ΤΟΠΙΚΑ

Πέρασαν από την κόλαση των ναρκωτικών –Οι δυσκολίες στον δρόμο της απεξάρτησης

πέρασαν-από-την-κόλαση-των-ναρκωτικών-398085

Ο αγώνας δρόμου για δύο νέους και τις οικογένειές τους να αφήσουν πίσω τα φαντάσματα του παρελθόντος – Σπουδαίο το έργο του ΚΕΘΕΑ Πιλότος

Εδωσαν από κοινού αγώνα με τις οικογένειές τους μέσα από το πρόγραμμα του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ) Πιλότος και με εργασία, προσήλωση στον στόχο και αλλαγή στη στάση ζωής κατάφεραν να σβήσουν τη φωτιά των ναρκωτικών και να απεγκλωβιστούν από τα φαντάσματα του παρελθόντος.

Ρεπορτάζ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΟΥΓΚΑ

Η απαλλαγή από τα «δεκανίκια» των εύκολων λύσεων είναι περίπλοκη υπόθεση. Ο εφησυχασμός ότι εφηβεία είναι και θα περάσει δεν βοηθά. Για την αντιμετώπιση της μάστιγας χρειάζεται στήριξη ολόκληρη η οικογένεια για να χτιστούν στέρεες βάσεις.

Η υπεύθυνη της Μονάδας Εγκαιρης Παρέμβασης του ΚΕΘΕΑ Πιλότος Κλαίρη Κουτρουλή μιλά σήμερα στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για το θεραπευτικό πρόγραμμα. Ο αγώνας για την απεξάρτηση νέων από τα ναρκωτικά δεν χωρεί επαναπαύσεις για αναβολές στην αντιμετώπιση του προβλήματος, δεν θα πρέπει να επιτρέπει δικαιολογίες και να αφήνει περιθώρια για υποσχέσεις.

Η κ. Κουτρουλή αναφέρεται στις εξαρτητικές συμπεριφορές που συναντώνται στους χρήστες. Οι ιστορίες δύο νέων είναι ενδεικτικές για τις δυσκολίες που υπάρχουν. Στη μάχη για την αντιμετώπιση του προβλήματος είναι πολύ εύκολο να υπάρξουν υποτροπές και απαιτείται άμεση επανεκκίνηση των προσπαθειών. Η ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας που έχουν οι νέοι ότι θα τα καταφέρουν μόνοι είναι μόνο ένα ακόμη χαρακτηριστικό της εξάρτησης.

Οπως περιγράφει, ο Π. που κατοικεί σε πόλη της Θεσσαλίας, συνελήφθη σε ηλικία 16 ετών για κατοχή και χρήση χασίς. Στο ΚΕΘΕΑ Πιλότος έγινε παραπομπή από την Επιμελητεία Ανηλίκων των Δικαστηρίων της πόλης. Για την οικογένεια, που μέχρι τότε δεν είχε αντιληφθεί το παραμικρό, ήταν γερό «χαστούκι» η σύλληψη. Αναστατώθηκαν όλοι, ήρθαν στο πρόγραμμα για «να σβήσουν τη φωτιά», «για να μην έχουν μπλεξίματα με τον νόμο». Στο δικαστήριο ο νέος απαλλάχτηκε με τη συνδρομή του δικηγόρου, ο οποίος δυστυχώς δεν προέτρεψε την οικογένεια να αξιοποιήσει τις συμβουλές της επιμελήτριας. Η περαιτέρω κινητοποίηση όμως μιας οικογένειας σχετίζεται όχι μόνο με τη διαχείριση της συγκεκριμένης κρίσης δηλ. «το σβήσιμο της φωτιάς» αλλά και με την αξιοποίηση αυτής της ευκαιρίας, προκειμένου να προβληματιστεί γύρω από τις «εστίες της φωτιάς» δηλ. τη δυναμική των σχέσεων μέσα στο σπίτι που -άθελά της- ενθαρρύνει τη χρήση. Η διάθεση της οικογένειας να διερευνήσει τα «τί και τα πως» της λειτουργίας της εξαρτάται από πολλούς παράγοντες!

