Λιτότητα και ξανά λιτότητα σε ολόκληρη την Ευρώπη αλλά τελικά μόνο οι έλληνες εργαζόμενοι την πληρώνουν. Τα τελευταία στοιχεία της Eurostat μιλούν για μείωση κόστους εργασίας μόνο όμως για τους Έλληνες σε ολόκληρη Ευρωπαική Ένωση. Οι Έλληνες εργαζόμενοι ήταν οι μόνοι που είδαν τις αμοιβές και τις εισφορές τους να μειώνονται την τελευταία τετραετία σε όλη την Ευρωζώνη και μάλιστα σημαντικά, κατά 11,2%.
Πλέον, το μέσο κόστος ανά ώρα εργασίας έχει υποχωρήσει στα 14,9 ευρώ για εργαζόμενους που απασχολούνται σε επιχειρήσεις με τουλάχιστον 10 υπαλλήλους και χωρίς να συνυπολογίζεται ο αγροτικός τομέας και το Δημόσιο. Το 2008 ήταν 16,7 ευρώ.
Αντίθετα, οι Αυστριακοί δεν ανησύχησαν ιδιαίτερα για την ανταγωνιστικότητά τους και αύξησαν το κόστος εργασίας τους κατά 15,5% στα 30,5 ευρώ, όπως και οι Σλοβάκοι κατά 13,8%, αν και μόνο στα 8,3 ευρώ. Στην τρίτη θέση βρέθηκαν οι Φινλανδοί με αύξηση 13,7% στα 30,8 ευρώ. Συνολικά στην Ευρωζώνη το μέσο ωριαίο κόστος εργασίας βρέθηκε πέρυσι στα 28 ευρώ, με ετήσια αύξηση 8,7%.
Σε απόλυτες τιμές η Ελλάδα βρίσκεται στην πέμπτη θέση από το τέλος στην Ευρωζώνη με τα 14,9 ευρώ ανά ώρα, μπροστά μόνο από τις Μάλτα με 12,3 ευρώ, Πορτογαλία με 12,2 ευρώ, Εσθονία με 8,4 ευρώ και Σλοβακία με 8,3 ευρώ. Στην κορυφή βρίσκονται το Βέλγιο με 37,2, το Λουξεμβούργο με 34,6 και η Γαλλία με 34,2 ευρώ.
Η παραπάνω δραματική εικόνα αποκαλύπτει τις τραγικές συνέπειες της επιβολής και εφαρμογής τριών μνημονίων.
Η απειλή της χρεοκοπίας της χώρας και η κρίση στην ελληνική οικονομία συνεχίζει να σκάει μόνο στα χέρια εργαζομένων και συνταξιούχων κυρίως καθώς επίσης και των μικρομεσαίων που βλέπουν κάθε μέρα τις μικρές επιχειρήσεις να αφανίζονται.
Και όμως παρ’ όλα αυτά οι διαχειρίζοντες την όλη κατάσταση μέσω της τρικομματικής κυβέρνησης, επιμένουν να κρύβουν επιμελώς ότι η φτώχεια και η ανέχεια θα επεκταθούν. Όλο και περισσότερες οικογένειες δηλώνουν ότι έχουν ένα ακόμη άνεργο μέλος και ακόμη περισσότερα νοικοκυριά δηλώνουν ότι αναγκάζονται πετσοκόψουν και άλλο τις καθημερινές τους ανάγκες προκειμένου να ανταπεξέλθουν.
Για αυτό και δεν είναι τυχαία η υστέρηση εσόδων του κράτους αφού οι πολίτες δεν έχουν να πληρώσουν πλέον άλλα χαράτσια. Στέγνωσαν τα ταμεία διότι στέγνωσαν πρώτα τα νοικοκυριά. Και αυτό θα το καταλάβουμε περισσότερο όσο φτάνουμε προς το Πάσχα που – για να μην ξεχνιόμαστε- θα είναι η πρώτη φορά που δεν θα καταβληθεί και το Δώρο του Πάσχα.
Κατά συνέπεια η συνέχιση αυτής της πολιτικής το μόνο που εγγυάται είναι βαθύτερη φτώχεια, περισσότερους πεινασμένους και άστεγους. Όποιος πλέον δεν το βλέπει εθελοτυφλεί ή αρέσκεται να προσδοκά κάτι ανέφικτο. Ο μονόδρομος που επικαλούνται είναι πράγματι μονόδρομος προς τη φτώχεια και την εξαθλίωση όμως όχι προς την ανάκαμψη που επαγγέλλονται και την οποία πλέον δεν πιστεύουν ούτε οι πιο αδαείς.
