Τα περιστατικά παραβατικότητας, που το τελευταίο διάστημα
αυξάνονται συνεχώς, έχουν θορυβήσει τους πολίτες σε ολόκληρη τη χώρα, που
δεν κρύβουν πλέον την ανασφάλεια που αισθάνονται ακόμα και μέσα στα ίδια τους
τα σπίτια.
Μάλιστα, είναι πια πολλοί εκείνοι που καταφεύγουν σε λύσεις
θωράκισης των σπιτιών και των επιχειρήσεων τους, ελπίζοντας έτσι να αποτρέψουν
τους επίδοξους διαρρήκτες. Χθες δυστυχώς είδαμε και την αυτοδικία στην
περίπτωση της Παιανίας με τον 23χρονο να βρίσκεται ξαφνικά στο εδώλιο διότι
σκότωσε έναν επίδοξο ληστή.
Άλλωστε, ακριβώς επειδή δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι
δράστες δεν διστάζουν να μπουν στα σπίτια ακόμα και αν οι ιδιοκτήτες τους είναι
μέσα, ο φόβος γίνεται μεγαλύτερος και οι πολίτες ενεργοποιούν τους συναγερμούς
και τα υπόλοιπα συστήματα ασφαλείας προκειμένου να μην έρθουν πρόσωπο με
πρόσωπο με εγκληματίες.
Και μπορεί επισήμως η αστυνομία να διαβεβαιώνει ότι τα
στατιστικά δεν δείχνουν ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας, οι
πολίτες όμως δηλώνουν ότι νιώθουν απροστάτευτοι.
Αίσθηση προκαλούν τα ευρήματα έρευνας του
Παντείου Πανεπιστημίου, σύμφωνα με τα οποία οι καταστηματάρχες του κέντρου της
Αθήνας αισθάνονται ιδιαίτερα "ανασφαλείς"
όχι όμως κυρίως λόγω της εγκληματικότητας και της μετανάστευσης, αλλά πρωτίστως
λόγω της οικονομικής κρίσης και των
συνεπειών της.
Για να ενισχυθεί το αίσθημα ασφάλειας,
απαιτούνται παρεμβάσεις σε περισσότερα επίπεδα, αλλά με κοινό στόχο. Να κάνουμε
ασφαλέστερο τον δημόσιο χώρο, να αναζωογονήσουμε τις υποβαθμισμένες περιοχές,
να αποκαταστήσουμε την κοινωνική συνοχή λένε πολύ ότι είναι το καλύτερο μίγμα
πολιτικής για να αντιμετωπιστεί η εγκληματικότητα.
Μέχρι τότε όμως οι πολίτες είναι εντελώς μόνοι,
απροστάτευτοι και αφημένοι στην τύχη τους. Η Αστυνομία αποδείχτηκε ότι μπορεί
να κάνει ελάχιστα πράγματα, έμψυχο δυναμικό δεν υπάρχει και αυτό που δίνει κάθε
μέρα τη μάχη ανά την Ελλάδα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο ρόλο του που είναι η
διασφάλιση της ασφάλειας του πολίτη, αφού οι αστυνομικοί έχουν πλέον «φορτωθεί»
με αρμοδιότητες που εάν μη τι άλλο τους καθιστούν μία δημόσια υπηρεσία.
Μοιραία λοιπόν οι κλοπές και οι
διαρρήξεις έχουν γίνει πλέον ρουτίνα, οι ένοπλες ληστείες σε τράπεζες,
χρηματαποστολές, εμπορικά καταστήματα, αλλά ακόμη σε περίπτερα και ελεγκτές
εισιτηρίων λεωφορείων, τείνουν να γίνουν καθημερινότητα. Αυτό όμως που κοντεύει
να μας γίνει συνήθεια και είναι άκρως ανησυχητικό, είναι η ευκολία με την οποία
πλέον οι ληστές κάνουν χρήση των όπλων τους, είτε μπουν σε ένα διαμέρισμα για
μία διάρρηξη, είτε «μπουκάρουν» σε μία τράπεζα ή μία υπεραγορά, μια ευκολία που
στην καλύτερη των περιπτώσεων αφήνει πίσω της τραυματίες και στην χειρότερη
νεκρούς. Δυστυχώς έχουμε καταντήσει να ζούμε σε μία εποχή που το να ξεχάσεις να
κλειδώσεις την εξώπορτα του σπιτιού σου θεωρείται, εγκληματική αμέλεια. Το
σπουδαιότερο όμως είναι ότι είμαστε «όμηροι του φόβου» και αυτό είναι το
χειρότερο.