Ο εφησυχασμός

Η συγκεκριμένη οικογένεια, όμως, καθησυχάστηκε γρήγορα μετά την αθώωση. Η κ. Κουτρουλή λέει ότι οι συχνές υποσχέσεις και επιβεβαιώσεις του παιδιού «δεν θα ξανασυμβεί, δεν θα το ξανακάνω», η ανακουφιστική για τον κάθε γονιό σκέψη ότι «εφηβεία είναι, θα περάσει», λειτουργούν εφησυχαστικά, οπότε και επιστρέφουν όλοι γρήγορα στην πρότερη κατάσταση (που οδήγησε στην κρίση). Συχνά λοιπόν η «φωτιά» αναζωπυρώνεται. Όπως περιγράφει η ίδια, ο Π. συνέχισε τους πειραματισμούς του και με άλλες ουσίες ενώ παράλληλα ανακάλυψε τη «γλύκα» των εύκολων λύσεων μέσα στην «αγορά» όπως οι μικροκλοπές, οι διευκολύνσεις – διακίνηση κ.λπ.

Η επανεκκίνηση

Η οικογένεια επέστρεψε πολύ αργότερα στο ΚΕΘΕΑ Πιλότος κατακερματισμένη και με δυο δίκες σε εκκρεμότητα. Η κ. Κουτρουλή λέει ότι ο Π. εμφανώς πιο ταλαιπωρημένος από τη χρήση αυτή τη φορά και με μια πρωτόγνωρη αίσθηση φόβου δηλώνει πιο αποφασισμένος να ξεκινήσει μια προσπάθεια. Ξεκίνησε το πρόγραμμα με ορμή, άρχισε να δυναμώνει και να τολμάει αλλαγές (π.χ. νέους φίλους) ενώ παράλληλα οι γονείς –πιο δεσμευμένοι πια- εκπαιδεύονταν σε νέους τρόπους διαχείρισης της καθημερινότητας τους. Σιγά -σιγά η χρήση δεν χωρούσε πια μέσα σε αυτό το σπίτι, ούτε στη ζωή τους.

Η ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας

Τότε ο Π. όπως πολλά παιδιά, δηλώνει στους γονείς του ότι μπορεί να τα καταφέρει μόνος. Ζητά να σταματήσει και να «πάρει τη ζωή στα χέρια του». «Η ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό μια εξαρτητικής προσωπικότητας και τη συναντάμε σε όλη τη διάρκεια της θεραπευτικής πορείας! Τόσο στην έναρξη «θα τα καταφέρω, δεν χρειάζομαι βοήθεια» όσο και στη συνέχεια «θέλω να πατήσω μόνος στα πόδια μου»… Αυτά τα πόδια όμως χρειάζεται να δυναμώσουν σιγά – σιγά, πριν σηκώσουν όλο το βάρος μιας αυτονόμησης! Όμως αυτή τη φορά οι γονείς ήταν πιο ενήμεροι και διαχειρίστηκαν τη νέα κρίση διαφορετικά. Με τη στήριξη του προγράμματος συντονίστηκαν σαν ζευγάρι, μοιράστηκαν με το παιδί τους τα αληθινά τους συναισθήματα και έθεσαν όρους και προϋποθέσεις.Η κατάσταση εξελίσσεται, οι γονείς συνεχίζουν να βελτιώνουν τη δική τους ζωή με σταθερή θέση απέναντι στην οποιαδήποτε χρήση, ο Π. εμπλέκεται ακόμα με εξαρτητικές συμπεριφορές και παράλληλα αναζητά νέες σταθερές μέσα από ευκαιριακές δουλειές», επισημαίνει η ίδια.

