Δεν ξέρω εάν φταίνε οι υψηλές
θερμοκρασίες ή εάν πράγματι έχουμε χάσει τη μπάλα… πάντως κάτι δεν πάει καλά.
Δεν είναι δυνατόν οι πολίτες με όση δύναμη έχουν να λένε σε όλους τους τόνους
ότι δεν αντέχουν άλλο και οι έχοντες την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας αλλά
και οι εκπρόσωποί μας στο Κοινοβούλιο να σφυρίζουν αδιάφορα. Οι άνθρωποι
συμπεριφέρονται λες και δεν έχουν καταλάβει τι συμβαίνει. Συνεχίζουν ως
βουλευτές τις προκλήσεις, απολαμβάνοντας προνόμια λες και είναι «πορφυρογέννητοι», αντιμετωπίζουν τα προβλήματα σαν να πρόκειται για κάτι που αφορά σε άλλη
χώρα και όχι την Ελλαδίτσα μας.
Η τρόικα έφτασε και έδωσε ήδη
στίγμα… Προειδοποίησε τον νέο υπουργό Οικονομικών ότι η συνεδρίαση του Eurogroup θα είναι δύσκολη για την Ελλάδα, ενώ ο ίδιος ο κ.
Στουρνάρας μας είπε ότι έρχονται δύσκολα χρόνια… αλλά ο ίδιος βλέπει κάποια
στιγμή φώς στο τούνελ… Όσο για τον Ράινμπαχ αυτός δεν «χόρτασε ακόμη» και
εισηγείται νέες μειώσεις σε μισθούς στον ιδιωτικό τομέα.
Γι’ αυτό σας λέω ότι αυτή η κατάσταση
μόνο μεταφυσικά μπορεί να εξηγηθεί, διότι με τη λογική δεν πρόκειται να βγάλει
κανείς συμπέρασμα. Διότι πώς να χωνέψει κανείς ότι οι τρεις συγκυβερνώντες έχουν τώρα που παλεύουν δύο εβδομάδες για να
βρούνε λύση ώστε να μην χαθούν 15.000 θέσεις από το δημόσιο, όταν στον ιδιωτικό
τομέα δεν έχει μείνει πλέον τίποτα όρθιο με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να
περνάνε μαύρες μέρες και ανά πάσα στιγμή να κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά
τους και να βρεθούν στο δρόμο.
Το σίγουρο είναι ότι έχουμε πιάσει
πάτο… πόσο πάτο δεν ξέρουμε ακόμη και εάν έχει και άλλο.
Αλλά πώς να μην έχει όταν
συνεχίζονται οι προκλήσεις καθημερινά; Θες να ξεχάσεις ότι μας κοροϊδεύουν και δεν μπορείς.
Αυτή τη φορά ήταν η σειρά του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ από τα
Δωδεκάνησα, Δημήτρη Κρεμαστινού, ο οποίος μία ημέρα μετά το σάλο με το
μετεκλογικό επίδομα των υπαλλήλων της Βουλής, στέλνει επιστολή προς τον Πρόεδρο
της Βουλής τον κ. Μεϊμαράκη και ζητά η βουλευτική αποζημίωση να περιοριστεί στα
απολύτως προβλεπόμενα από το Σύνταγμα που εξισώνουν τον βουλευτή με τον ανώτατο
δικαστικό.
Ουσιαστικά δηλαδή ο κ. Κρεμαστινός ζητά αύξηση των βουλευτικών μισθών. Μάλιστα,
στην επιστολή του αναφέρει χαρακτηριστικά πως «αυτή η ιστορία των περικοπών του
20, ή 30 ή 40% των αποδοχών γελοιοποιεί όχι μόνο τον θεσμό του βουλευτή, αλλά
το ίδιο το κοινοβουλευτικό πολίτευμα».
Και σαν να μην έφτανε αυτό στην αρχή της επιστολής ο κ. Κρεμαστινός περιγράφει
το «δράμα» των βουλευτών, λέγοντας πως σχεδόν κάθε μήνα κάποιος βουλευτής
ζητούσε είτε να προεισπράξει τη βουλευτική του αποζημίωση ή τη σύνταξή του,
είτε ζητούσε έκτακτη οικονομική βοήθεια, προκειμένου να αντιμετωπίσει
προβλήματα υγείας του ιδίου ή της οικογένειάς του, ακόμα και έξοδα κηδείας.
Φυσικά ο βουλευτής Δωδεκανήσου στρέφεται και εναντίον των μέσων ενημέρωσης λέγοντας
πως το θέμα της βουλευτικής αποζημίωσης γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από
ορισμένους και ιδιαίτερα από πολλά ΜΜΕ, και αναρωτιέται εάν ο λόγος της σκληρής
κριτικής των μέσων είναι γιατί θέλουν να «οδηγήσουν τον οικονομικά εξαθλιωμένο
βουλευτή να αναγκαστεί να ζητήσει οικονομικούς προστάτες των οποίων φυσικά τα
συμφέροντα θα εξυπηρετεί». Μιλάμε τώρα
για θράσος απύθμενο. Καλά έλεγε κάποιος ότι «μόλις διαβούν το κατώφλι της
Βουλής οι εθνοπατέρες μας ουσιαστικά αρχίζουν να ζούνε σε έναν άλλο κόσμο».
