Διότι τα παιδιά δεν έχουν εθνικότητα

διότι-τα-παιδιά-δεν-έχουν-εθνικότητα-87468

Εκατοντάδες εθελοντές, κόντρα σε όσους έχουν την ευθύνη, αλλά επέδειξαν ανεπαρκή σχεδιασμό, έδωσαν για άλλη μια φορά το στίγμα της ανθρωπιάς και της κοινωνικής αλληλεγγύης, προσφέροντας υλική και ηθική υποστήριξη σε ανθρώπους που ακολούθησαν αναγκαστικά το δρόμο της προσφυγιάς, μαζί με τα παιδιά και τις οικογένειές τους

Μια τεράστια αγκαλιά άνοιξε ο Αλμυρός, ο Βόλος, η Μαγνησία στους πρόσφυγες. Εδρασαν ακαριαία, δεν σκέφτηκαν πολλά, δεν στάθηκαν σε διαχωρισμό προσφύγων και μεταναστών, ούτε αναλογίστηκαν τους τυχόν κινδύνους. Δεν νοιάστηκαν για την εθνικότητα, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους. Το μόνο, για το οποίο ενδιαφέρθηκαν ήταν γι’ αυτά τα παιδιά, τα ξυπόλητα στους δρόμους, τα μικρά κορμάκια που καλούνται να κοιμηθούν στο δρόμο ακόμη και χωρίς κουβέρτα. Για εκείνα που λιπόθυμα έπεφταν από την ταλαιπωρία, προσπαθώντας να βαδίσουν εκεί που δεν κατανοούν, ούτε γνωρίζουν, αλλά τους οδηγεί η ζωή.

Γι’ αυτά τα παιδιά, τα μωρά στις αγκαλιές των μανάδων τους, για τα προσωπάκια στα οποία εναλλάσσεται πότε το χαμόγελο και πότε η απορία, πότε το κλάμα και πότε το συναίσθημα της κούρασης, έτρεξαν εθελοντικά να προσφέρουν. Και ας συγκρούστηκαν, ας αλληλοκαλύφθηκαν, ας έφτασε σε υπερπληθώρα η προσφορά.

«Εχω μια σκηνή, πιστεύω ότι θα χωρέσουν για να κοιμηθούν πέντε παιδιά. Βρίσκονται ακόμη εκεί;», μου τηλεφώνησε ένας από τους αθέατους εθελοντές αυτής της μεγάλης επιχείρησης, ο οποίος έσπευσε από το πρώτο κιόλας βράδυ να βοηθήσει.

Ξεκίνησε βράδυ για το σταθμό των λεωφορείων με πρόσφυγες στην εθνική οδό, στον Αλμυρό. Δεν τον ενδιέφερε η ώρα, ούτε η κούρασή του από την εργασία. Εκείνο που δεν μπορούσε να σκεφτεί ήταν έστω και ένα παιδί να κοιμάται μέσα στο άγριο σκοτάδι και στο κρύο του χειμώνα.

Ενας από τους εκατοντάδες «πρωταγωνιστές» μιας αλυσίδας, η οποία ώρα με την ώρα τις τελευταίες ημέρες, πρόσθετε πολλούς κρίκους, ώστε να δοθεί βοήθεια στους πρόσφυγες και κυρίως στα προσφυγόπουλα.

Εκατοντάδες εθελοντές, κόντρα σε όσους έχουν την ευθύνη, αλλά επέδειξαν ανεπαρκή σχεδιασμό, έδωσαν για άλλη μια φορά το στίγμα της ανθρωπιάς και της κοινωνικής αλληλεγγύης, προσφέροντας υλική και ηθική υποστήριξη σε ανθρώπους που ακολούθησαν αναγκαστικά το δρόμο της προσφυγιάς, μαζί με τα παιδιά και τις οικογένειές τους.

Γιατί όπως εξηγούσαν τα παιδιά δεν έχουν εθνικότητα…

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου