Η διάλυση της Δημόσιας Υγείας είναι εδώ. Μετά
από 8 μήνες λειτουργίας ο ΕΟΠΥΥ βρίσκεται, όπως αναμενόταν, υπό το φάσμα της
πλήρους διάλυσης καθώς υποχρηματοδοτείται συστηματικά αυξάνοντας έτσι συνεχώς
τα χρέη του, που σήμερα ανέρχονται στα 4,3 δισ. ευρώ. Εκτός των άλλων, ο ΕΟΠΥΥ
αντιμετωπίζει και σημαντικές ελλείψεις φαρμάκων. Είναι συνταρακτικό το γεγονός
ότι οι ασφαλισμένοι τίθενται σε πολυήμερη αναμονή προκειμένου να λάβουν τα
φάρμακά τους, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμη και τη ζωή τους. Η κυβέρνηση ρίχνει
τώρα το μπαλάκι στους φαρμακοποιούς για να βγάλουν το φίδι από την τρύπα και να
προμηθεύουν επί πιστώσει τους ασθενείς με φάρμακα.
Το
άλλο μέτωπο στο οποίο εμπλέκεται ο ΕΟΠΥΥ είναι αυτό με τους συμβεβλημένους
ιατρούς. Ο Οργανισμός οφείλει στους κλινικούς ιατρούς πάνω από 50 εκατ. ευρώ
και στους εργαστηριακούς ιατρούς 200 εκατ. ευρώ για το 2012 καθώς και 570 εκατ.
ευρώ και 540 εκατ. ευρώ αντίστοιχα για τα έτη 2010 και 2011.
Καθίσταται
πλέον σαφές ότι αυτές οι πολιτικές, σε
συνδυασμό με το κλείσιμο δεκάδων νοσοκομείων σε όλη την Ελλάδα, πρόκειται να
μετατρέψουν την παροχή Υπηρεσιών Υγείας σε αποκλειστικό προνόμιο των
μεγάλων ιατρικών κέντρων τον ΕΟΠΥΥ στον ρόλο του μεσάζοντα.
Το
σκηνικό είναι πραγματικά ζοφερό. Καρκινοπαθείς, μεταγγιζόμενοι, νεφροπαθείς,
ηλικιωμένοι με σοβαρά προβλήματα υγείας, καλούνται πλέον να τίθενται σε μακρές
λίστες αναμονής για εξετάσεις αλλά και για φάρμακα. Εκτός αυτού, οι ασθενείς
καλούνται να πληρώνουν από την τσέπη τους εκατοντάδες ευρώ μηνιαίως για να
καλύψουν τις ιατροφαρμακευτικές τους ανάγκες. Το σύστημα εφαρμόζει με αδίστακτο
τρόπο την φράση «ο έχων επιβιώνει, ο μη έχων αποβιώνει».
Όλα
αυτά όμως δεν θα έπρεπε να μας κάνουν ιδιαίτερη εντύπωση. Άλλωστε προβλέπονται
ευθαρσώς από το μνημόνιο ως μέτρα για την μείωση των ελλειμμάτων του
προϋπολογισμού. Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι αν ο λαός είναι σε θέση να παλέψει
και να αγωνιστεί πλέον συλλογικά και με
σχέδιο για την προάσπιση του κοινωνικού αγαθού της Δημόσιας Υγείας.
Σύμφωνα με τον ιδρυτικό νόμο του ΕΟΠΥΥ, στόχοι του νέου φορέα
ήταν η παροχή υπηρεσιών υγείας στου ασφαλισμένους, η οργάνωση της λειτουργίας
των φορέων υγείας, η θέσπιση κανόνων ποιότητας και αποτελεσματικότητας της
παροχής υπηρεσιών υγείας.
Από την έναρξη λειτουργίας του νέου Οργανισμού, η
πραγματικότητα δείχνει να αποκλίνει σημαντικά από τους στόχους. Δεδομένου ότι η
κατάσταση είναι πλέον αφόρητη και η υπομονή όλων και ειδικότερα των
ασφαλισμένων έχει εξαντληθεί πρέπει να βρεθεί μία λύση. Και αυτή πρέπει να τη βρει
η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας που έχει ευθυγραμμιστεί σε όλα με τις
απαιτήσεις της τρόικα λες και η ανθρώπινη ζωή… είναι αριθμοί και ποσοστά
περικοπών.
Εάν δεν είναι ικανή να διασφαλίσει την πραγματική και
ουσιαστική παροχή υπηρεσιών υγείας στους ασφαλισμένους μέσω του ΕΟΠΥΥ, τότε δεν
υπάρχει λόγος να κάθονται και σε αυτές τις καρέκλες και να υποκρίνονται στο
υπουργείο Υγείας ότι διοικούν κιόλας.
