Μπορεί όλοι να ομονοούσαν ότι αυτή ήταν η κρισιμότερη εκλογική αναμέτρηση όμως
τελικά αποδείχτηκε ότι από αυτή την άποψη ένα σεβαστό κομμάτι του ελληνικού
λαού δεν επηρεάστηκε για αυτό και έκανε την επιλογή να μην προσέλθει στις
κάλπες για να ψηφίσει.
Για αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι πρώτο
κόμμα αναδείχθηκε στις προχθεσινές εκλογές η αποχή, καθώς έφτασε σε επίπεδα
ρεκόρ με σχεδόν 4 στους 10 πολίτες να γυρίζουν την πλάτη στις κάλπες παρά την
κρισιμότητα της αναμέτρησης.
Η αυξητική πορεία είχε αρχίσει ήδη να καταγράφεται από τις εκλογές του 2009
όταν η αποχή άγγιξε το φράγμα των 30 ποσοστιαίων μονάδων, ενώ στην αναμέτρηση
του Μαΐου σημείωσε περαιτέρω άνοδο. Ωστόσο, για πρώτη φορά σε εθνικές εκλογές η
αποχή κινήθηκε σε επίπεδα που έχουν εμφανιστεί μόνον σε ευρωεκλογές και έφτασε
το 37,53%.
Το γεγονός αυτό καταδεικνύει, σύμφωνα με αναλυτές, μια τάση παγίωσης των
υψηλών ποσοστών αποχής και συνιστά έμμεση μορφή αποδοκιμασίας του πολιτικού
συστήματος και απομάκρυνσης των πολιτών από τα κόμματα. Ενδεικτικό είναι πως
πριν από τις προχθεσινές εκλογές, οι εκτιμήσεις μιλούσαν για πιθανή – έστω και
μικρή – ενίσχυση της συμμετοχής των ψηφοφόρων σε σχέση με τον περασμένο Μάιο,
χωρίς όμως αυτές να επιβεβαιωθούν τελικώς στην κάλπη.
Σταθερά στις πρώτες θέσεις των εκλογικών περιφερειών με τα υψηλότερα
ποσοστά αποχής εμφανίζονται η Φλώρινα, η Λέσβος, η Λακωνία, η Αρκαδία και οι
μονοεδρικές της Κεφαλονιάς και της Ευρυτανίας, όπου περισσότεροι από τους
μισούς ψηφοφόρους δεν συμμετείχαν στην αναμέτρηση.
Σε ό,τι αφορά τα μεγάλα αστικά κέντρα, πιο συνεπείς στην άσκηση του
εκλογικού τους δικαιώματος είναι οι ψηφοφόροι των περιφερειών Β’ Αθήνας, Β’
Πειραιά, Αττικής και Α’ και Β’ Θεσσαλονίκης σε αντίθεση με εκείνους της Α’
Αθήνας και της Α’ Πειραιά που επέλεξαν σε μεγαλύτερο βαθμό να απέχουν.
Αντιθέτως, όσοι προσέρχονται στις κάλπες εμφανίζονται πλέον να έχουν
καταλήξει στην επιλογή συγκεκριμένου κόμματος, όπως προκύπτει και από τη
δραστική μείωση του ποσοστού των λευκών και άκυρων ψηφοδελτίων. Είναι χαρακτηριστικό
πως τα άκυρα ψηφοδέλτια κυμάνθηκαν μόλις στο 0,59%, όταν στις εκλογές του Μαΐου
ήταν στο 1,8% και του 2009 στο 2,03%.
Όλα τα παραπάνω φυσικά μπορούν να έχουν την εξήγησή τους στο γεγονός ότι οι
πολίτες πλέον έχουν χάσει κάθε ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει και ότι δεν
περιμένουν από τους πολιτικούς να τους λύσουν τα προβλήματα. Ανήκει και αυτή η
εκτίμηση στη γενικότερη απαξίωση του πολιτικού συστήματος που βιώνουμε χρόνια
τώρα και η οποία κλιμακώθηκε τους τελευταίους μήνες καθώς άρχισαν να στερεύουν
τα αποθέματα ανοχής και αντοχής των πολιτών.
Το δυσάρεστο βέβαια είναι ότι αυτή η ψυχολογία τους παρακίνησε ουσιαστικά
να «καταθέσουν» τα όπλα διότι με την αποχή τους από την εκλογική διαδικασία
αυτό ουσιαστικά έπραξαν. Είναι σαν τους «μοιραίους και άβουλους» του Κώστα
Βάρναλη που ως ένα κομμάτι ωστόσο της κοινωνίας δεν μπορεί κανείς να τους
παραβλέψει πλέον.
