Υπό την σκιά των τουρκικών απειλών, αναγκαία όσο ποτέ η πολιτική σταθερότητα
Του Βαγγ. Σουσουρή
Κάθε εκλογική αναμέτρηση είναι κρίσιμη, γιατί από την έκβασή της καθορίζεται για τέσσερα χρόνια η πορεία της Πατρίδας και του Λαού μας. Όμως, κάθε τετραετία είναι πολύτιμο και ανεπίστρεπτο κομμάτι της ζωής μας. Συνεπώς, επειδή δεν διαθέτουμε άπειρες τετραετίες, ούτε επιτρέπεται ακρίτως να τις ξοδεύουμε ως αναλώσιμες με ατυχείς επιλογές, οφείλουμε μπροστά στην κάλπη να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και για τα πρόσωπα και για τα κόμματα. Μιλάμε για την ζωή μας, την ζωή των παιδιών μας και το μέλλον της Πατρίδας. Υπό την έννοια αυτή, οι εκλογές της προσεχούς Κυριακής δεν είναι απλώς κρίσιμες, αλλά οι κρισιμότερες όλης της Μεταπολίτευσης. Διότι γίνονται με το σύστημα της Απλής Αναλογικής, που συνιστά για την Ελλάδα συνταγή ακυβερνησίας, την ώρα που χρειαζόμαστε, περισσότερο από ποτέ, απαρασάλευτη πολιτική σταθερότητα, χωρίς διχασμούς, τεχνητώςσυντηρούμενα εμφυλιοπολεμικά μίση, ιδεοληπτικές εμμονές και λαϊκιστικές «βόμβες απάτης», που κράτησαν όμηρο μέχρι και σήμερα την ελληνική Κοινωνία, ενώ κοντεύουμε να εξαντλήσουμε το πρώτο τέταρτο του 21ου Αιώνα!!!
Την Απλή Αναλογική θεσμοθέτησε η Κυβέρνηση Τσίπρα και με το σύστημα αυτό ψηφίζουμε την άλλη Κυριακή. Αν από τις εκλογές αυτές δεν προκύψει βιώσιμη κυβέρνηση (μονοκομματική ή πολυκομματική), τότε πάμε τον Ιούλιο σε επαναληπτικές, με το σύστημα της Ενισχυμένης Αναλογικής, που ψήφισε η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, το οποίο δίνει κυβερνήσεις αυτοδύναμες. Γι’ αυτό και σ’ όλη την προεκλογική περίοδο μέχρι σήμερα δεσπόζει το ερώτημα: «Με ποιους θα συνεργασθείτε;». Έγινε «Μήλον της Έριδος» η εξασφάλιση της στήριξης από το Πα.Σο.Κ. του κ. Ανδρουλάκη. Καθώς ο ίδιος δεν έχει υποστεί την φθορά της άσκησης εξουσίας, ούτε βαρύνεται με πολιτική εξαπάτηση του κόσμου, οι θέσεις του είναι αξιοπρόσεκτες και φαίνονται ειλικρινείς. Ωστόσο, για την στήριξη μιας Κυβέρνησης Συνεργασίας διατυπώνει την καινοφανή αξίωση να εξοβελισθούν από την πρωθυπουργία οι Αρχηγοί των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων (όποιο έλθει πρώτο στις εκλογές) και να επιλεγεί πρωθυπουργός, γενικώς και αορίστως, πρόσωπο κοινής αποδοχής: Αλλά το ποιος τίθεται εκτός πολιτικής κυκλοφορίας το αποφασίζουν δικαιωματικώς και προνομιακώς με την ψήφο τους οι έλληνες πολίτες. Δεν μπορεί αυτό να γίνεται αντικείμενο μετεκλογικών διακομματικών συναλλαγών!
Από την πλευρά του, ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Τσίπρας εμμένει το μοντέλο των κυβερνήσεων συνεργασίας, επικαλούμενος το παράδειγμα πολλών ευρωπαϊκών χωρών. Λησμονεί, όμως:
- Πρώτον: Ότι στην Ευρώπη υπάρχει πολυετής παράδοση και παιδεία συνεργασιών, επειδή όλες οι πολιτικές δυνάμεις εκ προοιμίου αποδέχονται ένα κοινό πλαίσιο κοινωνικών αξιών και εθνικών συμφερόντων και ύστερα επιχειρούν τις επί μέρους προγραμματικές συγκλίσεις. Στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ του «όχι σε όλα» και ο Πρόεδρός του, μιλούν άλλη γλώσσα και δεν εμπίπτουν στην κατηγορία αυτή. Από την άλλη, το ΚΚΕ, κινείται (με συνέπεια είναι η αλήθεια) στην δική του, αντίθετη με όλους, ιδεολογική και πολιτική τροχιά, γιατί, όπως λέει και ο κ. Κουτσούμπας: «Αυτοί είστε και αυτοί είμαστε».
