Νέα οριζόντια μέτρα δεν πρόκειται να υπάρξουν, διότι δεν το αντέχουν ούτε οι πολίτες, ούτε η οικονομία, δηλώνουν με ένα στόμα… όλοι οι υπουργοί της Κυβέρνησης.
Και ενώ αυτή η διαβεβαίωση είναι πλέον καθημερινή, στην πραγματικότητα έχει διαμορφωθεί μία άλλη κατάσταση.
Και όμως τα οικονομικά ρεπορτάζ στον Κυριακάτικο Τύπο αλλά και χθες «συνομολογούσαν» ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί με το ξεκίνημα του 2014 περίπου 3,8 δισ. για να πληρώσει ομόλογα που κατέχουν κεντρικές τράπεζες των εταίρων και δεν σκοπεύουν να τα ανανεώσουν. Η τρόικα και τα 17 υπουργεία οικονομικών εκτίμησαν λανθασμένα ότι θα γινόταν «roll over» στα λεγόμενα «anfas» – κάτι που διαψεύστηκε, καθώς οι κεντρικές τράπεζες και δη αυτή της Γαλλίας, θεωρούν πως κάτι τέτοιο συνιστά απευθείας χρηματοδότηση κράτους μέλους. Το Σεπτέμβρη -με βάση το πρόγραμμα- παύει να υπάρχει ένα δωδεκάμηνο εξασφαλισμένης χρηματοδότησης για την Ελλάδα και το ΔΝΤ, σκοπεύει να ζητήσει από τους εταίρους να βρουν μια λύση. Κατά το τρίτο και το τέταρτο τρίμηνο του 2014, χρήματα από την E.E. δεν υπάρχουν και η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές είναι κατά την τρόικα «εξαιρετικά απίθανο σενάριο».
Την ίδια στιγμή, η έκθεση της τρόικας δεν αφήνει πολλά περιθώρια ευελιξίας για την κυβέρνηση, που με βάση την λεπτομερώς περιγραφόμενη συμφωνία, θα πρέπει να ψάξει να βρει τους υπόλοιπους δημοσίους υπαλλήλους που θα συμπληρώσουν τον αριθμό των 12.500 ως τα τέλη Σεπτεμβρίου και αμέσως μετά άλλους τόσους ως την 31η Δεκεμβρίου.
Με βάση και τις δηλώσεις Σόιμπλε, ο μόνος τρόπος να εκταμιευθούν τα υπόλοιπα χρήματα της δόσης και να σκεφτούν οι εταίροι το ενδεχόμενο νέου δανείου, είναι η χώρα να τηρήσει στο ακέραιο την υποχρέωση που έχει αναλάβει.
Πως θα προχωρήσει λοιπόν η χώρα με άδειες τσέπες, όταν το μόνο έσοδο του κράτους έρχεται μετά απο μειώσεις μισθών, συντάξεων, απειλών και κατασχέσεων;
Οταν η έκθεση της τρόικα αναφέρθηκε στη διαπίστωση ότι «οι φόροι δε μαζεύονται γιατί ανεκπαίδευτοι υπάλληλοι υπόκεινται στην πολιτική πίεση των προϊσταμένων τους της πυραμίδας της διοίκησης και της πολιτικής εξουσίας».
Ετσι εξάγεται το συμπέρασμα, ότι όχι μόνο δεν υπάρχει ελπίδα, αλλά και κανένα φως στο τούνελ, γιατί δεν υπάρχει από την πολιτική ηγεσία η βούληση να διαπραγματευτεί σκληρά προς όφελος των Ελλήνων.
Μετά από αλλεπάλληλα Μνημόνια, τόσα μέτρα, περικοπές και μειώσεις που έχουν δημιουργήσει πρωτοφανή ύφεση και ανεργία, όλοι βλέπουν ότι το πρόγραμμα δε βγαίνει.
Και ας υποστηρίζουν οι κυβερνώντες ότι έχουν ρεαλιστικό σχέδιο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Κανένα σχέδιο δεν υπάρχει στον ορίζοντα. Φάνηκε αυτό άλλωστε από τον τρόπο που χειρίστηκαν τη διαθεσιμότητα στο Δημόσιο. Σε ό,τι αφορά τη χρηματοδότηση για την περίοδο μετά τον Ιούλιο του 2014, είναι βέβαιο πως πάλι θα παρακαλάμε τους εταίρους και ότι θα υπογράψουν και νέα μέτρα… Οριζόντια ή μη δεν έχει καμία σημασία για το λαό που ούτως ή άλλως πλέον «μετράει» αντοχές.
