Δεν ξέρω πώς και γιατί πάντως ενώ όλοι είχαν προεξοφλήσει ότι «την πήραμε τη δόση», ότι «σωθήκαμε από την άβυσσο» και μας θα «ρυθμίσουν και το χρέος», τελικά φάγαμε για μία ακόμη φορά πόρτα και ακόμη ψαχνόμαστε. Άρχισαν από χθες νωρίς το πρωί να χτυπούν τα «τέλια» και όλοι μαγκωμένοι και μουδιασμένοι να κάνουν ο καθένας τους δικούς του συνειρμούς για το πώς και γιατί.
Και εάν αναλύσει κανείς πέρα από το παρασκήνιο και για πολλούς λόγους οι Ευρωπαίοι δεν τα βρίσκουν με το ΔΝΤ, την κατάσταση όπως έχει, το πρώτο συμπέρασμα που εξάγει αβίαστα είναι ότι οι Ευρωπαίοι για μία ακόμη φορά μαζί με το ΔΝΤ μας έχουν για πλάκα.
Και επιπλέον και ότι οι κυβερνώντες για μία ακόμη φορά αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων.
Ενώ ψήφισαν τα μέτρα, που ομολογουμένως από τους πάντες διαλύουν την ελληνική κοινωνία και είναι τουλάχιστον αμφίβολο εάν αποτελούν λύση για το πρόβλημα, αποδείχτηκε τελικά ότι οι κυβερνώντες δεν είχαν εξασφαλίσει στο παραμικρό την εκπλήρωση των δεσμεύσεων από την τρόικα.
Και ας διαλαλούσαν το ακριβώς αντίθετο και ας έβγαζαν τα παπαγαλάκια τους μέχρι και την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή να υποστηρίζουν ότι «επίκειται συμφωνία».
Το γεγονός ότι ΔΝΤ και Γερμανοί τσακώνονται για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους αποτελεί περίτρανη απόδειξη ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει! Το πρόγραμμα δηλαδή που επέβαλε η τρόικα και ψηφίστηκε εν μέσω εκβιασμών και κινδυνολογίας, πολύ απλά δεν βγαίνει γι’ αυτό και το ΔΝΤ επιμένει να λέει ότι πρέπει να υπάρξει άλλη αντιμετώπιση του χρέους.
Όπερ σημαίνει ότι αλλού είναι το πρόβλημα και η κυβέρνηση ακόμη δεν το έχει αντιληφθεί, γι’ αυτό και αντί να ρίξει το βάρος της σε αυτό και να διαπραγματευθεί βγαίνει τώρα στην αντεπίθεση, για να καλύψει την αδυναμία της και μαλώνει τους δανειστές.
Όταν έπρεπε να «κουνήσουν» το δάχτυλο εκεί που έπρεπε δεν το έκαναν αλλά αρκούνταν στα λόγια παρηγοριάς και στις ρητορείες περί αλλαγής του κλίματος και του κύρους της χώρας επειδή ο κ. Σαμαράς έκανε τρία ταξίδια στο εξωτερικό και άλλα πέντε ο κ. Στουρνάρας.
Τώρα το κουνούν το δάχτυλο Σόιμπλε από τη μία, Λαγκάρντ από την άλλη και η Ελλαδίτσα βρίσκεται στριμωγμένη στη γωνία να περιμένει εκλιπαρώντας να ληφθεί απόφαση την επόμενη Δευτέρα. Και εάν όχι την Δευτέρα… κάποια Δευτέρα τέλος πάντων… εν όψει Χριστουγέννων.
Μέχρι τότε βέβαια θα συνεχίζεται στο εσωτερικό η ανασφάλεια και ο εκφοβισμός των πολιτών που μάταια αναζητούν παράθυρο ελπίδας… όσοι δηλαδή από αυτούς είχαν ποντάρει στους πρώιμους πανηγυρισμούς είτε των περισσοτέρων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης είτε της κυβέρνησης που έβγαινε και προεξοφλούσε την επιτυχία. Κάτω από άλλες συνθήκες ένα τέτοιο στραπάτσο σαν το χθεσινό… θα είχε άλλη κατάληξη ακόμη και για την ίδια την κυβέρνηση. Τώρα απλά καταγράφεται στις τόσες πολιτικές αποτυχίες του τελευταίου διαστήματος με κόστος όμως… δυσβάσταχτο για τον ελληνικό λαό.
