Δυσοίωνες προβλέψεις για μία ακόμη φορά κάνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για τη χώρα μας σε νέα έκθεσή του.
Απαλλαγμένοι οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ από το πολιτικό κόστος αλλά και το άγχος της εγχώριας πολιτικής σκηνής λόγω της προεκλογικής περιόδου, περιγράφουν με τον πιο ανάγλυφο τρόπο τις δυσκολίες της επόμενης περιόδου, κόβοντας ουσιαστικά τη φόρα όσων δεν έχουν ακόμη βάλει μυαλό και βγαίνουν και τάζουν λαγούς με πετραχήλια.
Το ΔΝΤ κάνει λόγο λοιπόν για μηδενική ανάπτυξη το 2013 και επιστροφή σε θετικούς ρυθμούς από το 2014 και βλέπουμε…
Όπως μάλιστα αναφέρεται, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα κράτη της Ε.Ε. που ανακάμπτουν, οι δύο χώρες που είναι σε καθεστώς μνημονίου -η Ελλάδα και η Πορτογαλία- βυθίζονται όλο και πιο πολύ στην ύφεση.
Το ίδιο ισχύει και για την Ισπανία και την Ιταλία όπου παρά τις δημοσιονομικές προσπάθειες τα spreads των ομολόγων διευρύνονται. Όσο για την ανεργία αυτή θα συνεχίσει να δείχνει τα δόντια της αφού εκτιμάται ότι από το 17,3% του εργατικού δυναμικού το 2011 θα σκαρφαλώσει για να παραμείνει στο 19,4% φέτος και το 2013.
Σύμφωνα με το ΔΝΤ, διότι με τα ελληνικά στοιχεία η ανεργία έχει «σκαρφαλώσει» ήδη πάνω από το 22% και συνεχίζει ακάθεκτη με τους απολυμένους και τους ανέργους να πολλαπλασιάζονται καθημερινά. Ήδη από τον Ιανουάριο κάθε μέρα έχαναν τη δουλειά τους 1.900 άτομα.
Υπό την σκιά όλων των παραπάνω προκηρύχθηκαν οι εκλογές και στις 6 Μαΐου οι πολίτες οδεύουν στις κάλπες για να επιλέξουν την επόμενη Κυβέρνηση, με το βλέμμα στραμμένο κυρίως στο τι μέλλοι γενέσθαι, αφού τα περιθώρια ελιγμών και επαναπροσδιορισμού πολιτικών είναι ελάχιστα και ας επαγγέλλονται κάτι διαφορετικό οι δύο τουλάχιστον μεγαλύτεροι μονομάχοι.
Ακούγοντας τις εξαγγελίες των τελευταίων ωρών νομίζει κανείς ότι απευθύνονται σε άλλη χώρα, απευθύνονται σε άλλους πολίτες. Θα μου πείτε ότι η ελπίδα και η αισιοδοξία είναι δύο συναισθήματα που είναι απαραίτητα ως οξυγόνο για να μπορέσουμε να αντέξουμε και να προχωρήσουμε πιο πέρα. Μόνο που επειδή φρόντισαν ήδη τα μελλούμενα να είναι δυσοίωνα, οι πολίτες αντιμετωπίζουν όλα αυτά που ακούνε με δυσπιστία. Και όχι άδικα.
Ίσως είναι η πρώτη φορά που σε προεκλογική περίοδο οι πολίτες ώριμοι όσο ποτέ δεν περιμένουν να ακούσουν μεγάλες κουβέντες αλλά προτάσεις που με υπεύθυνο τρόπο θα συμβάλλουν ώστε να βγει η χώρα από την κρίση. Δεν ονειροβατούν πλέον. Απαιτούν αλήθειες για αυτό και δεν είναι τυχαίο όπως αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις ότι έχουν γυρίσει την πλάτη στο σημερινό πολιτικό σύστημα.
