Η κοινωνία βιάζεται και εκβιάζεται καθημερινά. Η λογική έχει ακρωτηριαστεί όπως είπε παλαιότερα και μία πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και ο κόσμος δέχεται καθημερινά καταιγισμό πληροφοριών από τα ΜΜΕ που δημιουργούν τις περισσότερες φορές τα περισσότερα διλήμματα στη λογική της στήριξης των επιχειρημάτων που εκφράζονται είτε από τους δανειστές είτε από τους κυβερνώντες.
Έχοντας την εμπειρία των πολιτικών και των μνημονίων που μέχρι σήμερα εφαρμόζονται και της αναποτελεσματικότητάς τους είναι απορίας άξιο η εμμονή σε αποτυχημένες επιλογές, γιατί τα ίδια αίτια οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στα ίδια αποτελέσματα.
Για αυτό και είναι να απορεί κανείς βλέποντας βουλευτές να υπερασπίζονται αυτές τις λανθασμένες πολιτικές και να υπεραμύνονται κιόλας για την αναγκαιότητά τους.
Και η χώρα, παρά τα όσα παρήγορα λέει η Μέρκελ και άλλοι αξιωματούχοι- όλως παραδόξως κάθε φορά που είναι το μαχαίρι να μπει πιο βαθιά- διολισθαίνει διαρκώς
χωρίς στρατηγικό σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης και ως εκ τούτου πηγαίνουν χαμένες οι θυσίες του λαού .
Δεν ξέρω εάν οι βουλευτές που ψηφίζουν τέτοια μέτρα το θεωρούν ως μέρος κάποιου χρέους ευθύνης όμως κάποιος θα πρέπει να τους πει ότι δεν μπορεί να ψηφίζουν ούτε να αποφασίζουν στο βωμό της ψήφου που τους έδωσαν οι έλληνες πολίτες, εν λευκώ να διαχειρίζονται τη μοίρα μας, οδηγώντας μας στην απόλυτη καταστροφή. Το βάρος λοιπόν αυτό είναι καρμικής φύσεως και οφείλουν να το σηκώσουν αυτοί και μόνο αυτοί που το δημιούργησαν. Όλα τα άλλα είναι αστειότητες όπως είπε- και πάλι θα αναφερθώ σε εκείνη- μία πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, που αποχώρησε από την πολιτική, πριν με τη ψήφο της, βάλει και αυτή «πλάτη» στο ξεχαρβάλωμα της ελληνικής κοινωνίας.
Πριν από τρία χρόνια περιμέναμε να “θεσπίσουν μηχανισμούς” για να εγγυηθούν τη στήριξη της ρευστότητας στο τραπεζικό σύστημα στην χώρα μας, σημειώνοντας και τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα σ’ ένα δεύτερο σχέδιο διάσωσης και ήλπιζαν ορισμένοι ότι μετά τα δύσκολα θα περάσουν. Και όμως αντί για καλύτερα μετράμε διαρκώς θύματα, στο δημόσιο, τον ιδιωτικό τομέα, στους επαγγελματίες, τους συνταξιούχους, τους αγρότες, την υγεία και εν γένει σε όλη την κοινωνία.
Και όσο εκείνοι μιλούν με όρους οικονομικούς και επαίρονται για πρωτογενή πλεονάσματα, τόσο εμείς τρομάζουμε.
Και είναι απολύτως φυσικό διότι καταλαβαίνουμε τη χαοτική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί από την έλλειψη ρευστότητας που επικρατεί παντού. Από την τσέπη μας μέχρι την αγορά. Από τα ασφαλιστικά ταμεία, μέχρι την γενική κυβέρνηση. Από τον τρόπο που κάθε φορά ο αρμόδιος Υπουργός επιλέγει να μας σερβίρει, τα επόμενα επώδυνα που μας περιμένουν…. Διότι όσο και εάν επιμένουν να παρουσιάζουν μία εικονική πραγματικότητα η σκληρή καθημερινότητα των περισσοτέρων πολιτών τους διαψεύδει.
