Διάβαζα ότι η Κυβέρνηση προβληματίζεται και αναμένεται να αναλάβει πρωτοβουλίες για να λάβει επιπλέον μέτρα και δράσεις κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης.
Εκατοντάδες αναξιοπαθούντες ξεροσταλιάζουν κάθε μέρα έξω από τα πνευματικά κέντρα των Εκκλησιών περιμένοντας να φάνε δωρεάν όπως επίσης έξω από τα κοινωνικά παντοπωλεία των Δήμων για να εξασφαλίσουν τα τρόφιμα της εβδομάδας.
Οι πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουν βέβαια οι διάφοροι φορείς, δε λέω για να μην τα μηδενίζουμε όλα – είναι σημαντική, δεν μπορεί όμως σε καμία περίπτωση να υποκαταστήσει την ιερή υποχρέωση του Κράτους και της εκάστοτε Κυβέρνησης να φροντίζει για τη μη εξαθλίωση των πολιτών. Αυτών που σπεύδουν να καταθέσουν πινακίδες γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τέλη, αυτών που επιλέγουν να ρισκάρουν να μείνουν ακόμη και χωρίς ρεύμα γιατί δεν έχουν να πληρώσουν το χαράτσι, αυτούς που περιμένουν στο τέλος της λαϊκής για να «γεμίσουν το καλάθι» με τα απομεινάρια και αυτών που φέτος το χειμώνα διαβιούν χωρίς θέρμανση διότι δεν έχουν να πληρώσουν ούτε το πετρέλαιο, ούτε καν για μία σόμπα με ξύλα.
Σε αυτούς η πολιτεία μέχρι στιγμής αποδείχτηκε ανίκανη να κάνει οτιδήποτε. Πλειοδοτεί απλά σε μεγάλα λόγια και υποσχέσεις ανέξοδες όταν έρχεται όμως η ώρα της πράξης… τα παίρνει από την διπλανή τσέπη, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.
Όσες κυβερνητικές μεγαλοστομίες όμως και να ειπωθούν τα στοιχεία είναι αμείλικτα. Μιλάμε για πολλαπλασιασμό των «νεοαστέγων» και «νεόπτωχων» – οι οποίοι ξεπερνούν κατά πολύ το 25% του ελληνικού πληθυσμού.
Την ίδια ώρα, οι αιτήσεις στο Ίδρυμα της «Τράπεζας Τροφίμων» όπως και σε όλα τα τοπικά Κοινωνικά Παντοπωλεία, έχουν πολλαπλασιαστεί και η κατάσταση αναμένεται να επιδεινωθεί τους επόμενους μήνες, λόγω της ανοδικής πορείας της ανεργίας και των σκληρότερων μέτρων λιτότητας. Σύμφωνα με την «Τράπεζα Τροφίμων», μέσα σε μόλις ένα χρόνο μόνο στην Αττική ο αριθμός των ανθρώπων που ζητούν βοήθεια αυξήθηκε κατά 35%. Το ίδιο λίγο πολύ ισχύει και στην υπόλοιπη επικράτεια.
