Η εκτίναξη του αριθμού των υποθέσεων εργατικών διαφορών που απασχόλησαν το Μονομελές Πρωτοδικείο Βόλου το 2010 συγκριτικά με το 2009 δεν είναι τίποτα μπροστά στην «καταιγίδα» που έρχεται, εκτιμούν νομικοί κύκλοι.
«Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα», υποστηρίζουν παραπέμποντας στην άρδην αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, που θα φέρουν στο προσκήνιο πλείστες ακόμη υποθέσεις εργαζομένων οι οποίοι θα βρεθούν με μειωμένες αποδοχές, είτε ακόμη στον… πάγκο της απασχόλησης.
Μια ματιά απλά και μόνο στον αύξοντα αριθμό των εργατικών διαφορών που απασχόλησαν το περασμένο έτος το αρμόδιο δικαστήριο καταδεικνύει τους τριγμούς που επήλθαν σε επιχειρήσεις, κατασκευάστριες εταιρίες αλλά και νομικά πρόσωπα δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου Δήμων και Φορέων.
Ακύρωση της απόλυσης, διεκδίκηση αποζημίωσης, διαφορά μισθών, καταβολή δεδουλευμένων και υπερωριών διεκδίκησε ακολουθώντας τη δικαστική οδό πλήθος εργαζομένων. Το 2010 ο αριθμός των αγωγών που κατατέθηκαν έφτασε τις 216, έναντι 139 το 2009, σημειώνοντας αύξηση 55,3%. Το 2008 οι αντίστοιχες υποθέσεις ήταν 131.
Ήδη την πρώτη εβδομάδα του 2011 άλλες τρεις αγωγές εργατικών διαφορών κατατέθηκαν στο Πρωτοδικείο Βόλου.
Ο αριθμός των υποθέσεων είναι πολλαπλάσιος με δεδομένο ότι αγωγές εργατικών διαφορών κατατίθεται και στο Ειρηνοδικείο Βόλου με επίδικα ποσά μικρότερα των 12.000 ευρώ.
Η αγωγή εργατικής διαφοράς απαιτεί πλέον έως και έξι μήνες για να συζητηθεί. Χρονική περίοδος που επιμηκύνθηκε εξαιτίας των επαναλαμβανόμενων πέρυσι κινητοποιήσεων των δικηγόρων με αποχή από τα καθήκοντά τους, που «φόρτωσε» τα πινάκια των υποθέσεων, σύμφωνα με δικαστικούς υπαλλήλους.
Η απόφαση μπορεί να εκδοθεί από 15 μέρες μετά τη συζήτηση έως και 7 μήνες. Στη διάρκεια του 2010 συζητήθηκαν 78 αγωγές εργατικών διαφορών, από τις οποίες το δικαστήριο έκανε τις 21 δεκτές ή εν μέρει δεκτές.
Οι δικαστικές προσφυγές σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζουν στην ολότητά τους τις διενέξεις μεταξύ εργαζομένων ή απολυμένων με εργοδότες τους, καθώς δεν καταφεύγουν στο σύνολό τους στη Δικαιοσύνη, εξαιτίας των εξόδων που πρέπει να επωμιστούν, αλλά και της ταλαιπωρίας από τη στιγμή που θεωρείται βέβαιο ότι σε περίπτωση δικαίωσης του εργαζόμενου θα ασκηθεί έφεση.
Στην Επιθεώρηση Εργασίας οι καταγγελίες κατέγραψαν ρεκόρ το έτος που πέρασε. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός τους ξεπερνά τις 350, με την μεγάλη «έκρηξη» να εμφανίζεται το τελευταίο τετράμηνο του έτους. Τα προηγούμενα χρόνια οι υποθέσεις που έφτανα στην Επιθεώρηση Εργασίας από εργαζόμενους που διεκδικούσαν την άρση βλαπτικών μεταβολών και την τήρηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας μόλις που ξεπερνούσαν τις 200.
Περίπου το 30% των καταγγελιών επιλύονται με συμβιβασμό και οι υπόλοιπες, εφόσον οι εργαζόμενοι αντέχουν οικονομικά και έχουν… περίσσευμα υπομονής, καταλήγουν στα δικαστήρια.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων οι αγωγές αφορούν σε διαφορές αποδοχών, καταβολή δεδουλευμένων, αποζημίωση υπερωριών, απολύσεις, αξιώσεις μισθών, οικογενειακά επιδόματα, καταβολή δεδουλευμένων αλλά και αναγνώριση εργατικών ατυχημάτων.
Η Επιθεώρηση Εργασίας σύμφωνα με τα όσα επιβάλλει η νομοθεσία, οφείλει αρχικά να καλέσει σε εργατική διαφορά τον εργοδότη. Εάν αυτός δεν ανταποκριθεί η Επιθεώρηση καταθέτει μήνυση και παράλληλα προτρέπει τον εργαζόμενο να υποβάλλει αγωγή. Εάν ο εργοδότης όμως παρουσιαστεί και δεν επέλθει συμφωνία, τότε εργαζόμενος και εργοδότης οδηγούνται μοιραία να λύσουν τις διαφορές τους στις δικαστικές αίθουσες.
Το κατώφλι της Επιθεώρησης Εργασίας στο Βόλο περνούν καθημερινά και εργαζόμενοι που προσλαμβάνονται μεν από μία επιχείρηση… εργάζονται ουσιαστικά όμως ως «ενοικιαζόμενοι» με χαμηλότερες αποδοχές σε κλάδους όπως ο καθαρισμός κτηρίων, φόρτωσης εμφιαλωμένων ποτών.
Πρόκειται κυρίως για νέους που πλήττονται από την ανεργία και αναγκάζονται να εργάζονται με χαμηλές αποδοχές, χωρίς επιδόματα και ωράρια.
Ορισμένοι από αυτούς έχουν υψηλό μορφωτικό επίπεδο, είναι κάτοχοι μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών. Άλλοι πάλι απολύθηκαν από τα εργοστάσια που δούλευαν για πολλά χρόνια και βρέθηκαν στην ίδια θέση ως «ενοικιαζόμενοι» με χαμηλότερες αποδοχές.
Οι εργαζόμενοι αυτής της κατηγορίας δεν απολαμβάνουν ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, όπως όλοι οι άλλοι συνάδελφοί τους. Ούτε αμείβονται για την ίδια εργασία με τις ίδιες συμβάσεις, εξαιτίας της εργασιακής σχέσης που έχουν.
Όπως καταγράφουν οι ίδιοι στις αναφορές που καταθέτουν στην Επιθεώρηση Εργασίας, δεν λαμβάνουν την ίδια αμοιβή για παροχή ίδιας εργασίας. Δεν ασφαλίζονται στο ίδιο ασφαλιστικό ταμείο με το μόνιμο προσωπικό στην επιχείρηση. Βρίσκονται διαρκώς υπό την απειλή επικείμενης απόλυσης, που ονομάζεται «διακοπή ενοικίασης».
Ερχεται τσουνάμι…
Οι ριζικές αλλαγές στο εργασιακό σκηνικό και οι δραματικές για τους μισθωτούς εξελίξεις σχετικά με το μισθολογικό αναμένεται να εκτινάξουν σε νέα μεγαλύτερα ύψη τις υποθέσεις εργατικών διαφορών.
Νομικοί κύκλοι εκτιμούν πως τα δυσκολότερα έρχονται, εν μέσω του εργασιακού μεσαίωνα, όπως συνδικαλιστές χαρακτηρίζουν τις συνθήκες που διαμορφώνονται.
Οι επιχειρησιακές συμβάσεις είναι προ των πυλών και τα μηνύματα ότι μικρές επιχειρήσεις στον κλάδο του εμπορίου, του μετάλλου και του τουρισμού θα οδηγήσουν σύντομα στην κατηφόρα… τους μισθούς, προμηνύουν νέες καταγγελίες και δικαστικές προσφυγές.
