Από την εξελισσόμενη «κούρσα διαδοχής» στον ΣΥΡΙΖΑ προκύπτουν κάποιες άκρως ανησυχητικές ενδείξεις για το που πηγαίνουν τα πράγματα. Απουσιάζει ο ξεκάθαρος πολιτικός λόγος και κυριαρχούν συζητήσεις που επικεντρώνουν στην ανάγκη «συνεννόησης», προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος «διάσπασης» του κόμματος.
Ακόμη και οι υποψηφιότητες που έχουν κατατεθεί περιορίζονται σε μια συζήτηση για την εικόνα και όχι για την ανάγκη κατάθεσης μιας ουσιαστικής πολιτικής τοποθέτησης, με όραμα και στρατηγική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ το 2012 υιοθέτησε τη στρατηγική της «κυβέρνησης της αριστεράς». Συναντήθηκε με μια κοινωνία που είχε οργιστεί από τις μνημονιακές κυβερνήσεις και πίστεψε στην πολιτική αλλαγή. Ακόμη και όταν υπήρξε η «κωλοτούμπα» του δημοψηφίσματος, τον Σεπτέμβριο του 2015 έδωσε δεύτερη ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ.
Το κόμμα αναμετρήθηκε με την εξουσία, κατάφερε να εφαρμόσει το 3ο μνημόνιο και προσπάθησε να ανατάξει την κοινωνία και την οικονομία. Είχε αναπόφευκτη φθορά, αλλά παρ’ όλα αυτά κατάφερε να εξασφαλίσει ένα αξιοπρεπές ποσοστό στις εκλογές του 2019. Στη συνέχεια ήρθε για την κοινωνία το σοκ της πανδημίας. Αυτό το σοκ, η κυβέρνηση κατάφερε να το διαχειριστεί μέσα από μια πολιτική παροχών επιδοματικού χαρακτήρα που όμως προσέφεραν σημαντική ανακούφιση. Η κυβέρνηση παρουσίασε ως «αντίδοτο» στον φόβο τη «σταθερότητα», δηλαδή την υπόσχεση ότι εάν υπάρξει νέος κίνδυνος, θα εγγυηθεί και πάλι την ομαλότητα.
Την ίδια ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεγε να στηρίξει την προεκλογική του εκστρατεία για τις πρόσφατες εκλογές στη λογική του «ώριμου φρούτου» χωρίς να προσφέρει εναλλακτική. Έτσι ήρθαν δύο καταστροφικά εκλογικά αποτελέσματα. Πλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να απαντήσει στα εξής ερωτήματα: Μπορεί να αποτελέσει το αντίπαλο δέος για τη ΝΔ που κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή; Ποια ηγετική προσωπικότητα μπορεί να σταθεί απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη;
Σε αυτά τα ερωτήματα πρέπει να απαντήσουν οι διεκδικητές της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Να εξηγήσουν, δηλαδή, εάν έχουν όραμα για μια προοδευτική εκδοχή εξουσίας με σαφή «οδικό χάρτη». Θα το δούμε αυτό ή θα δούμε προτάσεις και θέσεις υποψηφίων με βάση εσωκομματικούς συσχετισμούς που τελικά θα οδηγήσουν σε περαιτέρω πολιτική υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ; Αν δεν αλλάξει αυτό το σκηνικό, ο επόμενος ηγέτης θα δει το κόμμα του να λαμβάνει μονοψήφιο ποσοστό στις ευρωεκλογές του 2024.
