Είναι πρωτόγνωρο όμως είναι έτσι. Σε αυτή τη χώρα τα τρία τελευταία χρόνια και δη το τελευταίο διάστημα, αντί να στριμώχνεται η κυβέρνηση, στριμώχνεται η αξιωματική αντιπολίτευση. Παρακολουθώντας τρεις μέρες τώρα τα τηλεοπτικά πάνελ αλλά και τα δελτία ειδήσεων, όπου σταθούν και όπου βρεθούν πολιτικοί της συγκυβέρνησης και των άλλων κομμάτων, μερίδα των ΜΜΕ και δημοσιογράφοι, από το πρωί μέχρι το βράδυ, λιθοβολούν το ΣΥΡΙΖΑ γιατί αποφάσισε να καταθέσει πρόταση μομφής τώρα και γιατί έτσι και ποιον ρώτησε και γιατί δεν μπόρεσε να κάνει μια μεγάλη συγκέντρωση στο Σύνταγμα και γιατί, γιατί, γιατί…
Το ίδιο σκηνικό και μέσα στη Βουλή. Τρεις μέρες συζήτηση επί της πρότασης μομφής και όλοι είχαν να κάνουν με το ΣΥΡΙΖΑ. Και από τη συγκυβέρνηση είναι λογικό να περιμένει κανείς μία στρατηγική αποδόμησης της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Από τη ΔΗΜΑΡ όμως και το ΚΚΕ που κινούνται στο χώρο της Αριστεράς δεν είναι δυνατόν να βλέπεις η κριτική να είναι ισομερής και προς τις δύο πλευρές. Ο μεν κ. Λυκούδης (ΔΗΜΑΡ) προχθές τον άκουγα να λέει ότι η τακτική των ίσων αποστάσεων επιλέχτηκε για να μην καθιερωθεί ο διπολισμός ΝΔ.- ΣΥΡΙΖΑ , το δε ΚΚΕ κάθε φορά επιμένει να ξεκαθαρίζει ότι δεν είναι όλοι ίδιοι, διεκδικώντας την ιδεολογική καθαρότητα.
Και με αυτά και με τα άλλα έχουν αναλωθεί ολόκληρες εκπομπές, έχουν περάσει τρεις μέρες από την πρόταση μομφής, η τρόικα αλωνίζει και ζητάει ότι θέλει και εμείς ασχολούμαστε με το ποιος θα «σταυρώσει» τον ΣΥΡΙΖΑ πιο πολύ για την πρόταση μομφής που έκανε.
Που στο κάτω – κάτω κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι, επιτελείο ο κ. Τσίπρας διαθέτει ακόμη και εάν έκανε λάθος, ας αναλάβει την ευθύνη αυτός και οι συνεργάτες του. Δεν είναι δυνατόν κάθε φορά να υπάρχει η απαίτηση την ατζέντα να την καθορίζουν άλλοι και μάλιστα όπως θέλουν και με τα θέματα που κάθε φορά αυτοί θέλουν.
Βέβαια όλο αυτό το σκηνικό που πιστέψτε με είναι πρωτόγνωρο μα ταυτόχρονα αναμενόμενο με τη φόρα που έχουν πάρει τα ΜΜΕ και θέλουν να επιβάλουν την άποψή τους, όλη αυτή η κατάσταση έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, συμφέρει και αβαντάρει τη συγκυβέρνηση η οποία συνεχίζει να περνάει αλώβητη και η κριτική που της ασκείται είναι προκλητικά ανώδυνη για να μην πω, επουσιώδη.
Αφήνονται οι κυβερνητικοί παράγοντες να παρελαύνουν από τα ΜΜΕ και να παρλάρουν ακατάπαυστα επί παντός επιστητού χωρίς σχεδόν κανένα αντίλογο και έτσι περνούν οι μέρες και οι δανειστές τρίβουν τα χέρια τους γιατί είναι σίγουροι εκ των προτέρων ότι και αυτή τη φορά παρά τους λεονταρισμούς και τα δήθεν τελεσίγραφα αυτά που είναι να συμφωνηθούν θα συμφωνηθούν έστω και εάν χρειαστεί να καλοκαιριάσουν στην Αθήνα. Αυτοί άλλωστε έχουν και το μαχαίρι και το καρπούζι…
