Κι όμως, ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει για πολλά χρόνια ακόμη και χωρίς παρεγκεφαλίτιδα. Το αποδεικνύει η απίθανη ιστορία μίας γυναίκας που έζησε έως τα 24 χωρίς να γνωρίζει καν το πρόβλημα με το οποίο γεννήθηκε και το οποίο αναδεικνύει για μία ακόμη φορά την πλαστικότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου (την ικανότητα του νευρικού συστήματος να προσαρμόζεται σε μεταβαλλόμενες συνθήκες, έπειτα από τραυματισμό ή εγκεφαλικά επεισόδια, αλλά πιο συχνά στην απόκτηση νέων δεξιοτήτων).
Η επιστημονική αποκάλυψη έγινε όταν η γυναίκα μεταφέρθηκε πια σε νοσοκομείο της επαρχίας Σαντόνγκ, στην Ανατολική Κίνα, επειδή υπέφερε από ζαλάδες και ναυτίες. Εκεί, για πρώτη φορά, μίλησε στους γιατρούς για την εκ γενετής κατάστασή της: ότι πότε δεν περπατούσε σταθερά, ότι κατά τα λεγόμενα της μητέρας της άρχισε να περπατάει όταν ήταν επτά ετών και ότι άρχισε να μιλάει κανονικά στα έξι της.
Το πρώτο που έκαναν οι γιατροί, και αμέσως διέγνωσαν το πρόβλημα, ήταν μία αξονική τομογραφία εγκεφάλου. Εκπληκτοι διαπίστωσαν ότι η γυναίκα δεν είχε παρεγκεφαλίτιδα. Το τμήμα του εγκεφάλου όπου θα έπρεπε να βρίσκεται δεν είχε καθόλου ιστούς, παρά ήταν γεμάτος με εγκεφαλονωτιαίο υγρό, το οποίο λειτουργεί προστατευτικά σαν μαξιλάρι για τον εγκέφαλο και ενισχύει την άμυνα του οργανισμού.
Η παρεγκεφαλίδα – γνωστή και ως «μικρός εγκέφαλος» – βρίσκεται κάτω από τα δύο εγκεφαλικά ημισφαίρια. Φαίνεται διαφορετική από τον υπόλοιπο εγκέφαλο, καθώς αποτελείται από πολύ μικρότερες και πιο συμπαγείς πτυχώσεις. Αποτελεί περίπου το 10% του συνολικού όγκου του εγκεφάλου, αλλά περιέχει 50% των νευρώνων.
Αν και δεν είναι ανήκουστο να μην υπάρχει τμήμα του εγκεφάλου, είτε εκ γενετής είτε κατόπιν επέμβασης, η συγκεκριμένη γυναίκα περιλαμβάνεται σε μία πολύ μικρή ομάδα εννέα ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι επέζησαν χωρίς παρεγκεφαλίτιδα – όσους τουλάχιστον γνωρίζει η διεθνής επιστημονική κοινότητα. Οι επιπτώσεις του προβλήματος στη ζωή αυτών των ανθρώπων παραμένουν σε μεγάλο βαθμό άγνωστες, διότι οι περισσότεροι από αυτούς πέθαναν σε μικρή ηλικία, ενώ το πρόβλημα διαγνώστηκε κατά τη νεκροψία.
«Πρόκειται για πολύ σπάνιες περιπτώσεις, οι οποίες παρουσιάζουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον προκειμένου να κατανοήσει κανείς πώς λειτουργεί το κύκλωμα του εγκεφάλου και με ποιον τρόπο αντισταθμίζει τα τμήματα που λείπουν», επισημαίνει στο επιστημονικό περιοδικό New Scientist ο Μαριό Μαντό, ο οποίος μελετά τις διαταραχές της παρεγκεφαλίδας στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών.
tanea.gr
