Εκτός κλίματος για μία ακόμη φορά ο Υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης. Ενώ η κυβέρνηση κρέμεται από μία κλωστή… το Eurogroup αναβλήθηκε εξαιτίας της κυβερνητικής κρίσης, ο Υπουργός Εργασίας «επαίρεται» ότι μας έσωσε τους εργαζόμενους και ότι ως άξιος διαπραγματευτής με την τρόικα πέτυχε τις λιγότερες δυνατές περικοπές.
Υποστηρίζει μάλιστα ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως αλλαγή για πάνω από το 85% των μισθωτών και ότι μόνο εργαζόμενοι με μεγάλα εισοδήματα και πάνω από 16 χρόνια θα υποστούν μειώσεις και ότι ακόμη αυξήθηκε ο χρόνος προειδοποίησης στους 4 μήνες.
Δηλαδή θα πρέπει να τον ευγνωμονούμε κιόλας, ενώ οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα έχουν γίνει πλέον δούλοι στην εργασία τους, αφού πληρώνονται με ψίχουλα και ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουν με απόλυση.
Γι’ αυτά όμως ο υπουργός δεν μίλησε, διότι θα έπρεπε υποχρεωτικά να παραδεχθεί ότι οι πολιτικές που υπηρετεί ο ίδιος και οι συν αυτώ είναι αντεργατικές, αντιλαϊκές και οδηγούν τους εργαζόμενους στην πλήρη εξαθλίωση. Θα μου πείτε με τι θάρρος να μιλήσει ένας υπουργός που πριν από τέσσερις μήνες ήταν πολέμιος του μνημονίου και κάρφωνε το ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση Παπαδήμου, καμάρωνε στις φιέστες Ζάππειο 1, 2 και 3 και σήμερα εμφανίζεται βασιλικότερος του βασιλέως… συνομιλώντας με την τρόικα; Δεν είναι εύκολο… όσο καλός και να είναι κανείς στις κωλοτούμπες.
Και επειδή η ευθύνη δεν είναι ατομική και για να μη θεωρηθεί ότι έχουμε εμπάθεια… με τον κ. Βρούτση, οι «κωλοτούμπες» αφορούν σύσσωμη την κυβέρνηση.
Που ξέρει ότι πρόκειται για μέτρα που δεν ευνοούν την ανάκαμψη, αλλά και δεν δίνουν ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, ότι ισοπεδώνουν την αμειβόμενη εργασία, την οποία όπως έλεγε η Ν.Δ. προεκλογικά, θα «προστατεύσει και δεν θα επιτρέψει καμία περαιτέρω μείωση σε μισθούς και συντάξεις και θα επαναφέρει το καθεστώς της μετενέργειας στις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας».
Μόλις πριν από λίγους μήνες αυτοί που σήμερα κυβερνούν υποστήριξαν ότι δεν μπορεί να είναι λύση οι μισθοί της πείνας, σε καμία περίπτωση. Σήμερα πανηγυρίζουν λέγοντας ψέματα, διότι μεγάλο ψέμα είναι ότι έσωσαν τις τριετίες, ενώ όλοι γνωρίζουν ότι στον ιδιωτικό τομέα οι τριετίες έχουν παγώσει εδώ και ένα χρόνο. Και ότι η ανταγωνιστικότητα δεν βασίζεται στην μείωση του εργασιακού κόστους, διότι τότε η Βουλγαρία και η Ρουμανία θα είχαν καταφέρει το μεγαλύτερο «θαύμα».
Όσο εξευτελιστικοί και αν γίνουν οι μισθοί, δεν θα μπορέσουμε να ανταγωνιστούμε χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία στη μείωση του εργατικού κόστους. Στην Ευρώπη βρισκόμαστε άλλωστε και όχι στον τρίτο κόσμο! Οι εργαζόμενοι αποτελούν τη λύση και όχι μέρος του προβλήματος… έλεγε πριν από λίγους μήνες ο πολύς κ. Βρούτσης…
Σήμερα είναι έτοιμος μαζί με τους άλλους συναδέλφους του να συνυπογράψει τον όλεθρό τους με μέτρα που θα συνεχίσουν να ανατροφοδοτούν την ύφεση και να προκαλούν αδιέξοδα στους πολλούς. Και δυστυχώς δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί ότι κερδίζουν απλώς χρόνο, παρατείνοντας το «μαρτύριο της σταγόνας» και ενώ ήδη η δοκιμαζόμενη κοινωνία δείχνει ότι δεν αντέχει κι άλλη λιτότητα.