- Δεύτερον: Οι ευρωπαϊκές χώρες δεν απειλούνται με εισβολή από τους γείτονές τους.Έτσι, σε περιβάλλον εθνικής ασφάλειας, μπορούν να συζητούν ακόμη κι επί μήνες για κυβερνητικές συνεργασίες. Στην Ελλάδα, όμως, έχουμε απέναντί μας έναν ωρυόμενο νέο – οθωμανό λύκο, που απειλεί ευθέως με εισβολή στα νησιά μας και με πόλεμο, αν ασκήσουμε στο Αιγαίο τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο, τις Διεθνείς Συνθήκες και το Δίκαιο των Θαλασσών.
Στον αντίποδα όλων των παραπάνω, ο απερχόμενος Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Ν. Δημοκρατίας κ. Μητσοτάκης ζητεί ισχυρή πλειοψηφία στις εκλογές της άλλης Κυριακής, ώστε (αν χρειασθεί να πάμε σε δεύτερες), αυτό ν’ αποτελέσει πρόκριμα για την ανάδειξη μιας αδιαμφισβήτητα σταθερής Κυβέρνησης, ικανής ν’ αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα. Είναι γεγονός ότι κατά την θητεία της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, η Πατρίδα και η Κοινωνία μας πέρασαν από τις Συμπληγάδες Πέτρες πολλαπλών κρίσεων, όπως η φονική πανδημία, οι φυσικές καταστροφές, η εισαγόμενη ενεργειακή κρίση και οι επακόλουθες ανατιμήσεις, που επιβαρύνουν δραματικά το κόστος της ζωής. Σε όλες αυτές τις δυσκολίες το Κράτος, χωρίς να λείψουν τα λάθη και οι αστοχίες, στάθηκε αρωγό, όσο επέτρεπαν οι αντοχές της Οικονομίας, ώστε να σταθεί όρθια η πληγωμένη Κοινωνία. Εκείνο, όμως, με το οποίο κυρίως και αναντιρρήτως πιστώνεται η απερχόμενη Κυβέρνηση είναι ότι:
- Μέσα σε τέτοιον Αρμαγεδώνα κρίσεων και δυσχερειών κατάφερε ν’ αναβαθμίσει θεαματικά την Εθνική Άμυνα, με υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα, ώστε η αποτρεπτική δύναμη των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας να είναι καταλυτική απέναντι σε κάθε τουρκική απειλή. Επιπλέον: Θωράκισε, με το γιγαντιαίο έργο του λεγόμενου «Φράκτη» τα χερσαία σύνορά μας στον Έβρο και ματαίωσε οριστικά τα σχέδια της Τουρκίας να αποσταθεροποιήσει την Ελλάδα, «σπρώχνοντας στην ενδοχώρα, μέσα από συνοριακά κενά, μια συνεχή πλημμυρίδα ταλαίπωρων προσφύγων και λαθρομεταναστών, όπως έγινε το 2020.
Λυπούμαι να πω ότι απέναντι σ’ αυτήν την εθνική προσπάθεια ο κ. Τσίπρας και το κόμμα του υπήρξαν πολέμιοι. Καταψήφισαν την Ελληνογαλλική Αμυντική Συμφωνία και την Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας με τις ΗΠΑ, που ενισχύουν τα μέγιστα τον στρατηγική ρόλο και την ισχύ της χώρας. Σε ό,τι δε αφορά τον Φράκτη του Έβρου, που αποκατέστησε το αίσθημα ασφάλειας και στους κατοίκους της ακριτικής αυτής περιοχής, ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης τον κατέταξε σε προεκλογική του ομιλία στην «ακροδεξιά ατζέντα του κ. Μητσοτάκη», αντιτείνοντας το αόριστο κι ανέξοδο λαϊκιστικό σύνθημα «Φράχτη στην αδικία»! Εκείνο, όμως, που προκαλεί βαθύ προβληματισμό κι ανησυχία είναι η παραφιλολογία περί «Πρεσπών του Αιγαίου», που εγείρουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα που στηλίτευσε και ο κ. Ανδρουλάκης, στην τηλεμαχία των Πολιτικών Αρχηγών, με τον κ. Τσίπρα να σιωπά. Αδυνατώ να φαντασθώ ότι μπορεί να υπάρξει έλληνας πολιτικός, που θα αναγνωρίσει τις παράνομες, παρανοϊκές και ιμπεριαλιστικές διεκδικήσεις της Τουρκίας εις βάρος της Πατρίδας μας, ως αντικείμενο συζήτησης για συνεννόηση, στο πρότυπο της κάκιστης Συμφωνίας των Πρεσπών, όπως τότε με την Κυβέρνηση των Σκοπίων. Κι εδώ σταματώ. Γι’ αυτό, οι εκλογές της άλλης Κυριακής είναι οι κρισιμότερες της Μεταπολίτευσης…
