Ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Αντ. Ρουπακιώτης τον περασμένο Μάιο μέσα στη Βουλή τότε που αποσύρθηκε το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο έλεγε ότι «δεν μπορούμε να παίζουμε με τη Δημοκρατία και επισήμανε πως «η ΝΔ ενοχλήθηκε, γιατί με το νομοσχέδιο αυτό συνθλίβεται «η ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων».
Μάλιστα τότε είχε καλέσει, τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου να συμπράξουν εναντίον του κινδύνου του νεοναζισμού και να αναζητηθούν συγκλίσεις, ώστε να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος αμφισβήτησης του στενού πυρήνα της Δημοκρατίας και αλλοίωσης των θεσμών.
«Πρέπει να αντιληφθούμε ότι υπάρχουν ακατέργαστα υλικά που μπορεί να ωθήσουν σε συναντήσεις πολιτικών σχηματισμών, που και μέσα στο Κοινοβούλιο υμνούν τον Χίτλερ» είχε πει προφητικά ο υπουργός που άφηνε τότε αιχμές για μεθοδεύσεις που ξεπερνούν τα όρια κάποιων μικροκομματικών αντιπαραθέσεων αφού τότε η Κυβέρνηση επικαλούνταν νομικές ατέλειες για να αποσυρθεί το αντιρατσιστικό και μέχρι τέλους έβαζε τρικλοποδιές στην πρωτοβουλία που είχε παρθεί για να ψηφιστεί νέο νομοσχέδιο για να υπερασπιστεί τους πολίτες και την Δημοκρατία κατά του μισαλλόδοξου πολιτικού λόγου, διαφυλάσσοντας τα όρια της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης.
Όλα αυτά βέβαια μέσα σε λίγους μήνες έχουν ξεχαστεί η Κυβέρνηση σήμερα εμφανίζεται ότι είναι αποφασισμένη να πατάξει τη Χρυσή Αυγή και έπρεπε δυστυχώς να χαθεί ένας άνθρωπος για να αρχίσουν όλοι να ξιφουλκούν περί της ανάγκης να χαρακτηριστεί εγκληματική οργάνωση.
Μάλιστα επιδοκιμάζεται με διθυράμβους ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη Ν. Δένδιας, γιατί παρέπεμψε 32 υποθέσεις στον Εισαγγελέα που αφορούσαν στη Χρυσή Αυγή και ελάχιστοι είναι αυτοί που βάζουν το θέμα ηθικής τάξης και όχι μόνο, με ποιο δικαίωμα ο αρμόδιος Υπουργός τόσο καιρό κρατούσε τέτοιες υποθέσεις στο συρτάρι του και εάν δεν έχει αυτός την ευθύνη, ποιος ήταν αυτός που κρατούσε «μυστικά και ντοκουμέντα»;
Ποιόν συνέφερε άραγε μέχρι τώρα η δράση της Χρυσής Αυγής; ερώτηση κάνω και φυσικά απάντηση δεν πρόκειται να πάρω, διότι και πάλι έχει μπει μπροστά ο μηχανισμός της προπαγάνδας… που μασάει αμάσητα ότι συμφέρει την κυβερνητική εξουσία.
Και έτσι ξεχάστηκε και ο Μ. Κεφαλογιάννης που ψήφισε κατά της άρσης της βουλευτικής ασυλίας του Η. Κασιδιάρη, μόλις πριν από λίγο καιρό, ξεχάστηκε ο τρόπος με τον οποίο αποσύρθηκε το αντιρατσιστικό που γράφαμε πιο πάνω, ξεχάστηκε ο κυρ Μπάμπης στο ΣΚΑΙ που έλεγε ότι «με μία σοβαρή Χρυσή Αυγή θα μπορούσε να συζητήσει κανείς».
Και όμως πρέπει να δούμε τις αιτίες που ανέδειξαν αυτό το πολιτικό μόρφωμα και όλοι μαζί να τις πολεμήσουμε σε επίπεδο θεσμών και υπεράσπισης της Δημοκρατίας. Και η μεγαλύτερη ευθύνη ανήκει στα κόμματα του δημοκρατικού τόξου που εάν δεν αναζητήσουν τις θεσμικές επιλογές, όσο πλήρες και να είναι το όποιο νομοσχέδιο, έρθει για να αντιμετωπίσει τη δράση της Χρυσής Αυγής, δεν θα έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Για αυτό και χρειάζεται προσοχή, πολιτική βούληση και φυσικά όχι σκοπιμότητες που εξυπηρετούν το πρόσκαιρο πολιτικό κέρδος…
