Ο Αγγλος μουσικός του δρόμου μαζί με την Ουκρανή σύντροφό του και την οικογένειά της βρήκαν «καταφύγιο» στο σπίτι Βολιώτη επιχειρηματία
Οι βόμβες έπεφταν δίπλα του, οι σειρήνες του πολέμου ηχούσαν «λυσσασμένες», όμως εκείνος ήταν αποφασισμένος να ξορκίσει τον πόλεμο με τη μουσική του.
Ετσι, από τις 24 Φεβρουαρίου που οι Ρώσοι εισέβαλαν βίαια στην Ουκρανία αποφάσισε να «παντρέψει» τη μουσική με τα αλεξίσφαιρα, μόνο και μόνο για να νιώσουν καλύτερα οι Ουκρανοί που μοιράζουν πλέον την καθημερινότητά τους σε καταφύγια και μετρό.
Ο λόγος για τον Χάουαρντ Ρίκαρντ, Άγγλο μουσικό του δρόμου που έγινε ειδικό αφιέρωμα στο BBC για τη δράση του. Τις τελευταίες 16 ημέρες αυτός ο σπουδαίος καλλιτέχνης, με το απαράμιλλο μεγαλείο ψυχής βρίσκεται στα Κάτω Λεχώνια.
Διέσχισε με το τροχόσπιτό του Ρουμανία, Βουλγαρία, έφτασε στην Ελλάδα και βρήκε καταφύγιο στην κατοικία που τού παραχώρησε ο γνωστός Βολιώτης επιχειρηματίας Γιώργος Καρυοφύλλης. Δεν είναι μόνος του. Μαζί του βρίσκεται η φίλη του Ρουσάνα από το Κίεβο, η αδερφή της Βερόνικα και η ανήλικη ανιψιά της Μαργαρίτα.
Για τον Γιώργο Καρυοφύλλη και τη σύντροφό του Ελένη Γκιώνη δεν χρειάστηκαν παρά μόνο λίγα λεπτά για να αποφασίσουν ότι πρέπει να συμπαρασταθούν σε αυτή τη δοκιμασία που περνάνε.
«Είμαστε πάνω από όλα άνθρωποι. Κάναμε το αυτονόητο. Όταν προκύπτουν τέτοια ζητήματα η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά είναι μονόδρομος», λέει ο βολιώτης επιχειρηματίας.
Ο Γιώργος και ο Χάουαρντ «μοιράζονται» την ίδια αγάπη για τα αυτοκίνητα αντίκες. Γνωρίστηκαν μέσω των social media και είχαν καθημερινή επικοινωνία. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος και ο Χάουαρντ με τους δικούς του αποφάσισε να φύγει από την εμπόλεμη ζώνη, η πρόταση του κ. Καρυοφύλλη ήρθε σαν «μάννα εξ ουρανού».
Τους συναντήσαμε στα Κάτω Λεχώνια στο αγρόκτημα του κ. Καρυοφύλλη. Μακριά από τη φρίκη του πολέμου. Μολονότι βρίσκονται στην Ελλάδα δύο και πλέον εβδομάδες αμέσως συνειδητοποιεί κανείς ότι δεν έχουν επουλωθεί οι πληγές.
Είναι τρομαγμένοι. Φοβισμένοι. Κοιμούνται ακόμη με τα ρούχα τους, όπως έκαναν τις τελευταίες εβδομάδες στο Κίεβο. Έπρεπε ανά πάσα στιγμή να είναι έτοιμοι, μόλις χτυπούσαν οι σειρήνες, να κατεβούν στο μετρό ή στα καταφύγια για να προστατευθούν.
Εκεί όπου ο Χάουαρντ έπαιζε για ώρες μουσική για να «ξεχνιέται ο πόλεμος», όπως είπε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
«Ήταν πολύ δύσκολο να παίζω μουσική, αλλά αποφάσισα ότι κάτι έπρεπε να κάνω για να δίνω κουράγιο σε αυτούς τους ανθρώπους», μας αναφέρει και αισθάνεται ικανοποίηση ενθυμούμενος την ανακούφιση που ζωγραφιζόταν στα πρόσωπα των έντρομων πολιτών, έστω και για λίγο.
