Από τη σημερινή μέρα θα
εξαρτηθούν πολλά όσο και εάν φαίνεται υπερβολικό. Είναι μία μέρα σταθμός για
τους εργαζόμενους αλλά και όλους τους πολίτες. Τα ψέματα τελείωσαν. Κανείς δεν
δικαιούται πλέον να πει δεν ήξερα, δεν άκουσα, δεν κατάλαβα. Τα όσα
διαδραματίζονται τις τελευταίες μέρες με το νέο περιβόητο πακέτο, το μπαλάκι
πινγκ-πονγκ που παίζουν στις πλάτες μας κυβερνώντες και δανειστές δεν αφήνει καμία χαραμάδα αισιοδοξίας για το
τι πρόκειται να συμβεί. Το μέλλον που μας έχουν προδιαγράψει είναι λίγο πολύ
γνωστό. Θα μας κάνουν ακόμη πιο φτωχούς -πόσο ακόμη;- και μετά ανήμποροι όπως
θα είμαστε… θα επιβάλλουν σε όλα τα επίπεδα τις αποφάσεις τους.
Για αυτό και η ευθύνη που
έχουμε όλοι εργαζόμενοι, επαγγελματίες, επιστήμονες, συνταξιούχοι, όλοι οι
άνθρωποι της εργασίας που πλήττονται, είναι πλέον τεράστια. Κανείς δεν έχει το
δικαίωμα να κωφεύει και να κάνει κριτική εκ τους ασφαλούς από τον καναπέ του.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα
με την απουσία του από τη σημερινή απεργία να υπονομεύσει το μέλλον και των
διπλανών του. Και επειδή είμαι σίγουρη ότι θα ακουστούν και πάλι οι
χιλιοειπωμένες δικαιολογίες για τις συμβιβασμένες ή η μη ηγεσίες, καλό θα είναι
όσοι τις υποστηρίζουν να ξεκινήσουν την κριτική από τον εαυτό τους και αφού
τελειώσουν με την ομφαλοσκόπηση ας βγούνε στο δρόμο και ας πάνε σε όποια
πλατεία θέλουν. Μακάρι σήμερα να γεμίσουν όλοι οι δρόμοι του Βόλου, όλοι οι
δρόμοι της Αττικής. Αρκεί να γίνει το πρώτο βήμα και ο κόσμος να πειστεί να βγει
ξανά στους δρόμους του αγώνα.
Μακάρι να μπορούσαν και οι
παρατάξεις σε αυτές τις κρίσιμες περιστάσεις να καταλάβουν ότι μόνο ενωμένοι οι
εργαζόμενοι μπορούν να τα καταφέρουν διότι το «διαίρει και βασίλευε» πάντα μόνο
τους εργοδότες βόλευε.
Επειδή όμως η απεργία δεν
γίνεται ούτε για τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, ούτε για την ΓΣΕΒΕΕ και την ΕΣΕΕ, αλλά
για να έχουμε όλοι μας το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση, να μπορούμε να
συνεχίσουμε να ζούμε χωρίς να έχουμε δίνει «σκλάβοι» στην ίδια μας τη χώρα και
έρμαια των δανειστών, καλό θα είναι να παραμεριστούν δεύτερες σκέψεις,
κομματικές σκοπιμότητες και ωχαδελφισμός και όλοι ανεξαιρέτως να δώσουν το παρών
στην απεργία.
Η ατομική ευθύνη του καθενός
και της καθεμιάς σε αυτόν τον αγώνα είναι δεδομένη και αναμφισβήτητη.
Περιθώρια άλλα δεν υπάρχουν.
Η σημερινή μέρα ή θα είναι αφετηρία άλλων μεγαλύτερων αγώνων ή θα αποδειχτεί
μία τουφεκιά στον αέρα… και ένα καλό άλλοθι στην «φαρέτρα» της συγκυβέρνησης
για να συνεχίσει ανενόχλητη το έργο της.
Το παράδειγμα των
κινητοποιήσεων σε Πορτογαλία και Ισπανία τις τελευταίες μέρες είναι ακόμη νωπό
στη μνήμη όλων μας. Εκεί οι κυβερνήσεις υποχρεώθηκαν να κάνουν πίσω και ήδη
ψάχνουν τρόπους για να κατευνάσουν τη λαϊκή οργή. Και εδώ το μήνυμα πρέπει να
είναι σαφές και πάνω από όλα ευκρινές. Για όσους βέβαια ξέρουν να διαβάζουν και
δεν χρησιμοποιούν μυωπικά γυαλιά… για να βλέπουν τη χρεοκοπία ως σωτηρία και
την εξαθλίωση ως αναγκαίο κακό.
