Αλλοι φοβούνται και άλλοι όχι τον κορονοϊο. Μέσα στην κοινωνική αναστάτωση, που προκαλεί η πανδημία, ανακύπτουν διαρκώς και άλλα παράλληλα ζητήματα. Δεν είναι να επισκεφθεί κάποιος ηλικιωμένος, φορώντας μάσκα, ένα τοπικό Κέντρο Υγείας, παίρνουν αμέσως φωτιά οι τοπικές κοινωνίες για δήθεν κρούσματα κορονοϊού στα χωριά. Η ευκολία με την οποία χαρακτηρίζεται κάποιος από τους «λοιμωξιολόγους»…του facebook φορέας του κορονοϊού είναι απίστευτη. Με την ίδια, όμως, επιπολαιότητα και σβελτάδα μπορεί να ταξιδέψει μία ψευδής πληροφορία από γειτονιά σε γειτονιά και η πλατεία του χωριού να αδειάσει…
Μαζί με την έκρηξη νέων κρουσμάτων, μαζί με την επιστροφή του Ν. Χαρδαλιά για έκτακτες ενημερώσεις, μαζί με τα νέα μέτρα για την αποτροπή διασποράς του ιού, επέστρεψαν και οι υπερβολές και το ράδιο – αρβύλα.
Τα κρούσματα υπάρχουν. Καταγράφονται καθημερινά άλλωστε στα στοιχεία και στις επίσημες ανακοινώσεις των αρμοδίων οργανισμών. Παρουσιάζονται από έγκυρα μέσα ενημέρωσης, μετά από διασταύρωση των στοιχείων.
Υπάρχουν και είναι ακόμη πιο κοντά μας από όσο πιστεύουμε. Και δεν αφορούν στη γιαγιά που φοράει τη μάσκα της και πηγαίνει στο Κέντρο Υγείας της περιοχής.
Η γιαγιά εκ των πραγμάτων είναι τακτικός θαμώνας του Κέντρου Υγείας. Επίσης διαπιστώνεται, από όσα καταγράφονται τους τελευταίους μήνες επέλασης του νέου ιού, ότι είναι προσεκτική με τον κορονοϊό. Με όλους εμάς τους άλλους, όμως, τι γίνεται;
Εξακολουθούμε τις κοινωνικές συναναστροφές και τους συνωστισμούς μας και κατά άλλα αναζητούμε στις ευπαθείς ομάδες τα πιθανά νέα κρούσματα. Οι ευπαθείς ομάδες, ωστόσο, έχει αποδειχθεί ότι προσέχουν. Λαμβάνουν τα μέτρα τους, απλά διότι φοβούνται δικαιολογημένα.
Από αλλού μας έρχεται αυτή τη φορά. Από τη χαλάρωση, στην οποία φυσιολογικά οδηγεί το ελληνικό καλοκαίρι. Δεν δείχνουμε να έχουμε αντιληφθεί ότι φέτος είναι μια διαφορετική χρονιά και κατά συνέπεια ένα διαφορετικό καλοκαίρι. Και μάλλον αυτό πληρώνουμε τώρα.
Μας διαφεύγει ότι αυτή τη φορά, εφόσον δεν είμαστε σε υποχρεωτικό περιορισμό, είμαστε όλοι υποψήφιοι. Νέοι και ηλικιωμένοι, υγιείς και ασθενείς. Είμαστε όλοι υποψήφιοι και θα κριθούμε από την υπευθυνότητα. Πλέον μετράει η ατομική ευθύνη πρωτίστως. Ατομική ευθύνη για τα μέτρα που λαμβάνουμε, τις κοινωνικές αποστάσεις, αλλά και ευθύνη για τις πληροφορίες που λαμβάνουμε και μεταδίδουμε. Χρειάζεται απαραίτητα φίλτρο για να αποφύγουμε καταστάσεις αδικαιολόγητου πανικού ή οικονομική και άλλη ζημιά σε τοπικές κοινωνίες, ειδικά τώρα που η πανδημία δείχνει στη χώρα μας ακόμη χειρότερο πρόσωπο.
Γι’ αυτό και προσυπογράφουμε απόλυτα τη θέση που εκφράζει μέσω του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ η καθηγήτρια Βιοπαθολογίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Λάρισας Ευθυμία Πετεινάκη για ορισμό «τοπικού Χαρδαλιά» σε κάθε περιοχή, σημειώνοντας ότι τα κρούσματα δεν είναι κουτσομπολιό.
