Αν για την κυβέρνηση και τους εισπρακτικούς της μηχανισμούς, οι ηλεκτρονικές κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών αποτελούν το βασικό τους όπλο για την είσπραξη οφειλών προς το δημόσιο, για τους ανθρώπους της αγοράς είναι μπαζούκας…
Τα ηλεκτρονικά κατασχετήρια μπλοκάρουν μεν τις εισπράξεις επιχειρήσεων, κατευθύνοντάς τες για αποπληρωμή χρεών στις Εφορίες και τα ασφαλιστικά ταμεία, ταυτόχρονα όμως αποτελούν τη χαριστική βολή για την πραγματική οικονομία, η οποία έτσι και αλλιώς αργοπεθαίνει.
Ο εκφοβισμός που ασκείται σε επιχειρήσεις, οι οποίες βρίσκονται σε πραγματική αδυναμία έγκαιρης αποπληρωμής των οφειλών τους, μέσω των ηλεκτρονικών κατασχετηρίων – με απλά λόγια κλειστοί λογαριασμοί – ρίχνει έσοδα στο δημόσιο κορβανά.
Ροή εσόδων, όμως πρόσκαιρη, καθώς με κλειστούς λογαριασμούς, οι επιχειρήσεις «τακτοποιούν» τις απαιτήσεις της Εφορίας και των ασφαλιστικών ταμείων, από την άλλη όμως δεν μπορούν να καλύψουν επιταγές, να πληρώσουν υποχρεώσεις προς τρίτους, ούτε καν τα βασικά λειτουργικά τους έξοδα.
Από τη μία δηλαδή η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων και το Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Εισφορών μπορεί να απλώνουν το μακρύ τους χέρι και να εισπράττουν, όμως, το χαμόγελο από την αύξηση των εσόδων είναι βέβαιο ότι θα τους κοπεί σύντομα, αφού λίγο αργότερα είναι βέβαιο ότι οι κατασχέσεις λογαριασμών θα έχουν αφήσει πίσω τους επιχειρήσεις – κουφάρια.
Εκτός και εάν αυτές οι επιχειρήσεις, που φυτοζωούν κάτω από τα ηλεκτρονικά κατασχετήρια, αναζητήσουν άλλους δρόμους προσωρινής επιβίωσής τους και μέχρι την άρση – όποτε δεήσει – της κατάσχεσης. Όπως το μαύρο χρήμα και την τοκογλυφία. Αλήθεια, αυτό επιζητούν τελικά;
