Είναι κοινώς αποδεκτό ότι η βρετανική κουζίνα δε μπορεί να συγκριθεί σε καμία περίπτωση με τη γαλλική ή την ιταλική. Πόσο χειρότερο είναι όμως από γαστρονομικής πλευράς, να ζει κανείς στο Λονδίνο κι όχι στο Παρίσι;
Πολύ συχνά διαβάζουμε για το διαζύγιο που έχουν πάρει εδώ και χρόνια οι γαστριμαργικές συνήθειες των κατοίκων του Ηνωμένου Βασίλειου από τις έννοιες του θρεπτικού και της ισορροπημένης δίαιτας. Πάνε πάνω από 20 χρόνια από τότε που έγινε κοινός τόπος ότι η υγεία συνδέεται άρρηκτα με την κατανάλωση φρούτων και λαχανικών, ωστόσο για τους Βρετανούς αυτή η διαπίστωση δεν άλλαξε τη συνήθειά τους να καταναλώνουν τα λιγότερα, κατά μέσο όρο, λαχανικά σε όλη τη Γηραιά Ήπειρο.
Και επιπλέον, οι Άγγλοι δεν δείχνουν μόνο μια -ανεξήγητη- απέχθεια για τη σαλάτα, αλλά -σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα- το 50% των γευμάτων που καταναλώνονται στη χώρα, είναι fast food.
Ο αγγλικός, αλλά και ο υπόλοιπος διεθνής Τύπος δεν έχασε την ευκαιρία να χαρακτηρίσει τους κατοίκους του «Νησιού», ως τύπους που ζουν ανάμεσα στα δύο ψωμάκια του burger και αγκαλιά με τις τηγανιτές πατάτες. Το 2008, οι Βρετανοί υπάλληλοι γραφείου κατανάλωσαν 2,8 δισεκατομμύρια sandwich, ενώ βασικός αντίπαλος στη μάχη των fast food αρχίζει να αναδεικνύεται το εξαιρετικά δημοφιλές sushi.
Φυσικά, τα σάντουιτς δεν είναι «αθώες περιστερές» της γαστρονομίας, ωστόσο απ’ ό,τι φαίνεται ο Τύπος -ακόμη και ο αγγλικός- αδικεί κάπως τους Βρετανούς. Η Daily Mail, για παράδειγμα, γράφει: «Παραπάνω από τα μισά αγγλικά γεύματα είναι burgers και κεμπάπ». Ένας Ολλανδός σχολιάζει κάτω από το συγκεκριμένο δημοσίευμα:
«Οι Άγγλοι είναι οι πιο χοντροί και άσχημοι άνθρωποι στον πλανήτη, ένα μάτσο άκομψοι τεμπέληδες. Η Αγγλία είναι παγκόσμιο ανέκδοτο. Στην Ολλανδία, όπως και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ο δείκτης παχυσαρκίας είναι βυθισμένος, σχεδόν δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα».
Όσο κι αν οι Βρετανοί προσπαθούν να πείσουν την Ευρώπη ότι η κουζίνα τους έχει κάνει βήματα μπροστά, η εικόνα του Άγγλου παραμένει εκείνη του ιδροκοπημένου παχύσαρκου παρακατιανού (σε επίπεδο κουλτούρας και εμφάνισης). Αρχικά ας σκεφτούμε ότι πιθανότατα οι Άγγλοι να μην είναι κήρυκες της υγιεινής διατροφής και να πρέπει να χάσουν μερικά κιλάκια για να ισορροπήσουν, αλλά μήπως οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι είναι «αναμάρτητοι»;
Για παράδειγμα, οι Ιταλοί παίρνουν τόσο στα σοβαρά τον εαυτό τους και την κουζίνα τους, που πολλά δημοτικά και νομαρχιακά συμβούλια στο Βορρά της χώρας έχουν απαγορεύσει τα εστιατόρια που έχουν ξένο εθνικό χαρακτήρα. Δεν πρόκειται και για την πλέον, ανοιχτόμυαλη συμπεριφορά απέναντι στο φαγητό. Παρόλα αυτά, η πιο δημοφιλής έτοιμη πίτσα (που αγοράζεται στα καταστήματα) είναι η παρασκευαζόμενη στο Lancashire -γερμανικών συμφερόντων- Dr. Oetker.
Οι Γάλλοι πάλι, φανατικά περήφανοι για το φαγητό τους και τον εθνικό του χαρακτήρα, έφτασαν να προπηλακίζουν τον Άγγλο ηθοποιό David Lowe, επειδή επιχείρησε να πουλήσει «αγγλικό cassoulet» (σπεσιαλιτέ της νότιας Γαλλίας) στο Castelnaudary. Ένας ντόπιος επιχείρησε να σπάσει τον πάγκο του, ενώ του βούτηξε το καπέλο και το πέταξε καταγής, όπως τα μωρά πετούν τις κουδουνίστρες.
Ο Lowe φυσικά έκανε πλάκα, αλλά οι Γάλλοι, ίσως όχι αναπάντεχα, δε φαίνεται να «πρόσεξαν» την αστεία πλευρά του ζητήματος…
«Οι Γάλλοι δεν καταλαβαίνουν το λίγο πιο σύνθετο χιούμορ», δηλώνει ο Lowe. «Είναι τρομερά περήφανοι για οτιδήποτε γαλλικό, προστατευτικοί και με τον εθνικοπατριωτισμό τους στα ύψη. Η αλήθεια είναι όμως, ότι γνωρίζουν να τρώνε. Και ο τελευταίος Γάλλος έχει μιας μορφής ένστικτο του τι αξίζει πραγματικά να φάει, τέτοιο που ξεπερνάει όλους τους «ειδικούς» επί της κουζίνας στη Μεγάλη Βρετανία. Ένα ευαίσθητο στομάχι μπορεί να επιβιώσει μονάχα σε Γαλλία ή Ιταλία, αν μιλάμε για την Ευρώπη. Το Λονδίνο μυρίζει ολόκληρο χαμηλής ποιότητας μαγειρικό λάδι».
Κι όμως, η Γαλλία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη αγορά για τα McDonalds μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπάρχει κατάστημα της αλυσίδας ακόμα και δίπλα στο Λούβρο!
Ενώ οι Ιταλοί και οι Γάλλοι πασχίζουν να διατηρήσουν τις χώρες τους ως μέρη της γαστρονομικής «καθαρότητας» και του καλού γευστικού γούστου, οι Βρετανοί απολαμβάνουν ό,τι τους αρέσει με μια αυτοκρατορική έλλειψη μαγειρικού σωβινισμού.
Πού αλλού στην Ευρώπη μπορείς να βρεις καλό -για την ακρίβεια εξαιρετικό- περουβιάνικο, βιετναμέζικο, ισπανικό, μαροκινό, αμερικάνικο, πολωνικό, ακόμα και γαλλικό και ιταλικό φαγητό και όλα αυτά σε ΕΝΑ μόνο μέρος
clickatlife.gr
