Συχνοουρία και ακράτεια. Δύο παθήσεις που αν και πολλοί πιστεύουμε ότι εμφανίζονται μόνο στους ηλικιωμένους, ωστόσο «χτυπούν» όλες τις ηλικιακές βαθμίδες με το 17
% του πληθυσμού να πάσχει από τέτοια προβλήματα. Την ίδια στιγμή από τους ασθενείς μόλις ένα 20% ζητά ιατρική συμβουλή καθώς οι περισσότεροι ντρέπονται με αποτέλεσμα αν και υπάρχει θεραπεία να μην τη λαμβάνουν.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Αλίκη Φωτιάδου
Φωτογραφίες: Ηλίας Καράτσαλος
Το θέμα συζητήθηκε χθες σε εκδήλωση στο Δημαρχείο Βόλου η οποία και πραγματοποιήθηκε από το Δήμο σε συνεργασία με το Διαδημοτικό Δίκτυο Υγείας, ενώ τα δεδομένα και τις λύσεις για τη θεραπεία ανέλυσε ο χειρούργος ουρολόγος, Διδάκτωρ στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ Αθανάσιος Ζαχαρίου.
Όπως επισημαίνει ο κ. Ζαχαρίου, αν και υπάρχει η άποψη ότι η ακράτεια είναι πρόβλημα μόνο των ηλικιωμένων, ωστόσο εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες, απλά στους γηραιότερους είναι συχνότερο φαινόμενο, ωστόσο μόλις ένα 20% εκείνων που αντιμετωπίζουν προβλήματα απευθύνεται σε γιατρό ή μοιράζεται το πρόβλημα του με φίλους του και το επαγγελματικό του περιβάλλον, ενώ ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι και το 30% των ουρολόγων αδιαφορεί για τους ασθενείς με προβλήματα ακράτειας.
«Αν και η ακράτεια ούρων αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα για την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής πάνω από οκτώ στους 10 πάσχοντες δεν λαμβάνουν θεραπεία γιατί δεν αναζητούν καν ιατρική συμβουλή. Τα αποτελέσματα αυτής της κακής πρακτικής είναι πως οι πάσχοντες οδηγούνται στην κοινωνική απομόνωση και την κατάθλιψη. Είναι δε τόσο δραματική η επίδραση της νόσου στην ποιότητα ζωής των ασθενών, που πολλοί θεωρούν την ακράτεια χειρότερη και από ρευματοειδή αρθρίτιδα, μια επώδυνη νόσο η οποία δημιουργεί σοβαρά κινητικά προβλήματα», τονίζει ο γιατρός.
Ουσιαστικά η ακράτεια δημιουργεί προβλήματα στην προσωπική και επαγγελματική ζωή αλλά και στον ύπνο όπως και στη σεξουαλική δραστηριότητά τους.
Υπάρχει θεραπεία
Φυσικά το ερώτημα που προκύπτει είναι αν υπάρχει θεραπεία και η απάντηση είναι θετική. Το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπιστεί σε στάδια και συγκεκριμένα με τη λήψη γενικών μέτρων, την εκπαίδευση της ουροδόχου κύστης, τεχνικές βιοανάδρασης και θεραπευτική θεραπεία.
Σε ό,τι αφορά τα γενικά μέτρα, αυτά είναι η μείωση της λήψης υγρών, η αποφυγή ροφημάτων που περιέχουν καφεΐνη και αναψυκτικών, η αποφυγή τροφών που ερεθίζουν, η αποφυγή πικάντικων φαγητών, η αποφυγή τεχνητών γλυκαντικών και προϊόντων διαίτης, η χρήση κατάλληλων ρούχων, ο περιορισμός άλλων φαρμάκων και η απώλεια βάρους.
Στόχος της εκπαίδευσης της ουροδόχου κύστης είναι να επανακτήσει ο ασθενής τον έλεγχο και η διαδικασία αυτή γίνεται στο ιατρείο, ενώ στόχος των τεχνικών βιοανάδρασης είναι η βελτίωση της λειτουργίας της ουροδόχου κύστης και γίνεται επίσης στο ιατρείο.
Τέλος η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να γίνει με αντιχολινεργικά και εμποδίζουν τις απρόκλητες συσπάσεις της κύστης που προκαλούν απώλεια ούρων, ενώ ο νεότερος εκπρόσωπος των αντιμουσκαρινικών φαρμάκων, η φεσοτεροδίνη, στην δοσολογία των 8mg αποτελεί την πιο αποτελεσματική θεραπεία που διαθέτει η ιατρική φαρέτρα, ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι μετά την θεραπεία το 64% των ασθενών δεν ανέφεραν καθόλου προβλήματα ακράτειας την 12η εβδομάδα.
