλλη μια συντριπτική ήττα των αμερικανικών κυβερνήσεων που συνεχίζουν αυτήν την απάνθρωπη πολιτική, που η ένταση και η διάρκειά της δεν έχουν προηγούμενο στον κόσμο. Ήταν η 31η φορά που επαναλαμβάνεται αυτή η απαίτηση από τη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών του κόσμου, όμως τώρα ήταν ακόμα πιο εκκωφαντική, με τις ΗΠΑ και το κράτος – δολοφόνο Ισραήλ να απομονώνονται ακόμα περισσότερο. Αυτές οι ψηφοφορίες γίνονται κάθε χρόνο από το 1992, όταν έληξε ο Ψυχρός Πόλεμος. Κάθε χρόνο το ψήφισμα υιοθετείται με μεγάλη πλειοψηφία, ενώ ακόμη και οι Ηνωμένες Πολιτείες μία φορά, το 2016, απείχαν αντί να ψηφίσουν κατά.
Το εμπάργκο τέθηκε σε ισχύ το 1960, μετά την επικράτηση της Κουβανικής Επανάστασης και την εκδίωξη του δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα. Επί προεδρίας Μπαράκ Ομπάμα, η Ουάσινγκτον επεδίωξε την επαναπροσέγγιση μεταξύ ΗΠΑ και Κούβας – τότε ήταν που οι ΗΠΑ απείχαν από την ψηφοφορία – όμως επί Τραμπ τα πράγματα επέστρεψαν στην προτεραία κατάσταση. Στόχος του είναι η καθυστέρηση της ανάπτυξης της οικονομίας της Κούβας, η δημιουργία οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων, η απομάκρυνση του λαού από τα ιδανικά μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Την κατάσταση που έχει δημιουργήσει ο πολύχρονος εγκληματικός αποκλεισμός περιέγραψε στη Γ.Σ του ΟΗΕ ο Κουβανός ΥΠ.ΕΞ, Μπρούνο Ροντρίγκες, που εξήγησε λεπτομερώς τις επιπτώσεις που προκαλεί ο αποκλεισμός και υπενθύμισε τον αδίστακτο τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση των ΗΠΑ αρνήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας την πρόσβαση του νησιού σε ζωτικής σημασίας ιατρικές προμήθειες. Σημείωσε ότι «ο αποκλεισμός παραβιάζει το δικαίωμα στη ζωή, στην Υγεία, στην Εκπαίδευση και την ευημερία όλων των Κουβανών, και οι οικογένειές μας το νιώθουν λόγω ελλείψεων σε καταστήματα, ουρών, υπερβολικών τιμών ή υποτιμημένων μισθών». Εξήγησε ότι η κυβέρνηση καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες για να ικανοποιήσει το ρυθμιζόμενο οικογενειακό καλάθι, το οποίο δεν επαρκεί, αλλά καλύπτει βασικές ανάγκες σε επιδοτούμενες τιμές.
Αναφέρθηκε αναλυτικά στους εξωεδαφικούς νόμους που επιβάλλουν κυρώσεις και σε τρίτες χώρες ή εταιρείες που συναλλάσσονται με την Κούβα, λέγοντας ότι μόνο για τον τελευταίο χρόνο οι ζημιές από τον αποκλεισμό υπολογίζονται στα 4,8 δισ. δολάρια, ενώ οι συνολικές ζημιές στα 60 και πάνω χρόνια ξεπερνάνε τα 159 δισ. δολάρια.
Τόνισε ότι η κουβανική οικογένεια έχει υποστεί εξοντωτικές διακοπές ρεύματος και ότι η ζημιά στον ενεργειακό τομέα ξεπερνά τα 401 εκατομμύρια δολάρια, με το εθνικό σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας να είναι το πιο επηρεασμένο. Επίσης, ότι οι ασθενείς πληγώνονται από την έλλειψη ή την αστάθεια των φαρμάκων, συμπεριλαμβανομένης της θεραπείας για τον καρκίνο και τις καρδιακές παθήσεις. Παρότι η Κούβα είναι σε θέση να παράγει περισσότερο από το 60% των φαρμάκων, αντιμετωπίζει προβλήματα από το χτύπημα στα οικονομικά της, ενώ αναγκάζεται να αποκτήσει από τρίτες χώρες, σε πολύ υψηλές τιμές, εξειδικευμένα φάρμακα, ειδικά για παιδιά.
Ο κουβανικός λαός συνεχίζει έναν όμορφο αλλά ταυτόχρονα σκληρό αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια που συνδέθηκε άρρηκτα με την προσπάθεια δημιουργίας μιας δίκαιης σοσιαλιστικής κοινωνίας. Χρέος μας, χρέος κάθε ανθρώπου με συνείδηση είναι να συνεχίσουμε να στηρίζουμε, όπως μπορεί ο καθένας, τον αγώνα αυτόν που είναι και δικός μας. Τα πανό και πλακάτ των διαδηλωτών αλληλεγγύης όλα αυτά τα χρόνια σε μία σειρά χώρες (και στη χώρα μας) είχαν και έχουν ως βασικό σύνθημα τις φράσεις: «Αφήστε την Κούβα να ζήσει», «Τερματίστε το εμπάργκο των ΗΠΑ», «Η Κούβα δεν είναι μόνη».
