O Βαλάντης Καπίτσας έφυγε από τη ζωή πριν από έναν χρόνο. Ήταν ένας δικός μας άνθρωπος. Ένα θαυμάσιο παιδί που αγαπούσε με πάθος τη δουλειά του και έτρεχε από το πρωί μέχρι το βράδυ για τις ανάγκες της ενημέρωσης. Ένας υποδειγματικός επαγγελματίας, που ήταν πάντα πρώτος στα γεγονότα.
Η «ψυχή» του τηλεοπτικού ρεπορτάζ στη Θεσσαλία, μας άφησε να αναρωτιόμαστε πώς χάθηκε από τη ζωή, έτσι ξαφνικά, ένας νέος άνθρωπος που πάντα χαμογελούσε. Ακόμη και όταν οι συνθήκες της δουλειάς μας ήταν αντίξοες. Ακόμη και όταν το ρεπορτάζ δεν έβγαινε – όπως λέμε στη γλώσσα μας. Ακόμη και όταν δεν είχε το σωστό πλάνο, ή την κατάλληλη δήλωση. Πάντα με χαμόγελο, πάντα με όρεξη για δουλειά, με πάθος και αστείρευτες δυνάμεις.
Πανταχού παρών ο Βαλάντης! Στις συνεντεύξεις Τύπου να αγχώνεται για το πότε θα ξεκινήσουμε, με τα αστεία του, με το γέλιο του. Στις πορείες, στις απεργίες στις συγκεντρώσεις, στα τροχαία ατυχήματα, στις φυσικές καταστροφές. Παντού πρώτος! Δεν υπάρχει σημαντικό ρεπορτάζ που δεν κάλυψε στη Μαγνησία και στη Θεσσαλία ολόκληρη τα τελευταία 30 χρόνια.
Είχε τόσα να δώσει στη δουλειά του, που λάτρευε όσο κανένας άλλος. Μια δουλειά με δυσκολίες, με κούραση με απογοητεύσεις και πολύ, μα πάρα πολύ άγχος. Την έκανε, ωστόσο, τόσο καλά και με τόση διάθεση, ώστε έδινε την εντύπωση ότι γι αυτόν η δουλειά μας ήταν διασκέδαση. Ότι του έδινε οξυγόνο για να αναπνέει.
Προσωπικά, στις σχεδόν τρεις δεκαετίες που υπηρετώ τη δημοσιογραφία, δεν έχω γνωρίσει άλλο συνάδελφο με το πάθος, την όρεξη και τη ζωντάνια του Βαλάντη. Γι αυτόν κάθε μέρα στη δουλειά ήταν σαν την πρώτη ημέρα. Τόσο πολύ αγαπούσε το τηλεοπτικό ρεπορτάζ. Γι αυτό και τον αγαπούσαμε τόσο πολύ όλοι εμείς, οι συνάδελφοι του, που τον ζήσαμε από τις αρχές της 10ετίας του ‘90.
Ο τρόπος με τον οποίο υπηρέτησε το μαχόμενο ρεπορτάζ θα πρέπει να διδάσκεται στους νεότερους και στους εν δυνάμει συναδέλφους. Η πορεία του στον χώρο ήταν φωτεινό παράδειγμα για όλους. Δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ! Άλλωστε, οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν τους βγάλουμε από το μυαλό και την καρδιά μας. Είσαι πάντα μαζί μας, φίλε…
