Του Κωνσταντίνου Αρ. Μαραβέγια, Χειρουργού – Επιστημονικού Διευθυντή Άνασσα Γενική Κλινική
Η κήλη είναι στην ουσία η μετατόπιση ενός σπλάγχνου σε σημείο διαφορετικό από τη φυσιολογική ανατομική του θέση. Σε ό,τι αφορά τις κήλες του κοιλιακού τοιχώματος (βουβωνοκήλες, μηροκήλες, ομφαλοκήλες κ.λπ.), αυτές προκύπτουν λόγω δημιουργίας χασμάτων στα αντίστοιχα σημεία του κοιλιακού τοιχώματος. Το κοινό χαρακτηριστικό αυτών των χασμάτων είναι ότι δημιουργούνται σε σημεία αδύναμα εκ φύσεως.
Τα αίτια δημιουργίας της ομφαλοκήλης – κοιλιοκήλης μπορεί να είναι η γενετική προδιάθεση, η παχυσαρκία, η άρση βάρους και άλλες καταστάσεις που προκαλούν αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης ενώ το σημείο του ομφαλού είναι από τη φύση του αδύναμο λόγω του ότι κατά την εμβρυϊκή ζωή διέρχεται από εκεί ο ομφάλιος λώρος.
Τα συμπτώματα της ομφαλοκήλης – κοιλιοκήλης ξεκινάνε με διόγκωση στην περιοχή του ομφαλού και τοπικά ενοχλήματα (πόνος, αίσθημα βάρους) ενώ σε περίπτωση που η κήλη επιπλακεί με περίσφιξη, αυτή μπορεί να οδηγήσει σε εντερική νέκρωση και περιτονίτιδα.
Οι κήλες αυτού του τύπου μπορούν πλέον να διορθωθούν και λαπαροσκοπικά με δεδομένο το γεγονός ότι η λαπαροσκοπική επέμβαση υπερτερεί έναντι της ανοικτής διότι:
- Η ανάρρωση είναι ταχύτερη καθώς και η επάνοδος στις καθημερινές φυσιολογικές δραστηριότητες (άρση βάρους, οδήγηση κ.λπ.)
- Το αισθητικό αποτέλεσμα συνήθως είναι καλύτερο.
Εκτός όμως των δύο παραπάνω σαφών πλεονεκτημάτων που ενίοτε έχουν σχετική αξία η λαπαροσκοπική προσπέλαση πρέπει να προτείνεται από το χειρουργό σε συγκεκριμένες περιπτώσεις ασθενών με συνοδά νοσήματα, ώστε να ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος εμφάνισης βραχυπρόσθεσμων και μακροπρόθεσμων επιπλοκών. Αυτοί οι ασθενείς είναι:
- Διαβητικοί και ασθενείς με νοσογόνο παχυσαρκία, διότι πολύ συχνά παρουσιάζουν λοίμωξη του χειρουργικού τραύματος που αν προσβάλει και το πλέγμα, ο ασθενής οδηγείται σε δεύτερη χειρουργική επέμβαση που συνεπάγεται αφαίρεση του πλέγματος και ξαναδημιουργίας της κήλης.
- Ασθενείς που παρουσιάζουν εξελκώσεις στο δέρμα που βρίσκεται πάνω από το σάκο της κήλης για τους ίδιους λόγους.
- Όταν συντρέχουν λόγοι διερεύνησης όλης της κοιλιακής χώρας, αυτό είναι πολύ πιο εύκολο με την επιλογή της λαπαροσκόπησης.
Αντίθετα, υπάρχουν περιπτώσεις που η λαπαροσκόπηση δεν πρέπει να προτείνεται στον ασθενή διότι όχι μόνο δεν του προσδίδει κάποιο όφελος αλλά μπορεί να αποβεί και επιζήμια, όπως π.χ. στην περίπτωση μεγάλων χασμάτων όπου η πιθανότητα να υποστεί το έντερο τρώση κατά τους λαπαροσκοπικούς χειρισμούς αυξάνεται επικίνδυνα, ενώ δεν είναι καν δυνατή η καλύτερη διόρθωση για τον ασθενή. Οι ενδείξεις αποκλεισμού από τη λαπαροσκόπηση είναι:
- Προηγούμενες «καταστροφικές» επεμβάσεις στην κοιλιακή χώρα
- Μεγάλη απώλεια ιστών του κοιλιακού τοιχώματος
- Αναγκαίοτητα αφαίρεσης προηγούμενου πλέγματος
- Παρουσία λοίμωξης μέσα στην κοιλιά
- Παρουσία δερματικών μοσχευμάτων στο κοιλιακό τοίχωμα
Για το λόγο αυτό η απόφαση του χειρουργού πρέπει να λαμβάνεται εξατομικευμένα πάνω στις ανάγκες και στα προβλήματα του κάθε ασθενή, μακριά από θέσφατα και προκαταλήψεις, μετά από ενδελεχή συζήτηση και λήψη του ιστορικού του κάθε ασθενή. Με αυτό τον τρόπο μειώνεται η πιθανότητα υποτροπής και λοιπών επιπλοκών στα επίπεδα που αναφέρονται στην υπάρχουσα βιβλιογραφία.
