Τον Μάιο του 2012, στις εθνικές εκλογές που έγιναν υπό το βάρος των μνημονίων, αλλά και του ακραίου λαϊκισμού, επήλθε κατακερματισμός του πολιτικού συστήματος. Τα δύο πρώτα κόμματα, η ΝΔ του Σαμαρά πήρε 18,5% και 105 έδρες και ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, 16,7% και 52 έδρες.
Αυτό που έκανε αίσθηση ήταν η εμφάνιση του κόμματος της «Χρυσής Αυγής» που απέσπασε ποσοστό σχεδόν 7% και 21 έδρες, όταν τα προηγούμενα χρόνια κατέγραφε ποσοστά της τάξης του 0,5%. Περισσότεροι από 400.000 Έλληνες ψήφισαν το ακροδεξιό μόρφωμα. Σε εκείνες της εκλογές, επίσης, ένα κόμμα με «ψεκασμένες» θεωρίες, οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» του Πάνου Καμμένου, πήραν ποσοστό 10,6% και 33 έδρες!
Τα εντυπωσιακά ποσοστά Καμμένου και Μιχαλολιάκου αποδόθηκαν στην αντισυστημική ψήφο. Στην ψήφο διαμαρτυρίας για τα κόμματα που οδήγησαν τη χώρα στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης. Στις ίδιες εκλογές, το ΠΑΣΟΚ πήρε ποσοστό μόλις 13% όταν πριν από τρία χρόνια είχε αγγίξει το 44%!
Χάρις στην αντισυστημική ψήφο ο ΣΥΡΙΖΑ είδε τα ποσοστά του να εκτοξεύονται από το 3% στο 16,8%, αντικαθιστώντας το ΠΑΣΟΚ στο παιχνίδι του δικομματισμού. Χάρις την αντισυστημική ψήφο οι νεοναζί μπήκαν στη Βουλή. Οι εντολές σχηματισμού κυβέρνησης δεν καρποφόρησαν και η χώρα οδηγήθηκε σε δεύτερες εκλογές.
Οι ομοιότητες εκείνης της περιόδου με τη σημερινή είναι πολλές. Η πρώτη Κυριακή αντιμετωπίζεται από πολλούς ψηφοφόρους με «χαλαρή» διάθεση. Άλλοι θα ψηφίσουν για να «τιμωρήσουν», ειδικά την κυβέρνηση, άλλοι δεν θα προσέλθουν καν στις κάλπες. Οι ψηφοφόροι βλέπουν ότι από την αναμέτρηση της 21ης Μαΐου δεν θα προκύψει κυβέρνηση και γι αυτό πολλοί από αυτούς θα επιλέξουν την αντισυστημική ψήφο ή την αποχή.
Όλοι πρέπει να αντιληφθούν ότι η «χαλαρή» – από πλευράς ψηφοφόρων – αντιμετώπιση της πρώτης εκλογικής αναμέτρησης, μπορεί να οδηγήσει σε νέες πολιτικές τερατογενέσεις. Επειδή, λοιπόν, τώρα «όλοι γνωρίζουν», ας προσέξουν που θα κατευθύνουν την αντισεισμική ψήφο τους. Άλλο είναι να αποδοκιμάσουν τα κόμματα εξουσίας κι άλλο να ενισχύσουν τις ακραίες φωνές και εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που θέλουν να μετατρέψουν τη Βουλή σε τσίρκο. Αυτό το σκηνικό πολιτικής αθλιότητας το ζήσαμε και κανείς νοήμων άνθρωπος δεν θέλει να επαναληφθεί. Είτε εντός, είτε εκτός Βουλής.
