Τελικά οι σημερινοί κυβερνώντες κάνουν ότι μπορούν για να δικαιώσουν την ρήση του Γιώργου Παπανδρέου ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα διεφθαρμένη και οι πολίτες της εν πολλοίς παρασιτούν.
Και το χειρότερο από όλα είναι ότι ακολουθούν μία τόσο επικίνδυνη υπεραπλουστευμένη τακτική διότι αυτό υπαγορεύει η συνειδητή επιλογή τους να κάνουν τα χατίρια των δανειστών και να λένε Ναι σε όλα.
Ετσι άκουγα χθες και δεν πίστευα στα αυτιά μου, τον πολύ Υπουργό Εσωτερικών και πρώην συνάδελφο (κατ’ επάγγελμα) Γιάννη Μιχελάκη να επισημαίνει ότι οι Δημοτικοί Αστυνομικοί δεν επιτέλεσαν ποτέ το έργο τους, ως εκ τούτου είναι απολύτως δικαιολογημένη η επιλογή της κυβέρνησης να καταργήσει τη Δημοτική Αστυνομία. Προχθές ήταν ένας άλλος υπουργός που εξέφραζε μία παρόμοια άποψη για τους σχολικούς φύλακες, παλαιότερα ένας άλλος για τους καθηγητές των ΕΠΑΛ και ουκ έτσι λίγα τα παραδείγματα αυτής της απαράδεκτης, απάνθρωπης αλλά πολύ δε περισσότερο επικίνδυνης λογικής που στήνει στον τοίχο ολόκληρες ομάδες εργαζομένων, ισοπεδώνει τους πάντες και τα πάντα αρκεί να «βγούνε λάδι» οι ίδιοι και οι πολιτικές που έχουν υιοθετήσει και συνεχίζουν ακάθεκτοι την υλοποίησή τους.
Πρόκειται για μία πολιτική επιλογή άκρως επικίνδυνη η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ τσουβαλιάζει όλους τους εργαζόμενους, δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου, τους ανακατεύει μαζί με επίορκους, κοπανατζήδες και ενδεχομένως τεμπέληδες (υπάρχουν και τέτοιοι) ώστε να βρει άλλοθι και αποκούμπι κάθε παρόμοια αντίληψη που θέλει όλους τους εργαζόμενους εν δυνάμει ύποπτους κάθε κακού που έχει συμβεί ή βαρύνει το Δημόσιο τομέα.
Το ίδιο έργο βέβαια το ζήσαμε και παλαιότερα με τις ΔΕΚΟ, όταν ξεκινούσαν τα περιβόητα προγράμματα της εθελούσιας εξόδου και των μετατάξεων. Τότε κάθε εργαζόμενος της ΔΕΗ, του ΟΣΕ, του ΟΤΕ και κάθε άλλου οργανισμού του ευρύτερου δημοσίου τομέα, λογίζονταν εκ προοιμίου ένοχος γιατί πληρώνονταν με ικανοποιητικές αποδοχές, γιατί είχε καλές συλλογικές συμβάσεις ακόμη και γιατί είχε εξασφαλισμένη την εργασία του σε σύγκριση με άλλους τομείς.
Και φυσικά όλη αυτή η «μηχανή στήθηκε» ελέω και των ίδιων των εργαζομένων που έδωσαν το δικαίωμα στον κάθε υπουργό και στον κάθε πρωθυπουργό, να βρίσκει «πάτημα» στο δικό του παράπονο, για να «χτίσει» μία νέα ιδεολογία γύρω από την έννοια της εργασίας.
Και έτσι όποιος ήταν ή είναι άνεργος, συνήθως ακούει με μεγάλη ανακούφιση τον πρωθυπουργό να μιλά για την «ιερή αγελάδα της ΕΡΤ» και ενδεχομένως να δικαιολογεί το αυταρχικό κλείσιμο. Χωρίς όμως να σκέφτεται ότι χθες ήταν η ΕΡΤ, σήμερα μπορεί να είναι ένας άλλος οργανισμός.
Ετσι την πάτησαν και στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα. Νόμιζαν ότι οι διαθεσιμότητες και οι απολύσεις θα σταματήσουν τους σχολικούς φύλακες, στους δημοτικούς αστυνομικούς, στους καθηγητές και στους σιδηροδρομικούς. Τώρα όμως χτύπησε και η δική τους πόρτα… ΟΑΕΔ, ΙΚΑ, ΟΑΕΕ, πολιτικό προσωπικό του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας έχουν εργαζόμενους που είναι «εν δυνάμει» υποψήφιοι για αποχώρηση. Η «φωτιά» έφτασε και στη δική τους πόρτα και έπεται συνέχεια, όσο η αντίδραση είναι χαλαρή και όλα αφήνονται στην τύχη τους. Αυτοί που παίρνουν αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς, δεν κάνουν τίποτα τυχαίο.
