Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, οι κοινωνικοί φορείς, τα συνδικάτα, σφυροκοπούν τις τελευταίες μέρες την Κυβέρνηση για το νέο φορολογικό νομοσχέδιο. Το όγδοο κατά σειρά που έρχεται τα πέντε τελευταία χρόνια υποτίθεται για να διορθώσει τα κακώς κείμενα.
Και όμως φέρνει μαζί του νέα χαράτσια, φορολογεί και τον αέρα και για μία ακόμη φορά καλούνται να πληρώσουν οι ίδιοι και οι ίδιοι. Οι μη έχοντες και οι μη κατέχοντες.
Παρ’ όλα αυτά οι κυβερνώντες υποστηρίζουν ότι πρόκειται για δίκαιο φορολογικό σύστημα.
Δεν είναι όμως δυνατό να ισχύει αυτό όσο το Κράτος εκ προοιμίου αντιμετωπίζει τους πολίτες ως απατεώνες, ως εν δυνάμει φοροκλέφτες. Για παράδειγμα, όπως λένε οι ειδικοί, η απαλλαγή με βάση τις αποδείξεις δεν γίνεται με ειλικρινή πρόθεση του κράτους να ελαφρύνει τον φορολογούμενο από τα έξοδα διαβίωσής του, αλλά γίνεται με σκοπό… να συλλάβει τον «φοροαπατεώνα» που δεν εκδίδει αποδείξεις. Με τον τρόπο αυτό μετατρέπει τον κάθε πολίτη σε «κυνηγό κεφαλών» εναντίον των συμπολιτών του για συλλογή φόρων, διαφορετικά καταδικάζει τον πολίτη που δεν ενδιαφέρεται να συλλέξει αποδείξεις να πληρώσει αυτός. Αυτή όμως η στάση του κράτους δεν καλλιεργεί φορολογική συνείδηση στους πολίτες. Τουναντίον τροφοδοτεί την καχυποψία και την μη εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών της κοινωνίας. Σε κάθε περίπτωση πάντως, όχι μόνο δεν καλλιεργεί φορολογική συνείδηση, αλλά ούτε και εισπράττει φόρους. Απεναντίας φορολογούνται υπέρμετρα μόνο οι συνεπείς φορολογούμενοι και αυτοί που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν..
Μοναδικός τρόπος, αφενός, επισημαίνουν όσοι γνωρίζουν, για δίκαιη φορολόγηση αφετέρου για απόλυτη συλλογή φόρων μέχρι και του τελευταίου ευρώ, είναι η θέσπιση ενός φορολογικού συστήματος το οποίο θα αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο ως οικονομικές μονάδες επιχειρήσεις, επαγγελματίες και νοικοκυριά. Με τον τρόπο αυτό, η αφαίρεση των εξόδων από το εισόδημα (σύστημα το οποίο μελετά να εισαγάγει η τωρινή κυβέρνηση), δεν πρέπει να γίνεται με το σκοπό να συλληφθεί αυτός που δεν εξέδωσε την απόδειξη, αλλά με το σκοπό να αφαιρεθούν από το νοικοκυριό τα έξοδά του (όπως ακριβώς γίνεται με τις επιχειρήσεις και τους επαγγελματίες) και μετά να φορολογηθεί το καθαρό εισόδημα. Στο πλαίσιο αυτό όμως, θα πρέπει να αφαιρούνται όλα τα έξοδα, είτε αυτά αφορούν σε αγορά καταναλωτικών αγαθών, είτε πληρωμές ΔΕΚΟ, είτε αγορά παγίων. Για παράδειγμα στο χώρο των ακινήτων γίνεται το μεγάλο πάρτι σε βάρος του εκάστοτε αγοραστή, ενώ φοροδιαφεύγουν μαύρα τιμήματα, κατασκευαστές, μεσίτες, υπεργολάβοι κ.λ.π. και ταυτόχρονα κρύβεται μεγάλη ανασφάλιστη και μαύρη εργασία.
Αν λοιπόν το Κράτος θέλει πραγματικά να εφαρμόσει φορολογική δικαιοσύνη και αν θέλει να πληρώνουν όλοι ανεξαιρέτως τους φόρους τους και όχι να καλύπτει τους ημέτερους, ώστε να εμπεδωθεί η κοινωνική δικαιοσύνη, θα πρέπει να αρχίσει από ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα. Και εάν δεν μπορεί να το συντάξει, ας πάρει παραδείγματα από άλλες χώρες.