Ακόμη παρατηρεί: «Συχνά οι κύκλοι που χρειάζεται ένας άνθρωπος να διανύσει στην πορεία της απεξάρτησης είναι πολλοί και συνεξαρτώμενοι από πολλαπλούς παράγοντες όπως η ύπαρξη αλλά και η συμμαχία με κάποιο υποστηρικτικό δίκτυο (οικογένεια, σχολείο, κοινωνικός περίγυρος κ.ά.).

Η απαλλαγή από τα «δεκανίκια» των εύκολων λύσεων, όποια μορφή εξάρτησης και αν έχουν, απαιτεί αλλαγή της στάσης μας απέναντι στην ίδια τη ζωή».

Η χρήση φαινόταν μονόδρομος

Ο Γ. ηλικίας 21 χρόνων έκανε συστηματική χρήση ναρκωτικών χαπιών. Ο πατέρας της οικογένειας είναι αλκοολικός και παντελώς απών, η μητέρα είναι αποσυρμένη, «εξαρτημένη από σχέσεις ζωής που δεν τη βγάζουν πουθενά» και η αδελφή να αναζητά τις διεξόδους της μέσα στα αδιέξοδα του αλκοόλ και της κοκαΐνης. Η κ. Κουτρουλή περιγράφει, ότι ο Γ. ήταν εξαιρετικά φοβισμένος τόσο από αυτά που ο ίδιος είχε βιώσει μέσα στη χρήση όσο και από τα επώδυνα σκηνικά που έζησε στο παρελθόν με τους δικούς του. Ολομόναχος και απογοητευμένος, η χρήση ήταν η μοναδική ορατή λύση επιβίωσης.

Απαλλάχτηκαν από τα φαντάσματα

Χρειάστηκε εντατική καθημερινή προσπάθεια, για να βγει από αυτή τη βεβαιότητα και να αρχίζει να αντέχει να ζει. Στην ενδιάμεση φάση η αδερφή του επιστρέφει στο σπίτι, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πλέον δύο ευάλωτα παιδιά κάτω από την ίδια στέγη. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό αποτέλεσε κίνητρο και για τους δύο τους. Παράλληλα η μάνα «μεταμορφώθηκε» σταδιακά σε έναν ενήλικα με σταθερή θέση και επαφή με τα συναισθήματά του. Δούλεψαν πολύ για να βρουν νέους τρόπους επικοινωνίας μεταξύ τους που να επιτρέπει τη γέννηση μιας νέας εμπιστοσύνης.

Σήμερα, μετά από πολλές δυσκολίες, πισωγυρίσματα κι επανεκκινήσεις, («έπεφταν και ξανασηκώνονταν» όπως έλεγαν οι ίδιοι) τα κατάφεραν να απαλλαγούν από τα φαντάσματα και να ξαναχτίσουν έναν οικογενειακό ιστό. Σήμερα πέντε χρόνια μετά και οι τρεις μαζί αλλά κυρίως ο καθένας αυτάρκης χτίζει νέους στόχους και προχωρά βήμα, βήμα!

Το ΚΕΘΕΑ Πιλότος

Απευθύνεται σε έφηβους και ενήλικες χρήστες ναρκωτικών ουσιών και τις οικογένειές τους. Στο Πολυδύναμο Συμβουλευτικό του Κέντρο παρέχονται υπηρεσίες ενημέρωσης, συμβουλευτικής και υποστήριξης καθώς και προετοιμασία για ένταξη στις δομές κύριας φάσης θεραπείας του ΚΕΘΕΑ στον Βόλο και στη Λάρισα. Η πρόληψη και η έγκαιρη παρέμβαση της χρήσης ουσιών σε παιδιά και νέους αποτελεί ένα σημαντικό πεδίο δράσης για το ΚΕΘΕΑ Πιλότος. Το πρόγραμμα διοργανώνει συστηματικές παρεμβάσεις σε εκπαιδευτικές μονάδες της ευρύτερης περιοχής και σεμινάρια για εκπαιδευτικούς, ενώ συνεργάζεται και με φορείς στον χώρο της παιδικής προστασίας.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου