Σαν να μην άλλαξε τίποτα αυτές τις δεκαπέντε ημέρες. Πράγματι έτσι αισθάνομαι κυρίως όσον αφορά την επικαιρότητα και τα θέματα πρώτης γραμμής.
Ούτε μία μέρα ανάπαυλας από διαθεσιμότητες, προειδοποιήσεις, τσαμπουκάδες και πολιτικά στοιχήματα που εγκαινίασε προσφάτως στην πολιτική κονίστρα ο νέος Υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης.
Είναι αλήθεια βέβαια ότι ως υπουργός στο συγκεκριμένο τομέα που θεωρείται από τους πιο δύσκολους και με τα περισσότερα προβλήματα, ο Άδωνις έδειξε από την πρώτη μέρα ότι είναι υπερκινητικός.
Ανέλαβε αμέσως πρωτοβουλίες και δείχνει τουλάχιστον στα λόγια να θέλει να παλέψει για να διορθώσει κακώς κείμενα. Μόνο που έχει -κατά την προσωπική μου γνώμη- πάντα ένα πολύ αξιοπερίεργο τρόπο που το δείχνει αυτό και ο οποίος περνά μέσα από διάφορα επικοινωνιακά τερτίπια και παιχνίδι με τον τηλεοπτικό φακό τον οποίο ξέρει πολύ καλά να χειρίζεται.
Και εκεί είναι που κάνει το πρώτο μεγάλο λάθος, διότι καθημερινά αναλώνεται σε τηλεοπτικά πρωινάδικα, προκειμένου να μας πείσει ότι η Υγεία αλλάζει, τσακώνεται με το παραμικρό με τους συνομιλητές του και όποιον αντιπολιτεύεται αυτά που υποστηρίζει και προσφάτως άρχισε και τα στοιχήματα με εκπροσώπους των εργαζομένων στο χώρο της Υγείας. Η κάμερα βέβαια είναι πάντα παρούσα. Και στα στοιχήματα και στις εξαγγελίες του περί γενικής κάθαρσης.
Πίσω όμως από όλα αυτά υπάρχει μία άλλη πραγματικότητα που ευχόμαστε ο κ. Άδωνις εκτός από το να την ανακαλύψει, να την πολεμήσει κιόλας με τον ίδιο και μεγαλύτερο ζήλο από ότι «κυνηγάει» σήμερα όποιον τολμάει να αμφισβητήσει -όχι τις προθέσεις του- αλλά την σιγουριά του ότι σε λίγο όλα θα δουλεύουν ρολόι.
Καλό θα είναι ο κ. Άδωνις να αρχίσει να τσακώνεται επί της ουσίας και να κουνά το δάχτυλο σε αυτούς που πράγματι έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν πάρτι στο χώρο της Υγείας στην πλάτη των πολλών κορόιδων, δηλαδή του ελληνικού λαού, και αφού τους αποκαλύψει να οδηγηθούν εκεί που πρέπει, εάν αποδειχτεί ότι έκλεψαν, εξαπάτησαν και ζημίωσαν το Δημόσιο.
Δεν αρκούν μόνο οι προθέσεις, ούτε οι βαρύγδουπες εξαγγελίες περί «κάθαρσης» διότι εκτός από τα μεγάλα, η Υγεία έχει πιάσει «πάτο» και στα πολύ μικρά, όπως είναι π.χ. γάζες και σύριγγες που δεν έχουν τα νοσοκομεία, κλινοσκεπάσματα και μαξιλάρια για τους ασθενείς, για να μη συνεχίσουμε στα πιο μεγάλα και σημαντικά, όπως είναι το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που είναι είδος προς εξαφάνιση πλέον και στα περισσότερα νοσοκομεία οι λύσεις που δίνονται είναι απλά ασπιρίνες.
Η Υγεία είναι ένας χώρος ευαίσθητος και πολύ ταλαιπωρημένος ειδικά τα τρία τελευταία χρόνια του μνημονίου, γι’αυτό και δεν προσφέρεται ούτε για πειράματα, ούτε για ερασιτεχνισμούς και ούτε φυσικά για να βγάλει τα «επικοινωνιακά απωθημένα» του ο κάθε στερημένος υπουργός.
Διότι τα ΜΜΕ τώρα χαϊδεύουν, αύριο όμως δεν έχουν κανένα πρόβλημα να το ρίξουν στα τάρταρα όπως τόσους και τόσους άλλους που «φλέρταραν» με την επικοινωνία, ήταν οι αγαπημένοι «μεταρρυθμιστές» και τώρα κοσμούν τους πάγκους των κομμάτων παίζοντας στη δεύτερη και τρίτη ομάδα. Και αυτό θα είναι το λιγότερο κακό, μπροστά σε αυτό που θα έχει επιτευχθεί στην ίδια την Υγεία από έναν ακόμη «μαθητευόμενο μάγο» σαν τόσους άλλους που πέρασαν από την ίδια καρέκλα.
