Από το μέτωπο της βεράντας

από-το-μέτωπο-της-βεράντας-150339

Της Βάσως Σαμακοβλή

«Ποτέ άλλοτε οι στέγες των σπιτιών των ανθρώπων δεν ήταν τόσο κοντά η μία στην άλλη, όσο είναι σήμερα. Και ποτέ άλλοτε οι καρδιές των ανθρώπων δεν ήταν τόσο μακριά η μία από την άλλη, όσο είναι σήμερα». Ποτέ άλλοτε οι στέγες δεν ήταν τόσο «μακριά» και ποτέ άλλοτε οι καρδιές τους τόσο κοντά, όσο είναι σήμερα, αποτολμάμε να παραφράσουμε τα σπουδαία λόγια του Αντώνη Σαμαράκη.

Ο θανατηφόρος ιός έκλεισε ερμητικά τις πόρτες των σπιτιών μας. Κράτησε μακριά τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Εκείνα που μας λείπουν τώρα, περισσότερο από ποτέ. Που ακούμε με λαχτάρα πια στο τηλέφωνο την φωνή τους και το «ναι, είμαστε καλά» και ας ήταν οι ίδιες φωνές που μέχρι πρόσφατα, αν μας τηλεφωνούσαν μέσα στο φορτωμένο μας πρόγραμμα, κοιτούσαμε πώς να κλείσουμε την επικοινωνία βιαστικά.

Μεγάλωσε τις αποστάσεις μεταξύ μας αυτός ο ιός. Μας απομόνωσε, μας στέρησε τον έναν από τον άλλον, Κατά ένα τρόπο, ωστόσο, μαγικό όσο οι αποστάσεις υποχρεωτικά μεγαλώνουν, τόσο ερχόμαστε πιο κοντά.

Αρχίσαμε να νοιαζόμαστε, να σκεφτόμαστε, να ενδιαφερόμαστε, να επικοινωνούμε. Αρχίσαμε, όμως, και να γνωριζόμαστε.

Οι τελευταίες ημέρες είναι διαφορετικές και για έναν ακόμη λόγο, Ασφυκτιούν από ανθρωπιά και απλότητα. Στις γειτονιές οι μπαλκονόπορτες άνοιξαν διάπλατα την Κυριακή που πέρασε. Οι καλημέρες πολλαπλασιάστηκαν και οι διάλογοι, σε μια μεγάλη παρέα που συναντήθηκε από τις βεράντες, δεν είχαν τέλος μαζί με τον πρωινό καφέ.

Ανταλλάξαμε τα χαμόγελα και τα γέλια μας στα χωρατά, συζητήσαμε, σχολιάσαμε. Ειδωθήκαμε πολλοί μαζί, όπως ποτέ άλλοτε, γνωρίσαμε άλλους που δεν είχαμε ξαναδεί και ας μας χωρίζουν λίγα μέτρα, μια πόρτα.

Καθίσαμε στα μπαλκόνια με τις φόρμες, τις πιτζάμες, τις παντόφλες, με τα μαλλιά πιασμένα πρόχειρα. Τόσο απλά. Δεν μας ενδιέφερε τίποτε άλλο, όσο οι καλημέρες, δυνατές και με ευκολία, από την ψυχή μας, δοσμένες. Και ότι μείναμε και αυτή την ημέρα δυνατοί. Εμείς και οι δικοί μας.

Τελικά επιβεβαιώνεται ξανά ότι όσο μεγαλύτερη είναι η επίθεση που δεχόμαστε, τόσο κρατάμε άμυνα με τα τεράστια αποθέματα ψυχής. Τελικά κανένας ιός, όσο επιθετικός και αδυσώπητος και αν είναι, δεν έχει τη δύναμη να αλλοιώσει την ανθρωπιά μας.

Τελικά είμαστε μια πολύ ωραία γειτονιά!

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου