Και της το είπα τότε της δαιμόνιας διπλανής μου στη δουλειά, όταν έκανε φανταστικό check in των δυο μας στο facebook. Τι τα θέλεις τα δήθεν ταξίδια αναψυχής και με έβαλες και συνταξιδιώτη; Ηταν αρχές καλοκαιριού και οι αναρτήσεις φωτογραφιών με μπικίνι, ολόσωμο και άραγμα σε καμιά παραλία, με κάτι κοκτέιλ που μόνο το χρώμα τους σου προκαλούσε απέραντη ζήλεια, διαδέχονταν η μία την άλλη. Μου έσπασαν τα νεύρα με μπάνιο εδώ, βουτιά εκεί, παραλία και καλοπέραση παραπέρα, μου απάντησε εκείνη, και ενώ η μάχη της εργασίας συνέχιζε να δίνεται καθημερινά και οι δικές μας άδειες να αργούν.
Αγνόησέ τους, της είπα, χωρίς όμως είναι η αλήθεια να γνωρίζω πώς είναι να θέλεις να παρακολουθείς ή να ρίχνεις καμία ματιά στους ιντερνετικούς φίλους σου, καθώς -εκ πεποιθήσεως- αντιστέκομαι ακόμη να περάσω στον κόσμο του facebook.
Τελικά αγνόησε εμένα. Και ξάφνου βρεθήκαμε μαζί στη Μύκονο! Εκεί μας …έστειλε (πώς, δεν ξέρω ακόμη) και το στόχο της τον πέτυχε. Το παιχνίδι αντιστράφηκε, τα like για την απόδρασή μας στο νησί των ανέμων έπεφταν βροχή και από κάτω σχόλια με …κοσμητικά επίθετα, που βρήκαμε το χρόνο και το χρήμα να αφήσουμε τη δουλειά μας και να πάμε για σουλάτσο στα γραφικά στενάκια και διασκέδαση στα πολυσύχναστα και πανάκριβα μπαρ της Μυκόνου, που όμως στην πραγματικότητα δεν τα βλέπαμε ούτε σε καρτ ποστάλ.
Τότε γελάσαμε και νοιώσαμε και μια ικανοποίηση που μας κοιτούσαν οι άλλοι με …ζήλεια για τις δικές μας διακοπές. Προχθές, όμως, με έπιασε ταραχή με τα νέα σχέδια του υπουργείου Οικονομικών, να παρακολουθεί μέσα από τα social media τις χλιδάτες μας ζωές. Εχει γούστο να μας βγει από τη μύτη αυτό το φανταστικό ταξίδι της συναδέλφου και φίλης μου. Και τι θα εξηγήσουμε στον «ράμπο» του facebook, όταν θα μας ρωτήσει «πού βρήκατε κυρίες μου τα χρήματα για καλοπέραση στο πιο ακριβό νησί της χώρας;».
Σε τι μπελάδες θα μας βάλουν άραγε αυτοί οι κυβερνητικοί εγκέφαλοι των οικονομικών, που μόνο από την κλειδαρότρυπα του σπιτιού μας δεν τους έχουμε δει ακόμη να κοιτούν, στο μάταιο, όπως τουλάχιστον μέχρι σήμερα αποδεικνύεται, κυνήγι της φοροδιαφυγής;
Που μέσα σε όσα έταξαν, αλλά δεν μπόρεσαν να εφαρμόσουν, για να περισώσουν ό,τι μπορούν από την αξιοπιστία τους, αντί να υλοποιήσουν σχέδια αποτελεσματικά, μας έχουν φλομώσει σε μέτρα… ενός άλλου πλανήτη;
Που δεν λένε να κατανοήσουν ότι όσο και να στύβεις το στυμμένο δεν θα βγει κάτι, παρά μόνο αν δώσεις κίνητρα, αν ανοίξεις θέσεις εργασίας, αν αφήσεις επενδύσεις να προχωρήσουν, αν επιτρέψεις τις επιχειρήσεις να ανασάνουν και να βρουν τον σταθερό βηματισμό τους.
Τέλος πάντων. Ευτυχώς που πρόλαβα τη διπλανή μου και σταμάτησα το επόμενο φανταστικό μας ταξίδι που ετοίμαζε για Μπαχάμες…
