Οι απουσίες, οι αποχωρήσεις και η …κολοκυθιά γύρω από την ΑΓΕΤ

οι-απουσίες-οι-αποχωρήσεις-και-η-κολο-64414

Επιτέλους, η ΑΓΕΤ άνοιξε της πύλες της και κάλεσε σε διάλογο θεσμικούς εκπροσώπους της τοπικής κοινωνίας. Επέλεξε τους συνομιλητές της (δικαίωμά της), απέκλεισε τα ΜΜΕ που θα μπορούσαν να αποκτήσουν ιδία άποψη και να μεταφέρουν, χωρίς μεσάζοντες, τα αποτελέσματα της πολυαναμενόμενης κοινωνικής διαβούλευσης στο σύνολο της τοπικής κοινωνίας (ατόπημά της).

Δημοσιογραφικά, υπό το κλίμα τρόμου περί καρκινο-θανάτων, με το ανάθεμα να μονοπωλεί προς τα φουγάρα της τσιμεντοβιομηχανίας, το ενδιαφέρον είχε στραφεί στη χθεσινή συνάντηση. Διαφαινόταν, παρά τους αποκλεισμούς, ότι θα μπορούσε να αποτελέσει την ευκαιρία, ή έστω την αρχή, για να ξεδιαλύνει το θολό τοπίο που δημιούργησαν οι πολλές φωνές ειδικών και μη, και οι άναρθρες (σε άλλες περιπτώσεις) κραυγές που συντηρούν τον φόβο.

Από τον κατάλογο των προσκληθέντων συνομιλητών της ΑΓΕΤ, από τον οποίο άστοχα απουσίαζαν οι τοπικοί βουλευτές, δεδομένου ότι αποφάσεις λαμβάνονται σε κεντρικό επίπεδο, τα αποκλεισμένα ΜΜΕ είχαν να ποντάρουν για τη σφαιρικότερη ενημέρωση της πόλης σε πέντε κορυφαίους θεσμικούς παράγοντες: την Περιφέρεια, που έχει ελεγκτικό ρόλο, τον Ιατρικό Σύλλογο Μαγνησίας ως επιστημονικό και υψηλού κύρους φορέα για την υγεία μας, το Τεχνικό Επιμελητήριο Μαγνησίας ως τεχνικό σύμβουλο του κράτους, το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας με εξειδικευμένους επιστήμονες και τον Δήμο Βόλου, ο οποίος οφείλει να διαδραματίσει ρόλο σε ένα ζήτημα που βρίσκεται εντός του πολεοδομικού του συγκροτήματος.

Οι μισοί έλαμψαν δια της απουσίας τους και οι υπόλοιποι αποχώρησαν. Οσο για τους εκπροσώπους φορέων που παρέμειναν στη σύσκεψη, άκουσαν, αλλά δήλωναν εξερχόμενοι ότι δεν διαθέτουν την επιστημονική κατάρτιση να εξειδικεύσουν τα αποτελέσματα.

Τα ΜΜΕ έμειναν με τα μικρόφωνα στο χέρι και η τοπική κοινωνία με ερωτήματα αναπάντητα.

Ιατρικός Σύλλογος Μαγνησίας, ΤΕΕ και Πανεπιστήμιο, κυρίως, θα μπορούσαν να ρίξουν τα επιστημονικά τους φώτα. Αναμέναμε να θέσουν σαφή και συγκεκριμένα ζητήματα και να προσεγγίσουν την ουσία, παραμένοντας στη συνάντηση.

Οφειλαν, εκ του θεσμικού τους ρόλου, να είναι οι επίσημες και ψύχραιμες φωνές, που θα άνοιγαν στο τραπέζι τα θέματα και θα διεκδικούσαν ξεκάθαρες απαντήσεις, χωρίς υπεκφυγές.

Δυστυχώς, μείναμε ως τοπική κοινωνία, πάλι, με τις καταγγελίες και με τα ακτιβιστικά τσιτάτα που τρομοκρατούν. Μείναμε να παρακολουθούμε την …κολοκυθιά. «Και τώρα, ποιος θα κάνει τη μάνα;»…

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου