Δεν ξέρω πόσα επεισόδια θα παρακολουθήσουμε ακόμη μέχρι την
Κυριακή που υποτίθεται ότι εκπνέει η προθεσμία για να κλείσει το πακέτο των
νέων επώδυνων μέτρων, αυτό ωστόσο διαβλέπω είναι ότι για μία ακόμη φορά παρά το
κλίμα που δημιουργείται… οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι δεν πρόκειται να τα σπάσουν.
Μπορεί το ΠΑΣΟΚ τις τελευταίες μέρες να έχει σηκώσει μπαϊράκι
και μπορεί η ΔΗΜΑΡ να εμφανίζεται προβληματισμένη, όμως τουλάχιστον για το
ΠΑΣΟΚ η προϊστορία των τελευταίων μηνών δείχνει ότι σε καμία περίπτωση δεν
υπάρχει περίπτωση να προκαλέσει κυβερνητική ρήξη…
Και υπό το πρίσμα αυτό
εκφράζει μεν τις ενστάσεις του κυρίως επί διαδικαστικών θεμάτων, επί της ουσίας
ωστόσο φαίνεται ότι τα μέτρα θα τα ψηφίσει και μάλιστα συνειδητά αφού η
επίκληση της σωτηρίας της χώρας μέσω των μνημονίων είναι η επιχειρηματολογία
στην οποία βασίστηκε η πολιτική του τα τρία τελευταία χρόνια.
Η ΔΗΜΑΡ… σε κυβερνητικό πόστο δεν έχει παρελθόν, όμως εάν μη τι
άλλο έχει ήδη ξεφύγει πλήρως από όσα προεκλογικά επαγγέλλονταν με αποτέλεσμα να
βρίσκεται ακριβώς στην ίδια θέση πλέον όπως και οι άλλοι δύο εταίροι Ν.Δ και
ΠΑΣΟΚ.
Και μπορεί ο κ. Κουβέλης να λέει ότι «την ώρα που δίνουμε τη μάχη της
διαπραγμάτευσης θα ήταν τουλάχιστον λάθος να λέμε τι θα κάνουμε αν δεν συμβεί
το ένα ή το άλλο» και ότι θα προσπαθήσει ώστε να γίνουν αποδεκτές οι προτάσεις του»
όμως δεν γίνεται πλέον πιστευτός ούτε από τους δικούς του.
Και οι τρεις… έχουν την ίδια ευθύνη και θα κριθούν εξίσου. Δεν
έχει σημασία εάν διαπραγματεύονται καλύτερα ή χειρότερα από τους προηγούμενους
αλλά το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης αυτής.
Διότι μέχρι σήμερα η διαπραγμάτευσή τους με τους δανειστές το
μόνο που έχει αποφέρει είναι νέες οριζόντιες περικοπές, νέα φορολογικά μέτρα,
νέα χαράτσια μέσω της ΔΕΗ, κόψιμο εποχικών επιδομάτων και κατάργηση κοινωνικών
παροχών και ατέλειωτες ουρές στο ταμείο ανεργίας.
Εάν επιφυλάσσουν στην κοινωνία αυτά τα «δώρα» με τη
διαπραγμάτευση που βρίσκεται σε εξέλιξη να μας λείπει το βύσσινο, διότι τότε
είναι σαν να αποδεχόμαστε την ισοπεδωτική λογική τους που λέει ότι επειδή δεν
μπορούμε να πιάσουμε τους μεγάλους κλέφτες, επειδή δεν έχουν τα κότσια να
καθαρίσουμε το δημόσιο από τους επίορκους δημοσίους υπαλλήλους που έβαλαν μέσα
το κράτος με μίζες και ρεμούλες, επειδή δεν μπορούμε να βάλουμε φυλακή
επίορκους γιατρούς, διοικητές οργανισμών και εταιρειών… την «πέφτουμε» και πάλι
στους αδύναμους που είναι η πλειοψηφία εργαζομένων, συνταξιούχων και
επαγγελματιών.
Γι’ αυτό και δεν έχει νόημα εάν θύμωσε το ΠΑΣΟΚ με τον Υπουργό
Οικονομικών και εάν η ΔΗΜΑΡ είναι χωρισμένη στα δύο ή στα τρία. Ο καθένας σε
λίγες μέρες θα κληθεί να αναμετρηθεί πλέον με τις ευθύνες του απέναντι στην
κοινωνία. Και ανάλογα με το ποια πλευρά θα επιλέξει, θα έχει ή όχι το δικαίωμα… να συμπαραταχθεί με
αυτούς που τόσο σήμερα όσο και χθες αλλά πολύ περισσότερο αύριο θα βγούνε στο
περιθώριο…