Με τους ήχους της κιθάρας του προσπαθούσε να ηρεμίσει, όσο μπορούσε, τους φοβισμένους γείτονες με τους οποίους μοιράζονταν το ίδιο καταφύγιο.
«Ξεχνούσαν τον πόλεμο για μια στιγμή και σκέφτονται κάτι άλλο», συνεχίζει.
Πορεία στην ελευθερία με το τροχόσπιτο
Ο Χάουαρντ διέμενε στο Κίεβο τα τελευταία τρία χρόνια και αισθάνεται την Ουκρανία δεύτερη πατρίδα του. Πολλώ δε μάλλον που η αγαπημένη του σύντροφος είναι Ουκρανή.
Με το τροχόσπιτό του έχει γυρίσει πολλές χώρες. Όταν ξεκίνησε η ασφυκτική πολιορκία του Κίεβου αποφάσισε να φύγει. Ήθελε όμως να βοηθήσει και άλλους άμαχους να ξεφύγουν. Εκτός από τους δικούς του ανθρώπους επιβιβάστηκαν στο όχημα άλλα 20 άτομα. Τούς μετέφερε μέχρι τα σύνορα με τη Ρουμανία.
«Εκείνο που ήταν συγκλονιστικό είναι να βλέπεις μητέρες και παιδιά να αποχωρίζονται τους μπαμπάδες που έμειναν πίσω για να πολεμήσουν. Κανείς άνθρωπος να μη βιώσει τόσο πόνο», σχολίασε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, φέρνοντας στο μυαλό του εικόνες που θα μείνουν ανεξίτηλες στη μνήμη του.
Τα συναισθήματα εκείνων των ημερών ακόμη τον συγκλονίζουν. Το καταλαβαίνεις με την πρώτη ματιά. Όταν μιλάει για τις δύσκολες ώρες που ηχούσαν οι σειρήνες και ακούγονταν οι βομβαρδισμοί το πρόσωπό του σκοτεινιάζει. Δίπλα του η Ρουσάννα με σκυμμένο κεφάλι δείχνει γεμάτη φόβο. Χαϊδεύει τα τετράποδα που είναι «φύλακες- άγγελοι» του αγροκτήματος και βγάζει έναν αναστεναγμό.
Στο Κίεβο ασχολούταν με την ραπτική. Της λείπει η ζωή που είχε πριν αρχίσουν να «μιλάνε» τα κανόνια.
Το απόκοσμο σκηνικό του πολέμου έχει χαραχτεί βαθιά στην ψυχή της.
Από τη στιγμή που ξεκίνησε ο πόλεμος «κανένας στην Ουκρανία δεν μπορεί να κοιμηθεί με τη σκέψη ότι θα είναι ασφαλής στο σπίτι ή στο διαμέρισμά του. Οι πύραυλοι γκρεμίζουν τα πάντα. Σπέρνουν παντού τον θάνατο», τονίζει.
Το ταξίδι από τα σύνορα μέχρι την Ελλάδα δεν ήταν καθόλου εύκολο.
Εκτός από τη θλίψη που τούς είχε κυριεύσει επειδή «ξεσπιτώθηκαν», είχαν να αντιμετωπίσουν κακές συμπεριφορές.
Για τον Χάουαρντ η συμπεριφορά ορισμένων ήταν απαράδεκτη. «Ζητούσαμε να κάνουμε ένα μπάνιο μετά από τόσες μέρες και δεν μας το επέτρεψαν» λέει και αναφέρεται στην «υποδοχή» που τους επιφύλαξαν πολίτες στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία.
Νιώθουν ευγνωμοσύνη για τον Γιώργο Καρυοφύλλη και την Ελένη Γκιώνη. Εκφράζουν επίσης ευχαριστίες για τον Ερυθρό Σταυρό ο οποίος μέσω της κ. Γκιώνη τους συνδράμει με τρόφιμα και άλλα είδη που τούς είναι απαραίτητα.
ΒΑΣΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
