Τα όσα διαδραματίστηκαν και πάλι χθες στη Βουλή και ειδικότερα στην Προανακριτική Επιτροπή με τα επεισόδια που σημειώθηκαν επιβεβαιώνουν για μία ακόμη φορά τον «κατήφορο» που έχει πάρει η κατάσταση μέσα στο Κοινοβούλιο.
Οι εκφράσεις που ακούγονται πλέον ξεπερνούν κάθε όριο, κάθε συνεδρίαση της Προανακριτικής και όχι μόνο θα μπορούσε να είναι μία Επιθεώρηση σε περιπλανώμενο θίασο και βέβαια δεν περιπολεί τιμή για κανέναν όλο αυτό.
Άσε που μπορεί τελικά και να συντηρείται αυτή η χαώδης κατάσταση μόνο και μόνο για να αποπροσανατολίζονται οι πολίτες από τα σοβαρά προβλήματα και από τα νέα μέτωπα που ανοίγουν καθημερινά και να αρέσκονται έτσι σε «άρτο και θεάματα».
Όπως και να έχει πάντως πρόκειται για μία κατάσταση που εάν μη τι άλλο παραπέμπει σε εκφυλισμό θεσμών, αρχών και αξιών και δυστυχώς δεν βαραίνει όμως όσους προκαλούν ή πρωταγωνιστούν σε αυτό το χάος αλλά και όλους τους υπόλοιπους που το ανέχονται και δεν παρεμβαίνουν με το θεσμικό τους ρόλο προκειμένου να απομονωθούν αυτές οι ακραίες και προκλητικές φωνές που με τη στάση τους ασφαλώς και να υπηρετούν τον στόχο που δεν θα έπρεπε να είναι άλλος από το να λάμψει η αλήθεια όσον αφορά τη λίστα Λαγκάρντ για να αποδοθούν ευθύνες εκεί που πραγματικά πρέπει.
Οι φωνές και οι τσαμπουκάδες μπορεί να προσφέρονται για καθαρά επικοινωνιακούς σκοπούς προκειμένου να κερδίσουν λίγη δημοσιότητα παραπάνω ορισμένοι αυτό ωστόσο δε σημαίνει ότι όποιος κάνει το μεγαλύτερο θόρυβο έχει και απαραιτήτως δίκιο.
Και είναι απαράδεκτο όλα αυτά να συμβαίνουν την ώρα που η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμο στάδιο, η τρόικα επανήλθε και οι διαπραγματεύσεις προς το παρόν είναι στο σημείο μηδέν.
Αντί οι κοινοβουλευτικοί να ασχολούνται με το ουσιαστικό έργο που θα έπρεπε να παράγουν προκειμένου η χώρα να βγει από τα αδιέξοδά της και επιτέλους κάποια στιγμή η χώρα αυτή να δει φως στο τούνελ και οι πολίτες να αρχίζουν να ανακουφίζονται έχει μετατραπεί το Κοινοβούλιο σε «αρένα».
Για αυτό και αντί να υπάρχει οποιαδήποτε προσδοκία οι πολίτες νιώθουν όλο και πιο απογοητευμένοι κάθε φορά που βλέπουν τέτοια γεγονότα αντί να παράγεται ουσιαστική πολιτική προς το συμφέρον τους.
Τίποτα τελικά δεν είναι τυχαίο. Όπως και τίποτα δεν είναι άνευ εξήγησης. Ειδικά στη σημερινή Βουλή και εάν σκεφτεί κανείς τα κριτήρια με τα οποία πολλές φορές ψηφίζουν οι πολίτες. Μπροστά στο θυμό τους και νομίζοντας ότι θα ξεπεράσουν μία κρίση, δημιουργούν ακόμη μία μεγαλύτερη μόνο που αυτή τη φορά αυτή αφορά τους θεσμούς. Και αυτό είναι σοβαρό και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ούτε με ελαφρά την καρδία, ούτε με μεγαλοστομίες και νουθεσίες.
