Από τη μία το μαύρο στην ΕΡΤ, από την άλλη αυτή καθεαυτή η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που ανοίγει το δρόμο για αθρόες απολύσεις και λουκέτα στις ΔΕΚΟ, οι διαρκείς περικοπές μισθών, οι ατομικές συμβάσεις και το πετσόκομμα εργατικών κατακτήσεων συνιστούν ένα εκρηκτικό σκηνικό στη χώρα.
Δημόσιος και ιδιωτικός τομέας «θυσιάζονται» στο βωμό των μνημονιακών πολιτικών και σαν να μην έφτανε αυτό και ενώ η χώρα περιδινίζεται, οι πληροφορίες μιλούν και πάλι για νέα μέτρα εξαιτίας της μαύρης τρύπας στα ασφαλιστικά ταμεία και τον ΕΟΠΥΥ. Έχει καταντήσει η οικονομία ένα βαρέλι δίχως πάτο και όσα μέτρα και εάν ληφθούν, όσους μισθούς και συντάξεις να καταθέσουν ακόμη οι Έλληνες, όσα χαράτσια και να πληρώσουν, πάλι χρεωμένοι θα είμαστε και οι δανειστές διαρκώς θα απαιτούν. Ενώ υποτίθεται παραδέχονται ότι η συνταγή είναι λάθος, ενώ υποτίθεται ότι αναγνωρίζουν πως το πρόγραμμα δεν βγαίνει, ενώ υποτίθεται ότι βλέπουν πως αποσυντίθεται και η τελευταία ικμάδα του κοινωνικού ιστού συνεχίζουν ακάθεκτοι να ζητούν, να απαιτούν και να προσπαθούν να επιβάλλουν νέα μέτρα.
Μάλιστα τις τελευταίες ώρες εκτός όλων των άλλων κυκλοφορεί και το εφιαλτικό σενάριο περί νέων ρυθμίσεων στην αγορά εργασίας. Η τρόικα φέρεται να έχει ζητήσει από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης την πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το αίτημα τέθηκε στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας, αλλά προς το παρόν έχει περάσει στα «ψιλά», καθώς προέκυψε το πρόβλημα της ΕΡΤ, το οποίο έχει επισκιάσει σχεδόν τα πάντα.
Μάλιστα, είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι ακόμα και η τρόικα, αντιλαμβανόμενη τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει η κυβέρνηση τις τελευταίες ώρες, αποφάσισε να μην πιέσει άμεσα για το θέμα των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, δίνοντας ένα περιθώριο κινήσεων, τουλάχιστον, έως το τέλος του ερχόμενου Σεπτεμβρίου. Ωστόσο και πάλι τα περιθώρια δεν είναι και ιδιαιτέρως μεγάλα.
Στο υπουργείο Εργασίας σηκώνουν τα χέρια ψηλά, θεωρώντας ότι ένα τέτοιο μέτρο πολύ δύσκολα θα περάσει, αν και ο ορυμαγδός των τελευταίων –σκληρών– μέτρων, έχει αποδείξει ότι «στην Ελλάδα όλα πλέον γίνονται».
Στο υπουργείο Οικονομικών πάλι, που γνωρίζουν καλά το θέμα, προτιμούν να τηρούν σιγή ιχθύος και περιμένουν τις πολιτικές εξελίξεις των επομένων ημερών για να χαράξουν πορεία. Κι αυτό γιατί μπορεί και να τους προλάβουν, με ό,τι κάτι τέτοιο μπορεί να σημαίνει. Είναι δυνατόν όμως να περιμένουμε το «ατύχημα» για να γλυτώσουμε από το νέο εφιάλτη; Ασφαλώς και όχι και αυτό θα πρέπει να γίνει σαφές από την Κυβέρνηση προς την τρόικα. Διότι εάν αφεθούν οι εργοδότες να μπορούν να απολύουν με το «τσουβάλι» τότε χαθήκαμε. Εδώ με τη χρήση του διευθυντικού δικαιώματος και οι απολύσεις έχουν πάρει μορφή χιονοστιβάδας, μπορεί να φανταστεί κανείς τι πρόκειται να συμβεί εάν και εφόσον απελευθερωθούν οι απολύσεις; Ζούγκλα… με μαθηματική ακρίβεια… και αυτό θα είναι και το τέλος της ελληνικής κοινωνίας. Ας το σκεφτούν πριν συναινέσουν σε αυτό οι έχοντες το πρώτο λόγο στη διακυβέρνηση της χώρας.
