Βάσω Κυριαζή: Φτωχότεροι σε χρήματα, πλούσιοι σε αλληλεγγύη

Σε λίγες μέρες γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα και όμως ακόμη στα περισσότερα σπίτια εκτός από τη σχετική διακόσμηση το κλίμα δεν δείχνει εορταστικό. Οι περισσότεροι χαμένοι στη δίνη των πολιτικών και οικονομικών γεγονότων τρέχουν για να αντιμετωπίσουν την καθημερινότητα. Να αντεπεξέλθουν απέναντι σε μία αδιέξοδη πολιτική χωρίς ανάπτυξη και ανταγωνισμό με περικοπές σε κεκτημένα δικαιώματα, φτωχότεροι σε χρήματα αλλά ευτυχώς πιο πλούσιοι σε αλληλεγγύη και αισθήματα απέναντι στους συνανθρώπους που έχουν ανάγκη.

Στα σπίτια των περισσοτέρων φέτος θα λείψουν πολλά, για τους πιο πολλούς θα είναι τα πιο φτωχά Χριστούγεννα των τελευταίων 40 ετών. Σε κάποια σπίτια ίσως το γιορτινό τραπέζι να μην έχει αυτά τα πλούσια εδέσματα, τα γλυκά, όμως η αγάπη θα είναι περισσή. Αυτό τουλάχιστον δείχνουν οι πολλές εκδηλώσεις που διοργανώνονται αυτές τις μέρες από συλλογικότητες, φορείς, συνδικάτα, που σπεύδουν να συντρέξουν ανέργους, κοινωνικά μοναχικούς ανθρώπους, ανήμπορους και αναξιοπαθούντες. Τους νεοέλληνες της κρίσης που έφερε δεκάδες δεινά στην κάθε τοπική κοινωνία.

Ίσως γι’ αυτό περισσότερο από ποτέ το πνεύμα των Χριστουγέννων, η ζεστασιά, η ελπίδα θα πρέπει να γεννηθεί και φέτος στις καρδιές όλου του κόσμου με ταπεινοφροσύνη και συμπόνια. Η υπερκατανάλωση έσπρωξε τους ανθρώπους να γιορτάζουν κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα χωρίς την παραδοσιακή τους αξία διάβαζα κάπου προχθές -και είναι έτσι.

Στα πιο παλιά χρόνια όλη η οικογένεια γύρω από το τραπέζι αγαπημένοι έλεγαν τα χρόνια πολλά και ας έλειπαν ακόμα και τα πιο βασικά. Δώρα, χαρά, φροντίδα και ενδιαφέρον για τους άλλους είναι το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα, το πραγματικό μήνυμα των γιορτών. Υπό αυτή την έννοια και τα φετινά Χριστούγεννα ίσως να είναι πιο ανθρώπινα, διότι πιο «πλούσια» σίγουρα δεν θα είναι.

Και να δείτε που φέτος και ο Άι-Βασίλης θα είναι πιο «ανθρώπινος» και πιο προσιτός, εάν κρίνει κανείς από τα όσα ακούς να λένε τα μικρά παιδιά. Γίνονται αποδέκτες κάθε μέρα των συνεπειών της κρίσης στα σπίτια τους. Ακούνε και βλέπουν τους γονείς αγχωμένους, πώς θα πληρώσουν φροντιστήρια, πώς θα γεμίσουν το τραπέζι, πώς θα πληρώσουν τους λογαριασμούς και είναι πλέον και αυτά «κοινωνοί» των δυσκολιών που υπάρχουν.

Και ευτυχώς ακόμη οι παιδικές ψυχούλες τους δεν έχουν γεμίσει από «θλίψη». Μπορούν να χαρούν τα Χριστούγεννα όπως τα χαιρόμασταν και τα απολαμβάναμε κάποτε και εμείς. Και ας μην ήταν πλουσιοπάροχα τα δώρα που βρίσκαμε το πρωί δίπλα από τη σόμπα ή την καμινάδα.

Και ας μην ήταν μάρκα τα παπούτσια που φορούσαμε και τα ρούχα που αγοράζαμε. Με τη μόνη διαφορά ότι ακόμη και τότε οι γονείς μας έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για να μη μας λείψει τίποτα. Σήμερα και να θέλουν δεν μπορούν, αφού ακόμη και τα βασικά δύσκολα εξασφαλίζονται στις περισσότερες οικογένειες ελέω… της κρίσης. Γι’ αυτό και έχει διπλή σημασία η στήριξή τους με κάθε τρόπο, ακόμη και από το υστέρημα. Έτσι θα ξαναβρεί και το νόημά της η λέξη αλληλεγγύη που μάθαμε να την «πιπιλίζουμε» στα εύκολα, τώρα όμως καλούμαστε να της δώσουμε «σάρκα και οστά» στα δύσκολα.