Δραματικά στοιχεία κατέγραψαν οι επιθεωρητές εργασίας για το τρίμηνο Φεβρουαρίου – Μαΐου του 2012. Η μείωση των αποδοχών φθάνει το 30% κυρίως μέσω ατομικών συμβάσεων που έχουν κατακλύσει την αγορά εργασίας.
Οι μεγαλύτερες μειώσεις καταγράφονται στη νησιωτική Ελλάδα, ενώ η μαύρη εργασία εκτοξεύεται στο 36% από το 29 % που ήταν πέρυσι.
Διαμορφώνεται ουσιαστικά ένα εργασιακό περιβάλλον που παραπέμπει σε μεσαίωνα και το οποίο από μήνα σε μήνα χειροτερεύει όλο και περισσότερο με τις εργασιακές σχέσεις να γίνονται λάστιχο.
Οι συμβάσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης μετατρέπονται σε άλλες μορφές ευέλικτων συμβάσεων με την αύξηση στις νέες μορφές απασχόλησης είναι αυξημένες κατά 43.6% σε σχέση με πέρσι.
Την ίδια ώρα πτωτική πορεία ακολουθούν οι νέες συμβάσεις, που υποχωρούν κατά 10.98% σε σχέση με πέρσι. Όσον αφορά στο ποσοστό των ανασφάλιστων -με βάση τους ελέγχους του ΣΕΠΕ- διαμορφώνεται στο 36%, καταγράφεται δηλαδή σημαντική αύξηση της μαύρης εργασίας, καθώς πέρσι το ποσοστό διαμορφωνόταν στο 28.9%.
Όλα τα παραπάνω στοιχεία δεν πρέπει να περάσουν στο «ντούκου». Και αυτό διότι οι εργασιακές σχέσεις – «λάστιχο», οι πιο απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, αλλά και η ανεργία αποτελούν για όλο και περισσότερους εργαζόμενους τους βλαπτικούς εκείνους παράγοντες που μπορεί να σακατέψουν τη σωματική και ψυχική τους υγεία.
Πρόκειται για τη νέα μάστιγα που πλήττει πάνω από 40 εκατ. εργαζόμενους στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού κυριαρχεί το εργασιακό άγχος, ως αποτέλεσμα των εργασιακών συνθηκών, της ανασφάλειας, της ανεργίας, της ευελιξίας και της βίας στην εργασία, των πενιχρών μισθών, παράγοντες που επιδεινώνονται σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης.
Δεν είναι τυχαίο ότι το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ετοιμάζουν διάφορες μελέτες με θέμα «Ψυχοκοινωνικοί κίνδυνοι στην εργασία». Η εκστρατεία του ΣΕΠΕ για την εκτίμηση και ενημέρωση των ψυχοκοινωνικών κινδύνων θα επικεντρωθεί στους κλάδους της δημόσιας και ιδιωτικής Υγείας, των υπηρεσιών – κυρίως ξενοδοχεία και εστιατόρια – και των μεταφορών λόγω της αυξημένης συχνότητάς τους.
Όπως μάλιστα αναφέρει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν υπάρχει μέτρο και πρακτική που υπηρετεί την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρήσεων, δεν υπάρχει εργοδοτική απαίτηση, που να μη σχετίζεται με επαγγελματικούς ψυχοκοινωνικούς κινδύνους, με πρώτο και κύριο τον αλλοτριωμένο χαρακτήρα της εργασίας στον καπιταλισμό. Το γεγονός, ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι συμμετέχουν στην παραγωγή, όλο και περισσότερο κοινωνικοποιείται η εργασία και τα αποτελέσματά της τα ιδιοποιούνται όλο και λιγότεροι. Αυτό οξύνεται σε συνθήκες κρίσης, όπως οξύνεται και η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, με την κύρια παραγωγική δύναμη – τον άνθρωπο – να πετιέται εκτός παραγωγής και να απαξιώνεται. Και αυτό είναι πλέον ένα σύνηθες φαινόμενο και δυστυχώς όσο θα περνά ο καιρός τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα εάν δεν βρεθούν λύσεις που θα προστατεύουν την εργασία ως κοινωνικό αγαθό και αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου.
