Στα 23 του ο Μπεν Πάμεντ ξέμεινε από δικαιολογίες. Ο Νεοζηλανδός με ύψος 1,83 έφτασε στο σημείο να ζυγίζει 142 κιλά και να βρίσκεται μονίμως αντιμέτωπος με άγχος και κατάθλιψη.
Αν και είχε έναν τραυματισμό στο γόνατό του λίγα χρόνια νωρίτερα, δεν μπορούσε πλέον να σκεφτεί έναν λόγο για να συνεχίζει να κάνει μια τόσο ανθυγιεινή ζωή. Έπρεπε να χάσει κιλά.
«Η ζωή μου προτού συμβούν αυτές οι αλλαγές ήταν πολύ δύσκολη» δήλωσε ο Πάμετ στο περιοδικό «Men’s Health». «Ζύγιζα σχεδόν πάντα 110 κιλά και έτσι είχα συνηθίσει να βλέπω τόσο εγώ όσο και οι φίλοι μου και η οικογένειά μου, τον εαυτό μου».
Για τον Πάμετ, τα δύσκολα άρχισαν όταν τραυματίστηκε στο γόνατό του όταν ήταν περίπου 20 χρονών. Συνέχισε την ζωή του χρησιμοποιώντας το ως δικαιολογία για τα πάντα στη ζωή του. «Απλά καθόμουν και περίμενα κάτι καλό να μου συμβεί αντί να βγω εκεί έξω και να κάνω κάτι για να αλλάξω αυτή την κατάσταση» είπε.
Αυτή η περίοδος αναμονής για κάτι καλύτερο διήρκησε περισσότερο από δύο χρόνια. Εκείνη την εποχή, ο Πάμετ είπε ότι «ανέπτυξε σοβαρό άγχος και κατάθλιψη όπου ουσιαστικά κλείστηκε στον εαυτό του και το φαγητό και η ζάχαρη έγιναν οι δύο καλύτεροι φίλοι του.
Μια μέρα όμως, ο Πάμετ ξύπνησε και απλά είχε μπουχτίσει. Είχε βαρεθεί να είναι μόνος, χωρίς φίλους, χάνοντας μια ζωή που απλά τον προσπερνούσε και συνέχιζε. Το μόνο πράγμα που έπρεπε να ξεπεράσει ήταν ο φόβος πως θα τον κατέκριναν η οικογένεια και οι φίλοι του για το σώμα του.
«Απέφευγα τις οικογενειακές συγκεντρώσεις και τις εξόδους επειδή δεν είχαν δει πως είχα καταλήξει μετά από χρόνια κακών συνηθειών και φαγητού» είπε.
Αλλά αυτός ο φόβος κατέληξε να είναι ο καταλύτης που ώθησε τον εαυτό του στο να μετατραπεί στην καλύτερη έκδοσή του. Το πρώτο βήμα για τον Πάμετ ήταν η επανεκτίμηση των διατροφικών του συνηθειών και η αλλαγή τους προς το καλύτερο.
«Ήταν απίστευτα σκληρό, και ξέφυγα της πορείας μερικές φορές, αλλά αν θέλετε κάτι πολύ, θα πρέπει να παλέψετε για να φτάσετε εκεί» είπε. Γι’ αυτόν, η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν να αποφύγει τελείως την ζάχαρη.
Στη συνέχεια, αποφάσισε να πάει σε ένα γυμναστήριο. Παρόλο που τον στοίχειωνε ένας τραυματισμός και ήταν υπέρβαρος, ο Πάμετ, ως αθλητής, ήξερε τι έπρεπε να κάνει και έθεσε μικρούς στόχους για τον εαυτό του, που τον βοήθησαν πολύ.
Μετά από τρεις εβδομάδες στο νέο του τρόπο ζωής, η μητέρα του, του έστειλε μια φωτογραφία. Μέσα σε αυτές τις 21 ημέρες, ο Πάμετ είχε χάσει περίπου 10 κιλά. Και φαινόταν.
«Η αλλαγή ήταν δραματική» εξήγησε ο Πάμετ. «Την ανάρτησα στα μέσα; κοινωνική2ς δικτύωσης γιατί ήμουν πολύ περήφανος. Τα σχόλια υποστήριξης και συμπαράστασης ήταν απίστευτα κι αυτό με έκανε να νιώθω πως έπρεπε να συνεχίσω όχι μόνο για τον εαυτό μου αλλά και για τους άλλους. Ήθελα να γίνω ένα πρότυπο και δεν ήθελα να δείξω στους άλλους ότι ήμουν κάποιος που θα μπορούσα να τα παρατήσω στα δύσκολα».
Ένα άλλο πλεονέκτημα από την απώλεια βάρους ήταν το γεγονός πως ο πόνος στο γόνατο υποχωρούσε αργά. Καθώς συνέχισε να χάνει βάρος, η πίεση σιγά σιγά γινόταν μικρότερη και οι μύες του συνέχισαν να δυναμώνουν. «Απλά έπρεπε να κάνω πράγματα που δεν θα ασκούσαν περαιτέρω πίεση στο γόνατό του αλλά εξακολουθούσα να γυμνάζομαι» είπε. «Υπήρχαν επίσης και ψυχικά δύσκολες στιγμές και υπήρξαν στιγμές που επέστρεφα στο σπίτι κλαίγοντας ή έτοιμος να τα παρατήσω. Αλλά πάντα θυμόμουν ποιος ήταν ο απώτερος στόχος και το αίσθημα που θα είχα αν τελικά τα κατάφερνα».
Και τα κατάφερε. Μέσα σε 9 μήνες, ο Πάμετ έφτασε να ζυγίζει 73 κιλά, χάνοντας συνολικά 69 κιλά.
«Το να φτάσω σε αυτά τα κιλά είναι τρελό ακόμη και για μένα τον ίδιο, καθώς δεν αφιέρωσα ούτε ένα χρόνο από την ζωή μου» είπε.
Τώρα, ο Πάμετ λέει πως «ολόκληρη η πνευματική του κατάσταση» έχει αλλάξει τελείως. Τώρα μπορεί να δείξει μια πλευρά του εαυτό του που ούτε ο ίδιος γνώριζε. «Ο τρόπος σκέψης μου έχει αλλάξει δραματικά. Πλέον είμαι ένα πολύ θετικό άτομο, όταν πριν από 11 μήνες δεν υπήρχε περίπτωση να ακούσεις κάτι θετικό από μένα» είπε.
Όσο για την συμβουλή του για τους άλλους; «Αν θέλετε κάτι υπερβολικά πολύ, θα τα καταφέρετε. Ξεκινήστε αργά και βάλτε μικρούς στόχους που γνωρίζετε ότι μπορείτε να επιτύχετε. Όταν τους πετύχετε, θα νιώσετε εκπληκτικά και θα συνεχίσετε να θέτετε όλο και περισσότερους στόχους. Πάντα όμως να είναι ρεαλιστικοί».
Πηγή: iefimerida.gr
