«Κολασμένες» θα είναι οι επόμενες εβδομάδες για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και ειδικότερα σε βιομηχανίες, βιοτεχνίες και άλλους τομείς που δεν υπάρχει κλαδική σύμβαση. Πολλοί εργοδότες στο Βόλο ήδη έχουν δείξει τις προθέσεις τους προτείνοντας νέες περικοπές… οι οποίες εκφράζεται ο φόβος ότι θα λάβουν τη μορφή χιονοστιβάδας το επόμενο διάστημα καθώς για τις περισσότερες συμβάσεις ήδη έχει λήξει η μετενέργεια και σε άλλες περιπτώσεις καθυστερεί η υπογραφή νέων κλαδικών προκειμένου να πιεστούν οι εργαζόμενοι να αποδεχτούν ατομικές συμβάσεις.
Ετσι είναι πλέον σχεδόν καθημερινό φαινόμενο, εργοδότες,ακόμη και μεγάλων επιχειρήσεων, άρχισαν ήδη να κουνούν το «δάχτυλο» στους εργαζόμενους και επικαλούμενοι τις δυσμενείς συνέπειες της κρίσης, απαιτούν ουσιαστικά αποδοχή περικοπών που θα μειώσουν ακόμη περισσότερο τις ήδη τσεκουρεμένες αμοιβές.
Χωρίς να μεσολαβήσουν άλλες περικοπές, υπολογίζεται ότι ο ιδιωτικός τομέας σταδιακά οδηγείται σε περαιτέρω μείωση μισθών από 10% έως και 20%. Είναι μάλιστα γενική η εκτίμηση ότισχεδόν 8 στους 10 εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, που δεν καλύπτονται πλέον από καμία κλαδική σύμβαση, θα κληθούν αργά ή γρήγορα – εάν δεν έχει ήδη γίνει- να εργασθούν με το βασικό μισθό και καθόλου επιδόματα.
Οι μειώσεις προς το παρόν στις μεγάλες επιχειρήσεις έχουν περιοριστεί σε επιδόματα και άλλες παροχές ( διατακτικές, οικονομική συνδρομή για παιδιά κ.α.) με το κυρίως «πιάτο» να ακολουθεί στη συνέχεια όπως υπογραμμίζουν έντονα προβληματισμένοι οι συνδικαλιστές, βλέποντας ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων «τα χέρια τους είναι δεμένα», αφού η εργατική νομοθεσία πλέον «προστατεύει» απλόχερα τους εργοδότες.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι πλέον τα σωματεία γίνονται αποδέκτες έντονων πιέσεων από την εργοδοσία, στη λογική να μη διαμαρτύρονται και προσφεύγουν νομικά για να ακυρώσουν μονομερείς αποφάσεις μειώσεων επιδομάτων, υπό την αυστηρή προειδοποίηση ότι έρχονται και άλλες ρυθμίσεις με τις «ευλογίες» μάλιστα του Υπουργείου Εργασίας που στις περισσότερες περιπτώσεις διατηρεί για τον εαυτό του τον ρόλο του «Πόντιου Πιλάτου».
Οι απώλειες, ωστόσο, μπορεί να είναι πολύ πιο οδυνηρές, καθώς το τέλος των κλαδικών συμβάσεων και η επέλαση των επιχειρησιακών, κυρίως όμως των ατομικών, αυξάνει την πιθανότητα να πέσουν οι μισθοί σε διάφορους κλάδους της οικονομίας ακόμη και στα χαμηλότερα επίπεδα της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Αυτό σημαίνει πως στην πράξη οι μισθοί των κλαδικών συμβάσεων μπορεί να υποχωρήσουν ακόμη και μέχρι 40%, πράγμα που τα συνδικάτα δε θέλουν καν να σκέφτονται ως ενδεχόμενο, διότι τότε θα μιλάμε για νέες στρατιές… νεόπτωχων εργαζομένων.
Στελέχη εξάλλου του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας εκφράζουν φόβους ότι στην αγορά εργασίας θα επικρατήσουν κυρίως οι ατομικές συμβάσεις εργασίας και οι επιχειρησιακές, με μειώσεις μέχρι και 40% και αυτό ήδη είναι γεγονός στο πρώτο εξάμηνο του 2013. Αυτό τουλάχιστον «λένε» τα στοιχεία και οι αριθμοί που δημοσιεύονται και που ευτυχώς δε «μαγειρεύονται» τόσο εύκολα όσο πλεονάσματα, ελλείμματα και λογιστικά του Κράτους γι’αυτό και κανείς εργαζόμενος πλέον δεν μπορεί να αισθάνεται καλά μόνο και μόνο επειδή έχει εργασία. «Δανεική» είναι και αυτή και ενταγμένη σε ένα σύστημα που θυμίζει εργασιακό κάτεργο.
