Κατάθεση ψυχής και αιχμές με απόλυτα συγκεκριμένους αποδέκτες από τον Βασίλη Κιο, ο οποίος παρέδωσε μετά από τέσσερα χρόνια το «τιμόνι» της Αστυνομικής Διεύθυνσης Μαγνησίας στον Δημήτρη Κατσίκα.
Συγκινησιακά φορτισμένη η ατμόσφαιρα στην τελετή παράδοσης – παραλαβής που πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι στο Μέγαρο της Αστυνομικής Διεύθυνσης. Με θερμά και παρατεταμένα χειροκροτήματα και με μάτια που έδειχναν βουρκωμένα, οι αστυνομικοί χαιρέτισαν από την Ελληνική Αστυνομία τον διευθυντή τους, αλλά και κυρίως τον συνάδελφο και τον φίλο.
«Η αυλαία έπεσε…», απευθύνθηκε στους συναδέλφους του ο Β. Κιος. Της υπηρεσιακής του ζωής, όπως έσπευσε να διευκρινίσει, διότι η οικογενειακή και προσωπική από την οποία δήλωσε ότι έχασε πολύτιμες στιγμές, αλλά ποτέ δεν το μετάνιωσε, τώρα ξεκινά. Μετά από 35 χρόνια προσφοράς στην Ελληνική Αστυνομία, στους χώρους της οποίας εισήλθε σε ηλικία 17 ετών. Σήμερα, 52 ετών, η ηγεσία έκρινε ότι πρέπει να τερματίσει τη σταδιοδρομία του…
«Κάποιοι έκριναν ότι είχα στερεύσει πλέον και δεν μπορούσα να προσφέρω άλλο. Δεν πειράζει, να είναι καλά», ανέφερε με νόημα ο υποστράτηγος και πρώην Αστυνομικός Διευθυντής.
Άλλωστε ο ίδιος, όπως και ο καθένας, δεν κρίνεται από άψυχα χαρτιά, όπως είπε. Κρίνεται από τον τρόπο που διαβιώνει σε μια κοινωνία, την προσφορά του, τη συνέπεια στις υποχρεώσεις του, στο πόσο καθαρός είναι, πρόσθεσε ο κ. Κιος. «Και αυτά έχω το δικαίωμα τώρα στο τέλος να τα διεκδικήσω. Τα διεκδικώ».
Για τον διάδοχό του Δημήτρη Κατσίκα τα λόγια σε αυτές τις περιπτώσεις είναι περιττά. «Είναι ένας αξιωματικός, ο οποίος στη διάρκεια της πολύχρονης παρουσίας του στην Αστυνομική Διεύθυνση Μαγνησίας με τις ενέργειές του, τη συμπεριφορά και τη δράση του έβαλε ανεξίτηλα τη σφραγίδα του», δήλωσε ο νέος Αστυνομικός Διευθυντής.
Ως ελάχιστο δείγμα αναγνώρισης του έργου και της προσφοράς του επί 35 χρόνια στην Ελληνική Αστυνομία ο κ. Κατσίκας απένειμε τιμητική πλακέτα στον κ. Κιο. «Για μένα -πρόσθεσε- ότι έτυχε να υπηρετήσω από τη θέση του υποδιευθυντή στο επιτελείο ήταν ένα μεγάλο σχολείο. Διδάχθηκα πολλά ως άμεσος βοηθός του. Ήταν ένας ακόμη δάσκαλος για μένα, ίσως από τους πιο σημαντικούς δασκάλους στη μέχρι τώρα υπηρεσιακή μου ζωή».
Ο Βασίλης Κιος ευχαρίστησε την οικογένειά του, η οποία τον στερήθηκε τόσα χρόνια, και εκμυστηρεύτηκε στους συναδέλφους του μια φράση που άκουσε από μέλος τις οικογένειάς του, ότι το βιβλίο έκλεισε και είμαστε στα περιεχόμενα…
«Δεν ξέρω τι πρόσφερα και αν πρόσφερα σε αυτή την πόλη και στις πόλεις που υπηρέτησα. Αυτό μπορεί να το κρίνουν οι πολίτες του Βόλου. Ένα όμως δεν επιτρέπω να μου αμφισβητήσει κανένας. Το γεγονός ότι δούλεψα. Μπορεί να μην πέτυχα αυτά που ήθελα εγώ ή ήθελε η κοινωνία του Βόλου, αλλά δούλεψα», πρόσθεσε.
Ευχαρίστησε τους συναδέλφους του, λέγοντας ότι είναι μεγάλη υπόθεση να τους κοιτά όλους στα μάτια. Ευχαρίστησε τα ΜΜΕ για την πάντα καλόπιστη, όπως είπε, κριτική τους. Ευχαρίστησε τους πολίτες Βόλου που στάθηκαν δίπλα του, «γιατί πιθανόν κάποιοι «επώνυμοι» εδώ δεν μάθανε ότι έφυγα, δεν ξέρουν προφανώς».
«Συγκινούμε πραγματικά γιατί θα μου λείψει αυτή η δουλειά, η οποία όσο δύσκολη και να είναι εγώ την αγάπησα. Συγκινούμε πολύ γιατί αποχωρίζομαι συναδέλφους, με τους οποίους περάσαμε στιγμές λύπης, χαράς και έντασης. Και να ξέρετε ότι η ζωή δεν μετριέται με ανάσες, μετριέται με κομμένες ανάσες. Και εμάς μας κόπηκε πολλές φορές η ανάσα», δήλωσε ο πρώην Αστυνομικός Διευθυντής.
Εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι τον αντικαθιστά ένας άριστος συνεργάτης του και την πεποίθηση ότι ο Δημ. Κατσίκας θα πετύχει απόλυτα στο έργο του.
«Δεν έχω καμία πικρία, ειλικρινά σας μιλάω. Πέρασαν 35 χρόνια και χθες έλεγα στη γυναίκα μου ότι πρέπει να επανακοινωνικοποιηθώ. Γιατί είμαι 52 χρονών και από τα 17 είμαι στην Ελληνική Αστυνομία. Δεν έζησα ως πολίτης. Και τώρα πρέπει να κάνω επανένταξη στην κοινωνία.
Πιστεύω θα τα καταφέρω. Σκέφτομαι ειλικρινά στο άμεσο μέλλον -όχι βέβαια στην πολιτική, το ξέρετε πολύ καλά ότι δεν έχω καμία σχέση με αυτή- να ενεργοποιηθώ σε κάποιον κοινωνικό τομέα».
Όταν ρωτήθηκε αν θα ασχοληθεί με τα εικαστικά που αγαπάει, ο κ. Κιος απάντησε: «Πιστεύω ναι. Τώρα, όμως, τους πρώτους μήνες δεν μπορώ να ζωγραφίσω γιατί θα βγούνε μαύρα…».
