Απλές γυναίκες με αγάπη στην Πατρίδα και σεβασμό στην παράδοση γράφουν ιστορία
Του Τάκη Παντελόπουλου
«Αν δεν αγαπούσαμε το Δέλτα, θα καθόμασταν στα σπίτια μας και στις ευκολίες μας. Ζούμε εδώ στη φύση μόνοι μας, όποιος έρχεται εδώ μαγεύεται. Δεν το χαρίζω σε κανέναν αυτό το μέρος» λέει η Αρτεμις Παπακωστίδου, η γνωστή «Κυρά του Εβρου». Το χωριό της είναι τα Λουτρά δέκα έξι χιλμ. από τη Αλεξανδρούπολη. Η ίδια με τον άνδρα της ζουν σε καλύβα, στο Δέλτα του Εβρου, μόλις δύο χιλιόμετρα από την Τουρκία. Πρόσφατα ήρθε στην επικαιρότητα, γιατί της δώρισαν ένα δορυφορικό τηλέφωνο, για να μπορεί να επικοινωνεί με τους δικούς της ανθρώπους. Στο τηλέφωνο αυτό δέχθηκε κλήση από τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος δείχνει μια εκτίμηση στο πρόσωπο της, και το χάρηκε ιδιαίτερα. Η ίδια με τον άνδρα της ζουν σε καλύβα και αποκαλύπτει στιγμές της ζωής τους. «Ο άνδρας αγαπούσε το ψάρεμα πολύ. Οταν ήμουν 19 χρονών, που είχα και μωρό, μου έφερνε παραγάδια στο σπίτι και τα έφτιαχνα. Μέναμε σε μια καλύβα τρία ζευγάρια, οι δύο γυναίκες είμασταν έγκυοι με την κοιλιά στο στόμα και κοιμόμασταν σε μονά ντιβάνια.
Είναι σαράντα χρόνια περίπου τώρα που ήρθαμε στο Δέλτα από 25 χρονών. Φτιάξαμε την καλύβα μας δύο χλμ από την Τουρκία. Οταν ήρθα εδώ, έβλεπα την τουρκική σημαία απέναντι και είπα στον άνδρα μου: Εμείς δεν μπορούμε να έχουμε σημαία? Τη βάλαμε και δεν κατέβηκε ποτέ ξανά. Το 2011 ήρθαν οι συνοριοφύλακες. Εφεραν και αυτοί σημαία. Μετά ήρθε ο στρατός έβαλαν και αυτοί σημαία. Και έτσι γέμισε όλο το Δέλτα και όλες οι καλύβες με ελληνικές σημαίες και είναι η χαρά μας.» λέει η κυρά του Εβρου ξεδιπλώνοντας πτυχές της ενσυνείδητης φιλοπατρίας της.
Η κυρία Αρτεμις είναι χείμαρρος, από τους ανθρώπους που δεν έχεις δει ποτέ, αλλά όταν σηκώνεις το τηλέφωνο να επικοινωνήσεις μαζί της, νοιώθεις μια περίεργη οικειότητα, ομολογούν όσοι την γνώρισαν. Και σ’ αυτές τις γραμμές χωράνε λίγα από όσα έχουν συμβεί. Στην ερώτηση τι συνέβησαν με το τηλεφώνημα του Μητσοτάκη μαζί του, έδειξε πως ήταν έκπληξη και το χάρηκε πολύ, αλλά πέρασε αγωνία μέχρι να επικοινωνήσει: «Τηλέφωνο είχα, σήμα δεν είχα. Γύριζα γύρω-γύρω στην καλύβα, πήγαινα 80 μέτρα μακριά, γιατί το σήμα από τις δικές μας κεραίες είναι αδύνατο και μπαίναμε στο τουρκικό δίκτυο, με αποτέλεσμα να τελειώνουν οι μονάδες, αλλά τελικά επικοινώνησα». Το Δέλτα του Εβρου επισκέφθηκε και ο γενικός γραμματέας Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων Αθανάσιος Στάβερης, ο οποίος αποκατέστησε δομές για επικοινωνία. «Εστειλε συνεργείο και εγκατέστησαν δορυφορικό πιάτο. Βάλανε δορυφορικό τηλέφωνο Internet και ξαφνικά βρεθήκαμε με τηλέφωνο και μπορώ να επικοινωνώ», λέει η κυρία Αρτεμις. Τις προηγούμενες μέρες η κ. Αρτεμις αρρώστησε και έπεσε στο κρεβάτι, αλλά σε τρεις μέρες έγινε καλά και βγήκε πάλι έξω για να αρχίσει να καθαρίζει τα δίχτυα και να βοηθάει τον άντρα της, τον «Βράχο της», όπως αποκαλεί τον κ. Νικόλα, και συντηρήσουν μαζί τα εργαλεία τους. « Είναι το ψωμάκι μας. Λόγω ηλικίας δεν μπορούμε να δουλέψουμε, όπως παλιά και τα έσοδά μας είναι λίγα. Σε ερώτηση του δημοσιογράφου που έπαιρνε αυτή τη συνέντευξη : «Τι είπες στον πρωθυπουργό όταν επικοινωνήσατε και απαντά: «Του είπα καλή η τηλεπικοινωνία κύριε Μητσοτάκη, αλλά εμείς για να έρθουμε εδώ στο Δέλτα, εδώ και 42 χρόνια και παρακαλάμε να μάς κάνουν δρόμο. Κατά καιρούς περνάει ένα γκρέιντερ, ξύνει λίγο τον δρόμο, αλλά ξαναχαλάει. Και τον παρακάλεσα να το φροντίσει γιατί είναι περιοχή κομβική για την ασφάλεια της χώρας μας. Εχουν καταστραφεί τα αυτοκίνητά μας από τον παλιόδρομο. Του είπα επίσης ότι οι καλύβες μας είναι και αυτές υπό διωγμόν και κάθε τόσο πηγαίνουμε στα δικαστήρια». Η «Κυρά του Εβρου» σημειώνει ότι «η ζωή στο Δέλτα είναι δύσκολη και πλέον νέα δύσκολα χρόνια έρχονται. Δεν υπάρχει κατάλληλη τουαλέτα, το νερό για το μπάνιο και τις δουλειές μαζεύεται από τη βροχή ή έρχεται λίγο από το χωριό, αλλά παρά ταύτα λέει η ίδια, η μοναδική γυναίκα επαγγελματίας ψαράς στην περιοχή, ότι δεν αλλάζει το Δέλτα του Εβρου για τίποτα. «Να βλέπεις το πρωί την Ανατολή, όταν βγαίνει ο ήλιος, είναι να σε συνεπαίρνει αυτή η ανατολή, τα χρώματα, οι ομορφιές. Τώρα θα αρχίσουν να ανθίζουν οι μυρτιές, τα φλαμίνγκο, όταν πετάνε είναι μαγεία. Και το κυριότερο βλέπω τη θάλασσα». Και όταν η συζήτηση φτάνει στο τέλος, η «κυρά του Εβρου» λέει «Δεν σου είπα για τους πρόσφυγες, πρέπει να το πω κι αυτό. Οταν άρχισαν να έρχονται περνούσαν οικογένειες με παιδάκια και πάντα τους βοηθούσαμε.
Τα λυπόμασταν δεν είχαν ούτε να φάνε, ανοίγαμε τις καλύβες μας και τα ταΐζαμε αυτά τα παιδιά, τις οικογένειες, γιατί ήταν πρόσφυγες και ξέρουμε από προσφυγιά. Δεν είμαι ρατσίστρια και αν χρειαστεί θα τους φιλοξενήσω στο σπίτι μου. Αυτούς που έχουν πρόβλημα όχι τους εισβολείς. Η Ευρώπη πρέπει να βοηθήσει την Ελλάδα, γιατί τα σύνορά μας είναι ευρωπαϊκά σύνορα. Εχουμε συχνά εισβολές και τον τόπο μου και την πατρίδα μου θέλω να την προστατεύσω». Εκφράζει επίσης την άποψη πως ο φράκτης πρέπει να γίνει και να φυλάσσεται καλά.
Για τη φωτιά που ξέσπασε στο δάσος της Δαδιάς και έκαψε πολλά στρέμματα, δεν πιστεύει πως ήταν τυχαίο γεγονός, αλλά σκόπιμος εμπρησμός. Εχει επίσης στα χέρια της ένα σχέδιο για ανεμογεννήτριες, που η λειτουργία τους προσφέρεται στην περιοχή και θα λύσει πολλά προβλήματα. Τέλος καλεί τους πολιτικούς να αγαπήσουν τον τόπο, να βοηθήσουν την ανάπτυξη, γιατί αποτελεί κομβικό σημείο και εθνική ανάγκη για την Ελλάδα μας. Υποκλινόμαστε με σεβασμό, αγάπη και εκτίμηση στο έργο, αλλά και στην προσωπικότητα της «Κυράς Του Εβρου», εκφράζοντας και την ευγνωμοσύνη μας σ’ αυτή και τον άνδρα της γιατί πράγματι «φυλάττουν Θερμοπύλες».
