«Γκάλοπ»… μια λέξη με σχεδόν μαγική σημασία, που έχει μπει για τα καλά στην καθημερινότητά μας. Μια λέξη, που όπως εύστοχα υπογραμμίζεται από πολλούς, είναι σε θέση άλλους να τους “μεθύσει” από χαρά και άλλους να τους βυθίσει στο “πένθος”. Καθημερινά παίζεται ένα ολόκληρο επικοινωνιακό “παιχνίδι” των κομμάτων να περιστρέφεται γύρω από τα γκάλοπ. Ολόκληρες πολιτικές αλλάζουν εξαιτίας ενός γκάλοπ. Κυβερνητικά προγράμματα πετιούνται στα σκουπίδια εξαιτίας ενός γκάλοπ. Δεν υπάρχει κόμμα που να μην επηρεάζεται από αυτά. Δεν υπάρχει προγραμματική εξαγγελία, που να μην έχει λάβει υπ’ όψιν της το μέγεθός αυτό. Ακόμα και η καθημερινή ρητορεία των κομμάτων είναι άμεσα εξαρτώμενη από το καθημερινό δελτίο των γκάλοπ, που θα πάει στα γραφεία τους. Μέχρι και ο κόσμος στις καθημερινές συζητήσεις του έχει μάθει να χρησιμοποιεί τα “ευρήματά” τους στην επιχειρηματολογία του.
Με το βλέμμα στις τελευταίες λοιπόν δημοσκοπήσεις οι πολιτικοί αρχηγοί σηκώνουν τους τόνους, διασταυρώνουν τα ξίφη τους και με τσιτάτα προσπαθούν να κερδίσουν λίγη περισσότερη δημοσιότητα και προβολή σε λάθος όμως εποχή εκτιμώ καθώς για τους πολίτες δεν προέχει να ακούσουν πολιτικές εξυπνάδες αλλά απόψεις και προτάσεις ουσίας.
Δυστυχώς όμως φαίνεται ότι οι πολιτικοί μας άγονται και φέρονται ανάλογα με τις ανάγκες της επικοινωνίας και τα ευρήματα των μετρήσεων και ανάλογα με αυτά επαναθεωρούν τη στρατηγική τους.
Δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο όταν η αγωνία των πολιτών για το αύριο έχει φτάσει στο κατακόρυφο, όταν τα προβλήματα τρέχουν και όταν οι επόμενες εβδομάδες θα είναι καυτές.
Στα περισσότερα κόμματα και όμως, παρ’ ότι υπάρχουν φωνές που επιμένουν ότι θα πρέπει να αλλάξει η στρατηγική, κυριαρχεί τελικά η άποψη όσων επιμένουν ότι όλα θα κριθούν στο φαίνεσθαι και όχι στην ουσία. Είναι όμως έτσι;
Εάν κρίνει κανείς από τον τρόπο που συμπεριφέρονται οι περισσότεροι πολιτικοί αρχηγοί θα μπορούσε να πει ΝΑΙ, όποιος όμως διαβάζει τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων ή ακούσει τους πολίτες να μιλούν στα πηγαδάκια θα καταλάβει ότι το θέμα είναι ακόμη πιο σύνθετο και βαθύ.
O προβληματισμός των πολιτών έχει να κάνει με την καθημερινότητα, με την εργασία και την απασχόληση, με τους μισθούς και τις περικοπές, με τις συντάξεις και τα δάνεια. Με την εγκληματικότητα, την παιδεία και την υγεία. Για αυτά τα θέματα θέλει να ακούσει πως θα είναι η επόμενη μέρα και όχι τα κλαψουρίσματα του Άδωνι, ή τις προειδοποιήσεις του Βενιζέλου, τα κρεσέντο του Αλέξη και τα ήξεις αφήξεις του Φώτη και τις μεγαλοστομίες Σαμαρά.
Ελάχιστους πλέον αγγίζουν επισημάνσεις περί καραδεξιάς ή λαϊκιστών της Αριστεράς και αυτό διότι δεν υπάρχει η πολυτέλεια πλέον για τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις. Στο καμίνι τη φωτιάς… που έχει προκαλέσει στη ζωή μας η τελευταία τριετία των επώδυνων πολιτικών και μέτρων αυτό που μετράει είναι αυτά που ζούμε και όχι αυτά που ακούμε και ενδεχομένως μερικές φορές να είναι εύηχα… δεν είναι απαραίτητο όμως ότι είναι και σωστά και θα μας σώσουν από την κρίση.
Έλεος πια με τα διλήμματα και τις κινδυνολογίες. Χαΐρι δεν πρόκειται να δούμε…
