Η αίσθηση που
έχουμε όλοι τις τελευταίες μέρες και ειδικότερα τις τελευταίες ώρες είναι ότι η
χώρα λειτουργεί στη λογική “μπρός
γκρεμός και πίσω ρέμα”, όπερ σημαίνει πως ότι και να γίνει δεν πρόκειται να γλυτώσουμε. Το ευνοϊκότερο σενάριο είναι
να χάσουμε και αυτά που μας έχουν απομείνει.
Ως χώρα ο
πρωθυπουργός διαβεβαιώνει ότι με τα
επώδυνα μέτρα που έρχονται δεν θα χαθούμε και ότι θα είναι τα τελευταία. Αυτό
βέβαια που δεν λαμβάνουν υπόψη οι κυβερνώντες είναι ότι όταν ευημερούν οι
αριθμοί οι πολίτες εξοντώνονται, γι’ αυτό και για μία ακόμη φορά με τις
παραινέσεις που κάνουν ουσιαστικά απαιτούν λευκή επιταγή για να συνεχίσουν την
πολιτική τους. Ενδεχομένως να αισθάνονται ελέω εκλογικού αποτελέσματος ότι την
δικαιούνται κιόλας, ασχέτως εάν στην προεκλογική περίοδο για μία ακόμη φορά
είπαν ψέματα στον κόσμο, ακολουθώντας την πεπατημένη των προκάτοχων τους.
Τώρα αποδεικνύεται
ότι δεν ήταν τυχαία η παλαιότερη ρήση “θα ματώσουμε” για να σωθεί η χώρα. Το
μάτωμα όχι απλά έχει ξεκινήσει, αλλά συνεχίζεται με τα 2/3 του ελληνικού λαού
πλέον να βρίσκονται στα όρια της φτώχειας. Οι δεσμεύσεις ότι θα θιγούν
περισσότερο οι έχοντες και κατέχοντες πέρασε για μία ακόμη φορά σε δεύτερη
μοίρα και αυτό διότι δύο χρόνια τώρα… προς αυτή την κατεύθυνση δεν έγινε
τίποτα με αποτέλεσμα να την πληρώνουν και πάλι τα ασθενέστερα λαϊκά στρώματα.
Η νέα κυβέρνηση δεν τρέφει αυταπάτες. Έκανε επιλογή. Ετοιμάζεται
να εφαρμόσει νέα σκληρά μέτρα, οριζόντιες περικοπές εκτιμώντας ότι έτσι θα
ανακτηθεί η αξιοπιστία στο εξωτερικό και στους δανειστές. Προφανώς έχει συνυπολογίσει και το πολιτικό
κόστος.
Είμαστε ο αδύναμος κρίκος της Ευρωπαϊκής
Ένωσης και ο εύκολος στόχος. Είμαστε όμηροι των αγορών, των κερδοσκόπων
οι οποίοι κάνουν πάρτι στην πλάτη μας.
Είμαστε πλέον πειραματόζωα, δοκιμάζονται
όλα τα σενάρια πάνω μας και επιπλέον λέμε ευχαριστώ και μάλιστα με
ανταλλάγματα.
Τις
επόμενες μέρες θα δούμε και επί της οθόνης το επόμενο επεισόδιο του ίδιου έργου
που είμαστε θεατές το τελευταίο διάστημα. Θα την πληρώσουμε όλοι οι αδύνατοι και ανίσχυροι. Διότι οι ισχυροί, οι
έχοντες και κατέχοντες, έχει αποδειχθεί ότι βρίσκουν κάθε φορά τρόπο να διαφύγουν.
Όταν
οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι επί ελληνικού εδάφους απευθύνουν τελεσίγραφα χωρίς
φόβο και πάθος, τότε το πρόβλημα είναι σοβαρό και η κατάσταση μη αναστρέψιμη. “Έχουμε
μπει στο γύψο” και δεν το έχουμε καταλάβει τουλάχιστον όλοι. Για αυτό και «μασάμε» σε όσους Ευρωπαίους μας “συμπαραστέκονται” δείχνοντας συμπάθεια με
το αζημίωτο όμως… Γι’ αυτό και όσα λόγια συμπόνοιας και να ψελλίσει η κ.
Μέρκελ ή όσες επισημάνσεις για να γίνουν αρεστές στα αυτιά του ελληνικού λαού
και εάν κάνει ο κ. Παπούλιας, ελάχιστα πλέον αγγίζουν τους περισσότερους. Διότι
πολύ απλά μοιάζουν με τα λόγια παρηγοριάς… των φίλων προς τους συγγενείς του τεθνεώτος
μετά την εξόδιο ακολουθία. Όταν όμως
κλείσει η πόρτα… του κάθε σπιτιού, η παρηγοριά δεν φτάνει για να αντιμετωπίσει
το κάθε νοικοκυριό τα προβλήματα της καθημερινότητάς του. Και δυστυχώς αυτά
είναι πλέον πολλά και άλυτα.
