Περισσότεροι από 120.000 Έλληνες επιστήμονες έχουν υποχρεωθεί να εγκαταλείψουν την Ελλάδα από το 2010 και να μεταναστεύσουν σε χώρες του εξωτερικού, καθώς παρά τα πολλά πτυχία, τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά που έχουν αποκτήσει δεν μπορούν να βρουν δουλειά πάνω στο αντικείμενο των σπουδών τους.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Οικονομικής Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Λόη Λαμπριανίδη το ποσοστό των νέων επιστημόνων που επιλέγουν να φύγουν από την Ελλάδα αντιστοιχεί στο 10% του επιστημονικού προσωπικού της χώρας. Μάλιστα όπως δήλωσε στο «Εθνος» ο κ. Λαμπριανίδης, η φυγή των νέων επιστημόνων δεν οφείλεται στην οικονομική κρίση, αλλά η κρίση την ενίσχυσε.
«Βασικός λόγος γι’ αυτή τη μετανάστευση είναι η αναντιστοιχία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης για τους επιστήμονες. Και αυτό γιατί δεν υπάρχουν επιχειρήσεις που να παράγουν προϊόντα και υπηρεσίες ώστε να χρειάζονται εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό», μας είπε ο κ. Λαμπριανίδης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σχεδόν οι μισοί από τους επιστήμονες που μεταναστεύουν έχουν αποκτήσει τα πτυχία τους από τα 100 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου.
Επιλέγουν κυρίως ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα, σε μεγάλες εταιρείες που σχετίζονται με το αντικείμενο των σπουδών τους.
Όταν πριν από τρία χρόνια ορισμένοι έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου λέγοντας ότι η χώρα μας κινδυνεύει να ερημώσει και ότι φεύγουν σιγά- σιγά τα «μυαλά» από την Ελλάδα προκειμένου να αναζητήσουν την τύχη τους αλλού, κάποιοι τους κατηγορούσαν ως λαϊκιστές.
Σήμερα πλέον αποτελεί μία παγιωμένη κατάσταση που δυστυχώς αντί να απομειώνεται, συνεχίζεται με μεγαλύτερη ένταση με ότι αυτό συνεπάγεται για την αιμορραγία που υφίσταται η χώρα μας σε μία περίοδο μάλιστα που οι επιστήμονες χρειάζονται.
Κανείς όμως όσο επικρατεί αυτή η χαώδη κατάσταση στη χώρα που δεν έχει να κάνει μόνο με την οικονομία, δεν έχει το δικαίωμα να απαιτήσει από αυτούς τους νέους ειδικά ανθρώπους να παραμείνουν εδώ και να μαραζώσουν.
Όσο δεν δίνονται ευκαιρίες σε αυτά τα παιδιά τόσο θα διογκώνεται το κύμα φυγής.
Η χώρα οφείλει να τους δώσει ευκαιρίες, να ανοίξει νέους δρόμους, να αναπτύξει νέους τομείς, να επενδύσει στην καινοτομία, την έρευνα, την τεχνολογία. Να δώσει νέα πνοή και νέα προοπτική σε τομείς της οικονομίας όπως η γεωργία, η κτηνοτροφία, ο τουρισμός, τη ναυτιλία, τον πολιτισμό και γιατί όχι να φέρει πίσω αυτούς που ήδη έφυγαν αναζητώντας κάτι καλύτερο. Για αυτό όμως αυστηρή προϋπόθεση είναι να υπάρξει ένα εθνικό σχέδιο δράσης το οποίο όλο το ακούμε αλλά δεν το βλέπουμε. Όλοι παραμένουν κολλημένοι στην ανάγκη της δημοσιονομικής προσαρμογής και στους αριθμούς και έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα οι προτεραιότητες όπως της εθνικής ανασυγκρότησης. Για αυτό και εάν συνεχίσουμε έτσι δεν πρόκειται ποτέ να έχουμε ευοίωνο μέλλον ως χώρα και ως λαός.
