Στον ΣΥΡΙΖΑ παραμένει η αμηχανία που προκάλεσε η κίνηση του Αλέξη Τσίπρα να παραιτηθεί. Τα στελέχη που από την επομένη των εκλογών της 21ης Μαΐου έλεγαν ότι πρέπει να τεθεί θέμα ηγεσίας, αποδείχτηκαν παντελώς ανέτοιμοι να το διαχειριστούν, όταν αυτό τέθηκε. Λειτουργούν σαν να μην έλαβαν τα μηνύματα που έστειλε η κάλπη.
Πλέον, δεν υπάρχει χρόνος για ατέρμονες εσωτερικές διαδικασίες, διασπαστικές τάσεις και εσωστρέφεια που θα απομακρύνουν ακόμη πιο πολύ την κοινωνία από το κόμμα. Χρειάζονται ξεκάθαρες και πειστικές προτάσεις, αποφασιστικότητα, και διαφανείς εσωκομματικές διεργασίες γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να ασκήσει ουσιαστική αντιπολίτευση.
Θα περίμενε κανείς από τα στελέχη με ηγετικές φιλοδοξίες να έχουν ήδη τοποθετηθεί για τα αίτια της διπλής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ. Να έχουν καταθέσει τις απόψεις τους για το μέλλον της αριστεράς. Για το πώς μπορεί να λειτουργεί ένα κόμμα που θέλει να επανακτήσει την επαφή του με την κοινωνία. Για τις πολιτικές του συμμαχίες. Για την αυτοκριτική του που θα γίνεται με όρους ειλικρίνειας και πραγματικής κατανόησης των αιτιών της παρούσας εκλογικής του συρρίκνωσης. Πάνω από όλα για το όραμα που έχουν να προτείνουν. Για το πώς θα ήθελαν να είναι η Ελλάδα, εάν η αριστερά καταφέρει να επιστρέψει στην εξουσία. Για το τι σημαίνουν στην πράξη έννοιες όπως «δικαιοσύνη», «αλληλεγγύη» και «κοινωνική προστασία».
Και για το πώς θα κερδίσουν την εμπιστοσύνη της κοινωνίας που δεν συγχώρησε στον Αλέξη Τσίπρα την κολοτούμπα του 2015 και που τον τιμώρησε για τον τρόπο με τον οποίο το κόμμα του άσκησε τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετά το 2019.
Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση η κοινωνία δεν πρόκειται να αλλάξει στάση και αυτή θα είναι μια οδυνηρή διαπίστωση για τον ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει αυτοδιοικητικών εκλογών και ευρωεκλογών. Το 18% που πήραν στις εκλογές της 25ης Ιουνίου θα συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο, ενώ αν δεν βγουν στην κοινωνία με νέες προτάσεις που δεν θα είναι εγκλωβισμένες στον φαύλο κύκλο του λαϊκισμού και της δημαγωγίας, οι πιθανότητες επιστροφής του κόμματος στα εκλογικά ποσοστά προ οικονομικής κρίσης κάθε άλλο παρά μικρές θα πρέπει να θεωρούνται. Η δουλειά που περιμένει τη νέα ηγεσία είναι πολύ δύσκολη και απαιτητική. Προϋποθέτει φρέσκιες ιδέες και αληθινή συντροφικότητα.
